Republika Cetańska

Atronach    Noova    Ludy i Narody    Cetania      Republika Cetańska

Republika Cetańska, znana również jako Cetania, jest jednym z największych narodów Viertonu. Znajduje się w centrum kontynentu i jest otoczona przez sąsiednie narody, jakimi są: Erdton, Hevar, Orfus, Kimeren, Lecja i Artana. Sprawia to, że Cetania nie ma dostępu ani do Morza Elańskiego, ani do Derwów. Pomimo tego Cetania osiągnęła status największej potęgi ekonomicznej na kontynencie, a to dzięki wszechobecności przecinających Cetanię rzek, które łączą ją z innymi narodami, szerokich obszarów żyznych gleb oraz wygodnej pozycji geopolitycznej, która ułatwiła krajowi nawiązanie opłacalnych układów finansowych z większością z krajów Viertonu.
Cetania cechuje się znacznymi obszarami i wieloma osadami, które historycznie łączyła sprawna komunikacja, umożliwiona przez cetańskie rzeki. W czasach Ery Oświecenia komunikacja ta została tym bardziej ułatwiona dzięki wynalezieniu lokomotywy, która łączy coraz większe liczby osad, miast i wiosek. Kolej ta sięga nawet poza cetańskie tereny poprzez układy i umowy z sąsiednimi krajami. Między innymi dzięki temu przemysł i handel Cetanii stale się rozwija i zapewnia jej dobrobyt.

Structure

Władza w państwie opiera się o wielowarstwowy rząd, na którego czele stoi Rada Naczelna składająca się z czternastu członków wybieranych w procesie łączącym testy kompetencji i wybory publiczne. Każdy członek Rady stanowi głowę organu rządowego, którego celem jest wprowadzanie decyzji Rady w życie. Organy te dzieli się na cztery skrzydła:

Prawa, w którego skład wchodzą:

Ministerstwo Sądownictwa, którego głową jest Arcysędzia,

Ministerstwo Infrastruktury, którego głową jest Arcyinżynier,

Ministerstwo Administracji, którego głową jest Arcyadministrator.

Rozwoju, w którego skład wchodzą:

Ministerstwo Przewodnictwa, którego głową jest Arcyprzewodzący,

Ministerstwo Arkanistyki, którego głową jest Arcyarkanista,

Ministerstwo Nauki & Technologii, którego głową jest Arcymędrzec,

Ministerstwo Edukacji, którego głową jest Minister Edukacji.

Socjo-ekonomii, w którego skład wchodzą:

Bank Narodowy, którego głową jest Minister Ekonomii,

Ministerstwo Przemysłu, którego głową jest Minister Przemysłu,

Ministerstwo Usług Społecznych, którego głową jest Arcystrażnik,

Ministerstwo Zdrowia, którego głową jest Minister Zdrowia.

Dyplomacji & Bezpieczeństwa, w którego skład wchodzą:

Armia Krajowa, której głową jest Arcymarszałek,

Narodowa Agencja Wywiadu, której głową jest Arcyzwiadowca,

Ministerstwo Spraw Zagranicznych, którego głową jest Minister Spraw Zagranicznych.

Organizacja i hierarchia każdego organu jest określana na podstawie Komitetów, które zrzeszają odpowiedniego członka Rady Naczelnej oraz od kilku do kilku tuzinów członków najwyższych szczebli danego organu. Zatem decyzje Rady Naczelnej są przekazywane przez jej członka do Komitetu, jakiemu przewodzi, a ten uzgadnia plan działania umożliwiający wdrożenie tejże decyzji. Pracownicy danego ministerstwa lub agencji wtem wprowadzają plan w życie.

Rada Naczelna

Najważniejszą organizacją w kraju jest grupa ludzi tworzących tzw. Radę Naczelną. Liczba jej członków, zwanych Naczelnikami, jest ściśle określona, tak jak i sami członkowie. Rada regularnie zbiera się na obrady, omawiając najbardziej dyskusyjne kwestie dotyczące kraju. Tymi kwestiami mogą być decyzje dotyczące rozdysponowaniem budżetem państwa, działaniami militarnymi, nawiązywania umów i sojuszy z innymi organizacjami narodowymi i międzynarodowymi, uchwalanie nowych praw i tym podobne. Rada Naczelna składa się z konkretnych stanowisk, jakimi są:

Arcyadministrator, odpowiadający za kwestie socjologiczne kraju.

Arcyarkanista, stosunkowo nowa posada odpowiadająca za kwestie związane z Arkanistyką.

Arcyinżynier, odpowiadający za kwestie związane z planowaniem i realizacją rządowych projektów budowlanych.

Arcymarszałek, odpowiadający za siły obronne kraju.

Arcymędrzec, odpowiadający za kwestie związane z nauką i rozwojem technologicznym.

Arcyprzewodzący, odpowiadający za kwestie związane z Przewodnictwem.

Arcysędzia, odpowiadający za kwestie związane z systemem sądownictwa, a także za ocenę szeroko-pojętego "honorowego działania" Rady Naczelnej.

Arcystrażnik, odpowiadający za bezpieczeństwo wewnętrzne kraju.

Arcyzwiadowca, odpowiadający za kwestie związane z wywiadem.

Minister Edukacji, odpowiadający za kwestie związane z oświatą.

Minister Ekonomii, odpowiadający za kwestie ekonomiczne państwa.

Minister Przemysłu, odpowiadający za kwestie związane z krajowym wydobyciem surowców i produkcją towarów.

Minister Spraw Zagranicznych, odpowiadający za kwestie związane z dyplomacją międzynarodową.

Powyżsi członkowie Rady Naczelnej są traktowani na równi do siebie nawzajem, jednak w sytuacjach dotyczących obszaru ekspertyzy konkretnego członka, ma on prawo dokonać weta decyzji, na którą zadecyduje reszta Rady. Podejrzenia nadużycia tego prawa rozpatruje Arcysędzia. W przypadku weta, zainteresowany członek Rady musi zaprezentować argumentację w wyznaczonym przez Radę terminie. Po zaprezentowaniu argumentacji, weto wciąż może zostać oddalone pod warunkiem, że członek wetujący zostanie przegłosowany w stosunku co najmniej 10 do 3. Arcysędzia nie bierze udziału w głosowaniach, kiedy sam nie wetował - a w tym przypadku zastępuje go Arystrażnik.
Członkowie Rady Naczelnej są wybierani na podstawie publicznych wyborów wśród kandydatów spełniających wymagania dotyczące doświadczenia i zdolności w obszarze danego stanowiska. Potencjalni kandydaci muszą wziąć udział w testach sprawdzających wiedzę i umiejętności adekwatne do obszaru. Najbardziej uzdolnieni stają się kandydatami na odpowiednie stanowisko, gdzie konkurują z równymi sobie. Kandydaci prezentują swoje profile polityczne, a następnie społeczność narodowa bierze udział w wyborach, z których wyłania się najbardziej popularny kandydat. Kandydat wtem natychmiast staje się członkiem Rady na około trzy noovańskie lata. Każde wybory są dokonywane z takim wyczuciem czasu, aby tylko jedno stanowisko Rady było kontestowane w danym momencie. Dany kandydat może ubiegać się o ponowną elekcję, jednak musi za każdym razem podjąć się testów, tak jak wszyscy pozostali kandydaci.

Culture

Przedsiębiorczość

Kultura cetańska opiera się w głównej mierze o idee przedsiębiorczości i handlu we wszystkich jego formach. Z tego względu cetańczycy z reguły cenią szczerość i uczciwość w układach i umowach - słowa i obietnice, piśmienne lub nie, są w powszechnej kulturze cetańskiej uważane za świętość, a łamanie ich należy traktować jako osobistą obrazę. Cetańczycy cenią sobie handel, ale również umożliwianie innym poprawiania swojej sytuacji życiowej poprzez uczciwą pracę. Przekręty, oszustwa, wyłudzanie pieniędzy i podejmowanie niepotrzebnego ryzyka finansowego są powszechnie uważane za niecywilizowane, co się przekłada na ogólnie negatywne spojrzenie szeroko pojętej cetańskiej społeczności na wszelaki hazard. Cetańczycy cenią też edukację ze względu na jej rolę w rozwoju gospodarki kraju i w obecnych czasach jest ona ogólnodostępna, obowiązkowa do wieku dorosłego i całkowicie darmowa aż do uczelni wyższych. W przypadku tych ostatnich wciąż obowiązuje czesne, aczkolwiek przyzwoicie niskie.

Role w narodzie

Ze względu na rozmiar i pozycję kraju, populacja cetańska liczy sobie całkiem znaczną mniejszość sulonicką i o wiele mniejszą kordańską. Z tego względu cetańczycy są z reguły oswojeni z obecnością sulonitów, choć kwestia sympatii lub jej braku jest wciąż dla mieszkańców zgoła kontrowersyjna. Elanie wciąż stanowią dominującą część populacji w większości regionów kraju, więc to z nimi Cetania kojarzy się najsilniej. Dopiero w drugiej chwili myśli się o sulonickiej części populacji, która w cetańskich miastach ma silną tendencję do gromadzenia się w konkretnych dzielnicach, gęsto zaludniając je swoimi wielodzietnymi rodzinami. Dla większości cetańczyków ani gatunek, ani płeć nie mają większego znaczenia w kwestiach handlu i rzemiosła, choć w kulturze zakorzenił się standard według którego mężczyźni zajmują się zdobywaniem surowców, a kobiety ich obróbką i sprzedażą. Odstępstwa od tej normy są spotykane z zaskoczeniem, ale nie pretensją - nie licząc oczywiście najbardziej konserwatywnych przedstawicieli narodu.

Technologia

Typ zmian, który cetańczycy wprost uwielbiają, to nowinki technologii. Każdy nowy gadżet czy wynalazek to dla mieszkańców kraju szansa na potencjalny rozwój i wzmocnienie gospodarki nawet, jeśli któryś nie wypali. Dlatego to właśnie w Cetanii Arkanistyka przyjęła się najszybciej w Viertonie, a takie wynalazki, jak Silnik Termo-tłokowy czy wynikająca z tego lokomotywa dają cetańczykom poczucie dumy ze swojego narodu.

Relacje międzynarodowe

W Viertonie Cetania ma status neutralnego arbitra, a jej mieszkańcy mają reputację zdolnych negocjatorów, którzy zwracają szczególną uwagę na uczciwość wszelkich umów i układów (choć oczywiście więcej uwagi poświęcają własnym korzyściom), i którzy wysoko cenią wartość danego przez siebie słowa. Najlepsze relacje cetańczycy mają z Księstwem Lecji oraz Orfusem - narodami historycznie uwikłanymi z Cetanią w wojnach z uniwersalnie nielubianym Kimerenem. Częściowo dotyczy to też Bomarku, jednak geologiczny dystans ograniczył kontakt między tymi dwoma narodami. Ze wszystkimi trzema krajami Cetania prowadzi zażyłą współpracę handlową, podczas gdy relacje z Kimerenem należy opisać jako chłodne.
Po przeciwnej stronie leży Erdton, których relacje z cetańczykami można określić jako rywalizację. Historycznie, regiony znajdujące się w północnej części Cetanii, pod Cieniem Haalsa, często stawały się obiektem konfliktów między tymi krajami, przez co cetańczycy nabrali niesmaku do swoich północnych sąsiadów, jednak nie do takiego samego stopnia, co do Kimerów. Relacje z ostatnimi dwoma sąsiadami, Artaną na zachodzie oraz Hevarem na wschodzie, są zgoła pozytywne dzięki wielu udanym układom handlowym. Najmniej cetańczycy mają do czynienia z mieszkańcami Korondoru oraz Limdro - jednak ten ostatni źle się cetańczykom kojarzy z powodu historycznych inwazji i wojen.

History

Powstanie kraju

Za początek historii cetańskiej należy uznać rok 2922 EO, kiedy to panujące wówczas Święte Cesarstwo Hebańskie zaczęło tracić kontrolę nad swoimi terenami, częściowo na rzecz sulonickiego narodu Kimerów, a częściowo na rzecz buntujących się obywateli, którzy, niezadowoleni z Cesarstwa, zdecydowali się wziąć sprawy w swoje ręce i podjąć się próby osiągnięcia niepodległości. Pierwsi cetańczycy należeli do tej drugiej kategorii.
Proto-cetańczycy ujrzeli swoją szansę w sytuacji, gdy inwazja Kimerów na Cesarstwo pozbawiło je znacznej ilości terenów, a ono samo zostało zmuszone do przeprowadzenia części wojsk na północ, aby obronić się przed natarciem wrogich kordańskich klanów. Zainspirowani przez powstanie narodów Bomark na południu oraz Lecji na zachodzie, obywatele regionu centralnego Viertonu sprzeciwili się woli Cesarstwa Hebańskiego poprzez zorganizowanie zamachu stanu w największym mieście w regionie, znanym dzisiaj pod nazwą "Kirtan". Zamach był możliwy dzięki spowolnieniu postępów inwazji Kimerenu przez nowo-powstałe narody. Przejęcie władzy było krwawe, ale szybkie. Spotkało się z oficjalnym potępieniem od samego Hebańskiego Cesarza, jednak obie strony doskonale sobie zdawały sprawę z faktu, że Cesarstwo nie mogło podzielić swojej uwagi między kordańskich najeźdźców i Kimerów a buntownicze ludy.
Zdobycie Kirtan było kluczowym elementem planu pierwszych cetańczyków ze względu na jego zasoby oraz pozycję - miasto znajdowało się na brzegu Lodowego Jeziora, które było połączone z rzeką sięgającą od Derwów do Morza Elańskiego. To dawało proto-cetańczykom doskonałą odskocznię do prowadzenia dalszych działań, jakim było skomunikowanie się z innymi pobliskimi społecznościami hebańczyków i namówienie ich do dołączenia do sprawy. Najczęściej osiągali to poprzez korzystne umowy handlowe.
Gdy wspólnota rozszerzyła się do kilku skomunikowanych miast, proto-cetańczycy zdecydowali się oficjalnie założyć kraj. Nazwali go "Cetanią", na podstawie hebańskiego słowa "cet" oznaczającego "źdźbło". Nazwa miała reprezentować największą siłę kraju - stabilną gospodarkę, żyzne uprawy i bogate plony.

Rozwój Cetanii

Cetania od początku unikała brania udziału we wszelkich konfliktach, uznając je za źródło niepotrzebnych kosztów. Gdzie tylko było to możliwe, kraj polegał na dyplomacji i handlu, aby uregulować rachunki z sąsiadami. Cetania nie miała jednak dostępu ani do morza, ani do pasm górskich, dlatego najbardziej skupiła się na rozwoju swojej agrykultury. Teren zajmowany przez Cetanię co prawda nie był szczególnie bogaty w metale, jednak kraj nie miał większego problemu z uzupełnianiem zapasów na swoje potrzeby dzięki układom handlowym z Hevarem, Orfusem i później z Korondorem, który powstał z popiołów Cesarstwa - a przynajmniej przez jakiś czas. Z drugiej strony handel z Lecją i później Artaną był niezmiernie łatwy dzięki wygodnym połączeniom rzecznym.
Jedynymi konfliktami, w jakie wdawała się Cetania, były konfliktami zbrojnymi z Erdtonem, Kimerenem i Hevarem. Konflikty z tym pierwszym toczyły się o tereny znajdujące się w Cieniu Haalsa. Jest to teren gęsto zaludniony przez viertońskich sulonitów, kryjący w sobie wiele jaskiń i przejść do Tenebromu, a na dodatek służy za ważny punkt strategiczny ze względu na utrudnione przemieszczanie przezeń wojsk. Obecnie większość terenów znajdujących się pod Cieniem Haalsa jest częścią Cetanii. W przypadku konfliktów z Kimerami oraz Hevarczykami, głównym punktem zapalnym bywało to samo - próby zdobycia cetańskich terenów. Cetania nierzadko współpracowała z południowymi krajami w konfliktach i wojnach z Kimerenem i Hevarem, co czasem prowadziło do walk na jej własnym terenie.
Nie licząc powyższych konfliktów, Cetania może się pochwalić całkiem pokojową historią, co doprowadziło ją do zyskania statusu centrum politycznego Viertonu. Cetania stała się częstym gospodarzem rozmów pokojowych i sojuszniczych między pozostałymi krajami. Kiedy dokonano odkrycia Arkanistyki, Cetania była jednym z pierwszych krajów, który zaczął eksperymentować z dziedziną, by odkryć jej potencjał w przemyśle i infrastrukturze. Cetania była też pierwszym krajem, który, po erdtońskim tzw. "", dokonał decyzji złagodzenia ograniczeń nałożonych na Przewodzących oraz na ufundowaniu własnej Akademii Arkanistyki, której czesne było na tyle niskie, że nawet osoby pochodzące z niższych sfer społecznych mogły podjąć się nauki tej dziedziny. To doprowadziło do bardzo szybkiego wzrostu popularności Arkanistyki w Cetanii, co zresztą było celem cetańskiego rządu, który zaczął fundować arkaniczne badanie i inwestować w rozwój arkanicznej technologii. W tym okresie powstała też posada Arcyarkanisty w Radzie Naczelnej państwa. W ten sposób Cetania stała się liderem viertońskiego rozwoju przemysłu arkanicznego - i przemysłu w ogóle. Najbardziej rozpoznawalnym obecnie elementem tego rozwoju jest Vierton-lokomotev, pociąg napędzany siłą piromantów i kriomantów. Kolej łączy coraz więcej miast w kraju, a nawet kilka poza nim.

Religia w Cetanii

Kiedy Cetania powstawała pod rozpadającym się Świętym Cesarstwem Hebańskim, w jej społeczności funkcjonowała religia pozostawiona przez Cesarstwo - czyli czczący Atronachów Animancjanizm cesarski - oraz religia żyjących w okolicach Cienia Haalsa sulonitów - Animancjanizm sulonicki. Z powodu negatywnych konotacji z Cesarstwem, Animancjanizm cesarski szybko tracił na popularności i autorytecie, co narastało do momentu, w którym religia ta została oficjalnie oddzielona od rządu i władzy nad państwem, a później, na kilka lat po ostatecznym upadku Cesarstwa Hebańskiego, oficjalnie przestała być narodową religią. Wszelcy wierni, którzy chcieli odciąć się od wszystkiego związanego z Cesarstwem, znaleźli łagodną alternatywę w Animancjanizmie sulonickim. Doprowadziło to do małego wybuchu popularności tej religii, co też polepszyło stosunki między dwoma z zamieszkujących kraj gatunków. Był to też jednak okres, w którym ateizm zaczął się w Cetanii coraz szybciej rozprzestrzeniać, i choć do tej pory nie zdominował kraju, to wciąż cechuje się w nim znaczną prezencją.
W przeciągu następnych kilku wieków powstała nowa religia - Nowy Patronizm, będący złagodzoną i zainspirowaną Animancjanizmem wersją oryginalnego Patronizmu, który powstał przed czasami Cesarstwa Hebańskiego. W Cetanii Nowy Patronizm przyjął się bardzo szybko, w praktyce zastępując bardzo podobny sulonicki Animancjanizm, choć nie wypierając go całkowicie. Rząd wspierał rozwój religii, przekształcając wiele starych kościołów poświęconych Animancjanizmowi cesarskiemu na modłę Nowego Patronizmu, a także fundując wiele nowych. Nowy Patronizm, w obecnych czasach nazywany po prostu Patronizmem, stopniowo stał się najbardziej popularną formą religii w kraju, jednak cetańskie rządy nigdy nie pozwoliły jej na zyskanie państwowej władzy wykonawczej.

Technological Level

Poziom technologiczny w Cetanii należy do jednego z najlepszych w Viertonie. Najbardziej wartym uwagi jest arkaniczna komunikacja, która, w zastosowaniu przez krajowe administracje i usługodawców, pozwala na prowadzenie wydajnej i solidnej biurokracji. Dzięki wynalezieniu silnika termo-tłokowego oraz baterii eterkowej, wykorzystanie znalazły maszyny wykorzystujące tą technologię, w tym: żurawie służące do załadunku i budownictwa, wiertła usprawniające górnictwo, lokomotywy umożliwiające szybki i niezawodny transport dóbr na znaczne odległości, windy w budynkach, wyciągi ułatwiające poruszanie się po wzgórzach, motorówki płynące po jeziorach i rzekach, automobile i tak dalej... Nie są to zazwyczaj maszyny powszechne ani tanie, dlatego nawet wielu cetańskich obywateli zaskakuje widok takich rzeczy - dzieje się to najczęściej w przypadku odwiedzin turystów w co bogatszych miastach.
Oprócz arkanicznych maszyn, baterie eterkowe umożliwiają też wykorzystanie mniej mechanicznej technologii. Najbardziej powszechnym przykładem jest arkaniczna lampa, która pozwala na utrzymanie minimalnego poziomu oświetlenia na drogach oraz w użytku osobistym. Elanie w całkowitej ciemności mogą polegać na swojej termo-wizji, jednak powszechne wykorzystanie lamp przez sulonicką mniejszość sprawiło, że i elanie zaczęli z nich chętniej korzystać. Innym przykładem są arkaniczne komunikatory, które pozwalają na szybką komunikację na odległość wielu kilometrów. Obywatele Cetanii mają do nich dostęp głównie za sprawą punktów komunikacyjnych znajdujących się pod opieką rządu lub co bogatszych firm pocztowych. Również inne bogate firmy wykorzystują komunikatory do prowadzenia swojej działalności. Jeszcze jednym przykładem jest arkaniczny sygnalizator awaryjny, instalowany w wielu miejscach we wszystkich cetańskich miejscowościach.
Medycyna jest w Cetanii rozwinięta do poziomu, który pozwala lekarzom na radzenie sobie z większością pospolitych chorób i przypadłości. Farmakologia w Cetanii to znana, aczkolwiek wciąż młoda dziedzina medycyny, dzięki której przeziębienie, czyli najpowszechniejszą chorobę na Noovie, obecnie uważa się za całkowicie niegroźną. Nowoczesne projekty środków dezynfekujących i bandaży pozwalają na stosowanie skutecznej pierwszej pomocy przez każdego, kto się w te przedmioty wyposaży. Leczenie zwichnięć i pomniejszych ran jest dostępne dla cetańczyków za darmo w niemal każdym mieście, dzięki rządowemu programowi opieki zdrowotnej, który od kilku pokoleń starają się rozwinąć Ministrowie Zdrowia. Chirurgia tymczasem jest dostępna dla każdego obywatela, choć jeszcze nie za darmo - zwłaszcza ze znieczuleniem.
Rozwój psychologii i psychoterapii w Cetanii przez większość jej historii opierał się na badaniu emocji pacjentów pod kątem odpowiadających im żywiołów - i to przez pryzmat Nowego Patronizmu. Dzięki długiej historii tej religii i dziedziny, psycholodzy i psychoterapeuci stali się godnym zaufania wsparciem emocjonalnym, dzięki któremu pacjenci uczyli się żyć w zgodzie ze swoimi emocjami i nie dać się im kontrolować. Metoda ta sprawdzała się niemal doskonale w przypadku pacjentów będących Przewodzącymi. W ostatnich jednak czasach problemy psychologiczne zaczęły coraz częściej nawiedzać również pozostałą część społeczeństwa. Obecna psychologia, oparta na naukach religii, nie potrafi sobie poradzić z tego typu problemami. Z tego powodu powstała potrzeba rozwoju psychologii już nie jako nauki religijnej, a neurologicznej - i choć jej rozwój jest pewny, to jest on powolny.

Agriculture & Industry

Trzonem cetańskiej gospodarki jest rolnictwo z silnym wsparciem górnictwa oraz przemysłu drzewnego i hutniczego. Oprócz tego Cetania znana jest z ryb wyławianych z Lodowego Jeziora oraz turystyki w regionach wzgórz znajdujących się pod Cieniem Haalsa, w północnej części Cetanii. Większość upraw rolnych cetańczycy prowadzą w południowo-wschodniej części swojego kraju, gdzie dominują żyzne równiny i niziny. Lwią część upraw stanowią kolejno zboża, warzywa, sady i zioła, a towarzyszą im liczne pastwiska poświęcone hodowli różnorakich zwierząt do produkcji mięsa i innych produktów zwierzęcych. Cetańczycy mają też dostęp do obszernych lasów umożliwiających pozyskiwanie znacznych ilości drewna. Krajowe górnictwo skupione jest we wzgórzach północnej Cetanii, ale odbywa się też w podziemiach i jaskiniach rozprzestrzenionych po całym jej terytorium. Wydobywany jest głównie węgiel, miedź i żelazo, ale też śladowe ilości innych metali przemysłowych i szlachetnych. Pomimo przyzwoicie rozwiniętego górnictwa, Cetania nie jest w stanie samodzielnie zaspokoić wszystkich swoich potrzeb przemysłowych, dlatego importuje metale i inne surowce górnicze z innych krajów.
Wszystkie te materiały trafiają do potężnego przemysłu hutniczego. Produkowane są głównie stal, brąz i mosiądz. Podczas gdy metale te znajdują nabywców wśród reszty Viertonu, większość przetworzonego metalu trafia na cetańskie linie produkcyjne. Z nich wychodzą znane w całym Viertonie narzędzia rzemieślnicze i wydobywcze, a także mniej znany sprzęt wojskowy - zarówno wszelaka broń, jak i pancerz. Z wykorzystaniem skóry z hodowli zwierząt oraz materiałów włókienniczych (zarówno produkowanych w kraju, jak i importowanych) produkowany jest wszelkiego rodzaju ubiór i akcesoria do codziennego użytku, w tym plecaki podróżne i torby. Ważną rolę w tym wszystkim odgrywa drewno, obracane w narzędzia, meble i papier. Należy też wspomnieć o jednym z najnowszych cetańskich towarów masowej produkcji - prochowej broni palnej. Cetania jest też znana z towarów wytwarzanych przez rzemieślników na zamówienie - co obejmuje zarówno wszystko, co było wspomniane powyżej, jak i szeroki zakres arkanicznych narzędzi - szczególnie arkanicznych lamp. Cetania prowadzi też masową produkcję baterii eterkowych i pewnych arkanicznych przedmiotów (takich jak arkaniczne komunikatory), które służą usprawnieniu infrastruktury kraju.

Trade & Transport

Cetania jest potężnym eksporterem zbóż, owoców i warzyw, a także nieco mniejszym eksporterem ziół, wełny i skóry zwierzęcej w praktycznie wszystkie regiony Viertonu. Cetania eksportuje również drewno, jednak w stosunkowo niewielkich ilościach i jedynie do Artany. Cetańskie ryby nie są co prawda towarem ogólnodostępnym, jednak znajdują zainteresowanie wśród bogatych restauracji w większych miastach Viertonu; najwięcej można ich ujrzeć w Artanie i Księstwie Lecji, dzięki łączącej te kraje rzece.
Żelazo, miedź i pozostałe metale przemysłowe skupuje od Erdtonu, Hevaru, Korondoru i Orfusu. Większość metali i kamieni szlachetnych Cetania importuje z Artany, natomiast posiłkuje się również handlem z Erdtonem i Bomarkiem. Cetańskie narzędzia, ubiór, torby, plecaki oraz papier eksportowane są do wszystkich krajów w Viertonie. Sprzęt wojskowy znajduje nabywców wśród najbliższych historycznych sprzymierzeńców Cetanii - Orfusu, Bomarku oraz Księstwa Lecji. Cetańskie meble czasem pojawiają się w sąsiednich krajach, tak jak i broń palna. Cetania co prawda nie eksportuje arkanicznych narzędzi, jednak czasem może się trafić mieszkaniec sąsiedniego kraju, który przywiózł taki przedmiot do domu.
Cetania szczyci się swoją infrastrukturą transportową, która od zarania dziejów zapewniała wyposażenie i dostawy towarów do każdego zakątka kraju dzięki chronionym, a w wielu miejscach nawet zabudowanym drogom łączącym wszystkie cetańskie miasta. Towary były i wciąż są transportowane za pomocą karawan i wozów konnych, ale też drogą wodną - z wykorzystaniem Lodowego Jeziora oraz połączonych z nim rzek. W ostatnich jednak czasach Cetania zaczęła wykorzystywać nowy wynalazek - lokomotywę - by transportować duże ilości różnych towarów na dalekie odległości w rozsądnym czasie. Kolej Vierton-lokomotev łączy największe miasta w kraju, a także kilka poza nim. Obecnie zgody na rozbudowanie kolei na swoim terytorium udzieliły: Artana, Hevar, Orfus i Erdton. Za pomocą tychże międzynarodowych linii Cetania eksportuje żywność, zioła, skórę i inne, pomniejsze towary, w zamian importując wszelkie metale i inne materiały przemysłowe i rzemieślnicze. Kolej służy też jednak obywatelom - zarówno do podróży krajowych, jak i w turystyce międzynarodowej w obie strony. Cetania ma ambicje połączyć koleją cały Vierton.

Education

Cetania nie może się pochwalić tak prestiżowymi akademiami, jak jej sąsiednie kraje, jednak to ona jako pierwsza umożliwiła każdemu obywatelowi na nieodpłatne uzyskanie podstawowej edukacji. Zdolność czytania, pisania i liczenia pomogła rozwinąć się cetańskiej gospodarce, a na dodatek znacznie ułatwiła osobom skromnego pochodzenia zyskać na dobrostanie i standardach życiowych, jednocześnie podążając za swoimi pasjami.
W Cetanii od około pół wieku panuje obowiązkowa edukacja podstawowa. W szkołach podstawowych młodzi obywatele (w wieku 6-7 lat w przypadku elan) uczą się czytać, pisać i liczyć, a także poznają najważniejsze elementy historii Cetanii i Viertonu. Poznają też podstawy wszelkich form Przewodnictwa, ale nie w celu jej użytkowania, a zrozumienia i oswojenia z nią. Po szkole podstawowej, która trwa 5 lat, rodzic może wysłać dziecko do szkoły średniej, trwającej kolejne kilka lat, w której należy wybrać profil. Profile obejmują różne formy; niektóre są ogólne, pozwalające uczniowi bardziej zgłębić wszystkie podstawowe dziedziny nauki, ale są też profile bardziej skupione, takie jak profil Nauk Ścisłych albo profil Arkanistyki, który skupia się na konkretnej dziedzinie oraz wszystkich przedmiotach, na których polega.
Nauka wyższa i akademicka ma się w Cetanii wystarczająco dobrze, aby umożliwiała obywatelom rozwijać się w swoich zainteresowaniach do stopnia, który pozwoliłby im ubiegać się o miejsce w Radzie Naczelnej. Najstarsza cetańska akademia ma kilka stuleci, znajduje się w stolicy i pozwala poznać tajniki wielu dziedzin nauk ścisłych.

Infrastructure

Standardem w cetańskich miastach są ceglane budynki i wytyczone, a czasem brukowane, drogi na potrzeby powozów. Praktycznie każde miasto jest też wyposażone w system kanalizacyjny, który odprowadza wszelkie ścieki z toalet z dala od miasta. Obywatele mogą komunikować się za pomocą poczty prowadzonej przez różne firmy ze wszystkimi w kraju i w Viertonie, za odpowiednią opłatą. Między miastami ciągnie się sieć wytyczonych ścieżek i dróg, z czego największe - łączące stolicę z najważniejszymi cetańskimi miastami - są brukowane wzdłuż całej ich długości. Stan tych ostatnich dróg jest monitorowany przez organizacje rządowe w celu zapewnienia niezawodności usług kurierskich. Nad największą rzeką, która przecina Cetanię wzdłuż jej szerokości, przejść pozwala tuzin wielkich mostów, z których kilka wybudowano jeszcze w czasach Cesarstwa. Łączą one południową Cetanię z północną, prowadząc do brukowanych ścieżek wspinających się po cetańskich wzgórzach. Przez kilka z najnowszych mostów ciągną się tory wykorzystywane przez pojazdy Vierton-lokomotev, które dramatycznie zacieśniły więzi między poszczególnymi regionami Cetanii.

"Z waszych rąk zboże, z naszych rąk chleb."

Founding Date

2922 EO

Type

Geopolitical, Republic

Capital

Kirtan

Alternative Names

Cetania

Demonym

Cetańczyk, Cetanka, Cetańczykowianeczka

Government System

Technocracy

Power Structure

Unitary state

Economic System

Market economy

Gazetteer

Rzeki

Waksa

Jeziora

Lodowe Jezioro

Cień Haalsa

Waskhaalsen - region północno-zachodni

Plisze - cetańskie pasmo górskie

Klouhaalsen

Las Nielny

Misenia - region zachodni

Smantaryya - region południowo-zachodni

Las Ofteński

Nowyumen - region centralny

Kirtan - stolica

Gyesh - region pod-centralny

Blufweyn - region wschodni

Peiron - region południowy

Currency

"Cet" - główny nominał jednostki waluty. Nazywany również "źdźbłem".
Występuje jako monety przedstawiające od 1 do 500 cetów oraz w listach kredytowych i banknotach przedstawiających 1000 cetów i więcej.

Legislative Body

Rada Naczelna, w której skład wchodzą:

Arcyadministrator

Arcyarkanista

Arcyinżynier

Arcymarszałek

Arcymędrzec

Arcyprzewodzący

Arcysędzia

Arcystrażnik

Arcyzwiadowca

Minister Edukacji

Minister Ekonomii

Minister Przemysłu

Minister Spraw Zagranicznych

Minister Zdrowia

Executive Body

Departament Policji

Subsidiary Organizations

• Policja w Republice Cetańskiej

Location

Vierton

Related Species

• Elanie
• Sulonici