Elanie
Elanie to gatunek humanoidalnych istot cywilizowanych pochodzących z leżącego za zachodnim wybrzeżem Viertonu Morzem Elańskim. Cechują się bujnym owłosieniem kontrastującym z ich odsłoniętą skórą, ponadprzeciętną kondycją, wszechstronnym, szerokopasmowym wzrokiem i termicznymi "oczami", które pozwalają im widzieć w całkowitej ciemności. Elanie są rodzinnymi stworzeniami, którzy są równie często ekstrawertyczni, co introwertyczni. Najbardziej znani są z zamiłowania do zorganizowanej przedsiębiorczości.
Obecnie populacja elanów skupia się w Viertonie.
Podstawowe Informacje
Anatomia
Ogółem
Elanin ma humanoidalne ciało pokryte bardzo cienkim, przeźroczystym włosiem, parę rąk, parę pięciopalczastych dłoni, parę nóg i chodzi na dwóch stopach. Posiada bujne włosy wyrastające na głowie, brodzie, wokół ust, na klatce piersiowej, plecach, w okolicach krocza i na wierzchach stóp i ramion. Elanie mają parę oczu o białych twardówkach, kolorowych tęczówkach i okrągłych źrenicach. Ich nosy są często bulwiaste, a po obu jego stronach, nad policzkami, znajdują się trzy pary wyglądających jak poziomie rowki termo-czopków, które otwierają się jedynie w warunkach całkowitej ciemności. Elanie mają też przeciętnej wielkości okrągłe uszy po bokach czaszki, a ich kolory skóry, w zależności od genotypu, mieszczą się w różnych odcieniach rumianej bieli, beżu, brązu, błękitu i purpury. Elanie mieszczą się wzrostem poniżej niecałych dwóch metrów, gdzie kobiety są średnio kilka centymetrów niższe od mężczyzn. Kobiety cechują się też typowo delikatniejszym zarostem na twarzy, niż mężczyźni, i często go golą.Głowa
Elanie cechują się ogółem owalnymi głowami. Ich nosy często przyjmują bulwiastą postać, która w ekstremalnych przypadkach sięga na tuzin centymetrów przed usta. Po obu jego stronach, pod oczami i nad policzkami, znajdują się termo-czopki - po trzy z każdej strony. W warunkach dziennych pozostają one zamknięte i wyglądają jak poziome, zgoła równomiernie rozmieszczone rowki. W ciemnościach otwierają się, ujawniając wrażliwe czopki, które umożliwiają elanom widzieć źródła ciepła w odległości kilkunastu metrów. Elańskie usta wypełniają dwa rzędy zębów składających się z siekaczy, dziąseł i niewielkich kłów. Elańskie oczy cechują się przeciętną wielkością, białą twardówką, kolorową tęczówką i okrągłą źrenicą. Elańska tęczówka jest najczęściej brązowa, ale może też być błękitna, zielona, fioletowa lub piwna. Elańskie uszy są zawsze okrągłe lub owalne, a rozmiary ich małżowin wahają się w niewielkich wartościach.Włosy i zarost
Na wierzchu głowy znajduje się region, z którego stale wyrastają gęste włosy. Region ten sięga od szczytu czoła do uszu i pokrywa cały tył głowy i szyję. Tymczasem, wśród dorosłych elanów, na brodzie i pod nią, a dla mężczyzn również na twarzy, pod nosem, wokół ust i na policzkach, znajdują się regiony pokryte bujnym zarostem. Elanie kompletnie nie linieją, więc sami zarządzają swoimi włosami.Rozmnażanie
W skrócie
Elanie to ssaki rozmnażające się płciowo. Aby doszło do poczęcia, samiec musi zapłodnić samicę poprzez stosunek seksualny. Po udanym poczęciu następuje okres ciążowy trwający około 4 noovańskie miesiące, czyli około 150 dni noovańskich. Elanie najczęściej rodzą się pojedynczo.Okres Godowy
Układ rozrodczy elańskich samic jest gotowy na poczęcie w całym roku, z przerwami co miesiąc, w trakcie których odbywa się trwająca od kilku dni do tygodnia menstruacja, której towarzyszy krwawienie. Dopiero po zakończeniu menstruacji poczęcie ponownie staje się możliwe.Ciąża
Po udanym poczęciu embrion rozwija się we wnętrzu macicy samicy. Po narodzinach niemowlę ma rozmiar nieco większy od dwóch elańskich dłoni. W ponad 90% przypadkach elanie rodzą się pojedynczo, jednak bliźnięta czy trojaczki nie są najrzadszym widokiem.Rozwój i Dorastanie
Od momentu narodzin do śmierci życie elana można podzielić na następujące stadia:Percepcja i Zdolności Sensoryczne
Elanie posiadają:Środowisko, Dieta i Cykle Życiowe
Idealnym środowiskiem dla elan są ciepłe regiony podrównikowe. Ważnym dla elan jest światło słoneczne, które pobudza ich ciało do produkcji korzystnych substancji odżywczych, choć potrzeba ta jest słabsza dla elan górskich i śnieżnych. Elanie nie przechodzą żadnych dramatycznych, biologicznych zmian ze względu na zmiany pogodowe i sezonowe. Funkcjonują głównie za dnia, jednak posiadają zdolność do ograniczonego widzenia termicznego w całkowitych ciemnościach, dzięki czemu mogą wciąż efektywnie funkcjonować w nocy. Elanie są wszystkożercami, i to całkiem zbalansowanymi. Obecnie polegają na uprawach rolnych, warzywach, owocach, rybach, oraz w mniejszej liczbie mięsie pochodzącym z hodowli. Dieta jest również bogata w zwierzęce mleko, chleb i jajka. Wszystkie te składniki mają w elańskiej diecie swoją rolę. Elanie znani są z warzenia piwa i innych, silniejszych alkoholi. Napój stał się głęboko zakorzenioną i często stałą częścią elańskiej kuchni, choć nie oferuje wielu walorów zdrowotnych. Elanie stosunkowo łatwo się upijają i znacznej części odpowiada ten stan.Rozkład Geograficzny
Elanie pochodzą z Morza Elańskiego. Najgęściej zaludniają tereny podrównikowe i występujące na Morzu wyspy. Wśród terenów podrównikowych, najgęściej przez elan zaludnionymi są tereny znane jako Vierton, stanowiące również kolebkę gatunku. Elanie rozprzestrzenieni są po całym kontynencie i wielu można znaleźć w okolicach gór i pod nimi. Elanie też bardzo często zakładają osady przy rzekach i na wybrzeżach.Kultura
Struktura Społeczna
Wioski
Mniejsze społeczności elan gromadzą się w wioski, gdzie powstaje bardzo prosta, ale wyraźna hierarchia. Podobnie jak w społecznościach wszystkich gatunków cywilizowanych, najstarsi ich przedstawiciele często cieszą się największym szacunkiem. Ich doświadczenie i wiedza są wysoce cenione, dzięki czemu w większości wypadków to właśnie starszyzna rządzi i przewodzi elańskim społecznościom. Najstarszy przedstawiciel wioski, który jeszcze nie podupadł na zdrowiu, zazwyczaj staje się jej starostą. To, czy starosta decyduje o losach swojej wioski samodzielnie, czy nie, zależy od jej mieszkańców. Bezpośrednio pod starostą są doradcy, najstarsi i najbieglejsi w swoich zawodach, którzy służą swą wiedzą w charakterze specjalistów. Pomagają staroście w podejmowaniu decyzji. Doradcy są często nazywani radnymi i, zgodnie z nazwą, tworzą radę, której głową najczęściej byłby starosta. Pod radnymi są wszyscy dorośli zawodowcy - wliczając w to strażników, łowców, i innych. Mogą oni wyrażać swoje opinie radnym, z nadzieją, że ci wezmą ją pod uwagę podczas podejmowania decyzji ze starostą. Pod zawodowcami są opiekunowie, tacy jak nie wykonujące zawodu matki lub ojcowie z dziećmi. Ich opinie zazwyczaj nie są traktowane na tym samym poziomie, co zawodowców, jednak to zależy od wioski. Tymczasem dzieci i bezrobotni głosu nie mają.Miasta i większe miejscowości
Kiedy społeczność staje się na tyle duża, by powstały wątpliwości co do tego, kto powinien być starostą, albo ilość radnych zaczyna wymykać się spod kontroli, dochodzi do pewnej zmiany w hierarchii. Stopień radnego zanika. Zamiast tego każda dzielnica wybiera swojego starostę, który razem z innymi starostami staje się częścią Rady Starostów. Głowa rady o ograniczonej władzy zostaje wybrana przez nią na kadencję i zwana zostaje burmistrzem. Dalsze zmiany w strukturach administracji w zależności od rozmiarów osady zależą już od konkretnych regionów i narodów - dotyczy to również metod powoływania danych reprezentantów, ich ilości itd. Przywileje i obowiązki każdego obywatela zależą od jego roli społecznej, zawodu oraz tego, czy jest Animantą, Arkanistą, czy nie.Komunikacja
Elańskie języki polegają całkowicie na mowie i piśmie. W Viertonie można rozróżnić trzy główne rodziny elańskich języków: portową, śnieżną oraz górską. W czasach nowożytnych wszystkie językowe rodziny wykorzystują ten sam alfabet, oparty na literach przedstawiających głoski. Grupy liter łączy się w słowa. W formie pisemnej wszystkie elańskie kraje zapisują tekst od lewej do prawej, od góry do dołu. Różnice między rodzinami elańskich języków są na tyle głębokie, że umiejętność nawiązania konwersacji w danym języku wymaga jego nauki. Nawet wewnątrz jednej rodziny językowej, poszczególne, narodowe języki znacznie się od siebie różnią. W zasadzie każdy elański naród posiada własny język. Obecnie za język wspólny, którego nauka pozwala poniekąd porozumiewać się z viertońskimi elanami dowolnego pochodzenia, uważa się język cetański, pochodzący z rodziny języków śnieżnych. W drodze do zdobycia wyższego wykształcenia na terenie Viertonu znajomość tego języka jest wymagana.Imiona
W starożytnych czasach elańskie imiona były nadawane wedle potrzeb za pomocą przedmiotów, które kojarzyły się z danym przedstawicielem. Przedmiotem mogło być cokolwiek - śnieg, patyk, włócznia, i tak dalej. Z biegiem czasu jednak używane w nowożytnych językach imiona utraciły wszelkie bezpośrednie znaczenie, jednak zachowały pewną cechę, a mianowicie niestałość. W rzeczy samej, dzisiejszy elanin w ciągu swojego życia najczęściej nosi trzy imiona lub więcej, przy czym trzecie i następne imiona zastępują pierwsze. Drugim imieniem jest nazwisko dziedziczone po rodzinie. W przypadku przeżycia dnia lub okresu, po którym elanin czuje, że jego życie gruntownie się zmieniło, przyjmuje odzwierciedlające to nowe imię, które zastępuje pierwsze. Najpopularniejszym takim momentem jest moment wzięcia ślubu. Drugie imiona, czyli nazwiska, powstały ze względu na fakt, iż elanie przez długi czas istnienia swojego gatunku zazwyczaj wykonywali takie same lub podobne zawody, co reszta rodziny. W ten sposób powstawały imiona oparte na owych zawodach, takie jak: Kowal, Górnik i tym podobne. Oprócz nazwisk zawodowych istnieją też mniej liczne nazwiska szlacheckie, którymi głowy państw chrzciły swoje rody w celach rozpoznawalności na arenie między-klanowej i później między-państwowej.Tożsamość
Ideały Piękna
Typowy elanin instynktownie ceni symetrię i łagodne powierzchnie. W elańskiej architekturze ceni się unikanie kanciastych kształtów, a najczęściej wykorzystywanymi materiałami w budownictwie są drewno i cegły (elanie starają się nie myśleć o kanciastości tychże materiałów). W większości wypadków można zauważyć pieczołowitość z jaką dany budynek został zbudowany z perspektywy wykorzystanych barw. Elanie zwracają szczególną uwagę na walory kolorystyczne swojego otoczenia, a co za tym idzie, nie lubią, kiedy budynek cechuje się w tej kwestii chaosem lub monotonią. Zachowanie to może się wydać irracjonalne z perspektywy innych gatunków, ponieważ elanie dzięki swojej tetra-chromatycznej wizji rozróżniają o wiele więcej odcieni i barw. Jak można się domyślić, najważniejszą sztuką dla typowych elan jest malarstwo, z naciskiem na malunki kolorowe. Umiejętne wykorzystanie całego zakresu widzianych przez elan barw jest trudną sztuką, i właśnie dlatego elanie tak ją cenią. Jednocześnie malunki o stosunkowo ograniczonym zakresie barw przyciągają uwagę elanów z nie mniejszą skutecznością - elanom bowiem nie sprawia żadnej trudności dostrzeżenie konturów takiego rysunku. Nawet obrazy, które dla typowego kordana czy sulonity wyglądałyby na wypełnione jednolitą barwą, mogą dla elan obrazować pełną szczegółów scenę. Elanie cenią dobrze zbudowane ciało, jednak instynktownie preferują ciała nieszczupłe - kojarzą się one bowiem z dobrobytem. Nie oznacza to jednak, że uważają otyłość za uniwersalnie piękną - ta bowiem kojarzy się z rozpustą i trwonieniem zasobów. U mężczyzn bardziej cenione są szerokie ramiona i ostre rysy twarzy, a u kobiet szerokie biodra, rozmiar piersi oraz łagodnie zaokrąglona twarz. Obie płcie cenią dobrze zadbane włosy i brody, a wśród mężczyzn szczególną uwagę zwraca się na to ostatnie. Wielka, zadbana broda lub wąsy są częstym źródłem dumy dla nosicieli, i choć całkowicie ogolona twarz nie spotyka się raczej z krytyką, sprawia ona elanom wrażenie typowo żeńskiej lub dziecinnej.Role Płciowe
W kulturze elańskiej dynamika między kobietami a mężczyznami jest mała, ale zauważalna. Mężczyźni ogółem częściej cechują się silnym instynktem eksploracji, co zachęca ich do podejmowania się ryzykownych zawodów lub takich, które wymagają podróży, a także do podejmowania się prób wynalezienia czegoś nowego. Kobiety natomiast częściej cechują się instynktem rozwijania tego, co już jest. Z tego względu częściej parają się one budownictwem i uprawą. Nie są to jednak żadne standardy. Kulturowa tendencja kobiet do pozostawania w osadach i samorozwoju sprawiła, że te chętniej od mężczyzn podejmowały się (i nadal podejmują) zdobywania wyższego wykształcenia. W nowożytnych czasach to właśnie kobiety najczęściej stają się głowami korporacji i koncernów handlowych, podczas gdy mężczyźni częściej stają się wynalazcami i naukowcami. W elańskiej kulturze istnieje pewien archetyp idealnego elańskiego małżeństwa, w którym mąż para się odkrywaniem i zdobywaniem różnorakich surowców, które żona następnie wykorzystuje w rzemiośle. Realizm takiego układu jest dyskusyjny, jednak mimo to część elańskich par podejmuje się prób jego spełnienia, w tej czy innej formie.Zaloty
Kiedy dany elanin lub elanka osiągną wiek dorosły (najczęściej 14 lat), powszechnie oczekuje się, że rozpocznie on lub ona poszukiwania potencjalnej partnerki lub partnera. W większości regionów i kultur opiekunowie elana zabierają go na tak zwany "bal rodzinny", którego celem jest stworzenie wygodnego środowiska do poznawania innych rodzin, w założeniu umożliwiając znalezienie potencjalnych partnerów dla swoich dzieci. Szczegóły organizacji i przebiegu balu zależą od regionu, jednak uniwersalnym celem potomków jest znalezienie pary z perspektywą na zawarcie małżeństwa. Jeżeli podczas rozmów ktoś wpadnie kawalerowi lub pannie w oko, następnym krokiem jest spławienie w dowolny sposób opiekunów, aby móc porozmawiać z "celem" na osobności. Podczas rozmowy potencjalna para dowiaduje się nieco o sobie nawzajem i, jeżeli im to odpowiada, umawia się na spotkanie w innym miejscu i czasie, by kontynuować zaloty już na własny lub typowy dla regionu sposób. Podczas gdy powrót z balu rodzinnego bez pary to zawsze dla kogoś rozczarowanie, nie jest ono nieoczekiwane. W pewnym wieku potomek zaczyna chodzić na bale rodzinne samodzielnie, w tym samym celu. Poszukiwanie pary wygląda wśród elan pełnoletnich tak samo, z tą różnicą, że zazwyczaj nie ma potrzeby spławiać niczyich opiekunów.Cywilizacja
Historia w skrócie
Ciepły klimat Viertonu znacznie ułatwił elanom rozwój - stosunkowo szybko opanowali sztukę rolnictwa, a łatwy dostęp do morza sprawił, że równie szybko opanowali żeglugę. Choć nie są oni tak dzietni, jak sulonici, to niemal jednocześnie zaczęli gromadzić się w większe osady i państwa-miasta. Pierwsze kontakty z sulonitami i kordanami - tak zwanymi "odległymi ludami" - nie przebiegały jednak najpomyślniej i prędko obróciły się w powtarzające się, krwawe konflikty. Kiedy jednak elanie zwęszyli potencjał do nawiązania z nimi handlu, wielu z nich poczęło podejmować się poważnych prób komunikacji, które przebiegały już lepiej - i być może to właśnie te próby umożliwiły przyszłym pokoleniom tychże gatunków żyć we względnym pokoju. Wielka Zima, która zakończyła Erę Ignorancji, doprowadziła do masowej migracji odległych ludów w kierunku cieplejszych lądów Viertonu. Różnoraka była reakcja elańskich państw-miast na przybyłych - niektóre przyjęły uciekinierów z otwartymi ramionami, a inne odpędziły ich jak dzikie zwierzęta, jednak większość podjęła kroki charakterystycznie elańskie: interesowne. Nie miało to jednak większego znaczenia, gdy Wielka Zima zyskała na sile i dotarła również do elańskich osad, co zmusiło wszystkie ludy do schronienia się w podziemiach. Siłą rzeczy schronienia te były w większości wypełnione przez elan, co z automatu postawiło ich w pozycji ludów dominujących, na dobre i na złe. W niektórych z powstałych społeczności doszło do krwawych czystek, które pozostawiły jedynie jeden z gatunków przy życiu, a w innych udawało się dojść do porozumienia. Wiele elańskich krajów, które powstały po Wielkiej Zimie, choć nie wszystkie, odziedziczyło te dynamiki - w tych, w których dominował jeden z gatunków, pozostałe zostały zepchnięte na drugorzędne pozycje społeczne, podczas gdy w innych poszczególne ludy współpracowały ze sobą, pozwalając sobie nawzajem wykorzystywać atuty i uzupełniać braki. Po Wielkiej Zimie, podczas Ery Siły, elanie całkiem nieźle poradzili sobie z odbudową swojej cywilizacji. Regiony podrównikowe, takie jak Vierton, wciąż były najprzychylniejsze rozwojowi. Pomimo wielu konfliktów między viertońskimi krajami dotyczących lądów, kwestii religijnych czy postrzegania statusu gatunków "drugorzędnych", Vierton cieszył się dostatkiem. Dostatek ten doprowadził jednak do wielu prób inwazji ze strony krajów sulonickich i kordańskich, co w końcu doprowadziło do powstania elańskiego [Cesarstwa Hebańskiego], które żelazną ręką skonsolidowało viertońskie siły zbrojne i odparło najeźdźców. Cesarstwo trwało przez wiele setek lat, aż nie rozpadło się w wyniku wielu destabilizacji politycznych. Z jego pozostałości powstała większość obecnie panujących w Viertonie narodów. Szybki rozwój gospodarki i później przemysłu w Viertonie sprzyjał też rozwojowi edukacji, a w tym przede wszystkim nowo-odkrytej Arkanistyce, która, pomimo wątpliwego debiutu, dziś stanowi jedną z najbardziej szanowanych dziedzin elańskiej nauki. To właśnie za pośrednictwem elańskiej fotoarkanistyki dokonano odkrycia obcych form inteligentnego życia w [Obserwatorium im. Korrola Amadana], które zapoczątkowało Erę Oświecenia.Typowy Ubiór
Elanie lubią wyglądać dobrze i na miejscu, co się również wiąże z ich wysoką czułością na kolory. Elańskie ubrania są z reguły złożone, skomplikowane i prawie zawsze informują obserwatorów, kim nosiciel jest - o ile to możliwe. Podczas dnia wolnego elanin będzie nosił ubranie podkreślające jego osobisty styl albo wygląd, natomiast arkanolog będzie nosił charakterystyczny płaszcz. Wszystkie te kroje zależą też od regionu, dzięki czemu ktoś z doświadczeniem byłby w stanie określić skąd pochodzi dany elanin, oceniając jedynie po jego ubiorze.Relacje Międzygatunkowe
W przypadku komunikacji z nieznajomymi, elanie często nastawiają się do handlu i transakcji, jakąkolwiek przyjęłoby to formę. Jest to podejście wyraźne również w przypadku ogólnego nastawienia elanów do pozostałych gatunków cywilizowanych. Oznacza to, że preferują utrzymywać dystans, ale zawsze są zainteresowani potencjalną wymianą lub zyskiem. Kordański zwyczaj spożywania zmarłych stanowi dla elan kontrowersję, a wielu z nich uważa go za akt odrażający. Tymczasem sulonitów nierzadko uważają za aż nazbyt komunalnych, co czasem rodzi negatywne plotki na ich temat, takie jak domniemana wszechobecność kazirodztwa w sulonickiej kulturze. Elanie są znani ze swojej spostrzegawczości, jaką zawdzięczają swojemu czułemu wzrokowi, oraz za naturalnych handlarzy, którzy wysoce cenią sobie uczciwość. Oszukanie elana w transakcji postrzega się jako ryzykowne posunięcie, z którego może wyniknąć całkowity rozpad reputacji delikwenta, gdyż elańskie gildie szybko rozprzestrzeniają ostrzeżenia przed wchodzeniem w układy z kimś, kto dopuścił się takiej próby. Taka osoba często traci możliwość wejścia w przedsiębiorczość. Jednocześnie elanie często traktują prawo śmiertelnie poważnie i trudno jest uniknąć konsekwencji popełnienia przestępstwa. Obecność kordan w społecznościach elańskch jest znikoma, a sama ich introwertyczna natura utrudnia nawiązywanie jakichkolwiek więzi. Mimo to, w czasach nowożytnych, wielu elan stara się nawiązać co najmniej pewien poziom komunikatywności z poznawanymi kordanami, ale nierzadko obawiają się popchnąć relacje dalej. Viertońscy kordanie z reguły darzą rozmówców z szacunkiem i nie lubią owijać w bawełnę, co większość elan szanuje. W przypadku kordan z północnych lądów, elanie uważają wszelkie próby nawiązania z nimi głębszej znajomości albo za całkowicie bezsensowne, zbyt trudne lub po prostu nie warte zachodu. Mimo to, niektórzy i tak próbują i w rzadkich przypadkach im się to udaje. Często zyskują w ten sposób zacnego, choć małomównego przyjaciela. Sulonici tymczasem, dla odmiany, są tak komunikatywni, że typowi elanie nie potrafiliby trzymać ich na dystans bez względu na to, jak bardzo by tego chcieli. Sulonici barwni, cechujący się znaczną obecnością w Viertonie, często formują w elańskich krajach spore, sulonickie społeczności złożone z wielu dobrze znających się rodzin. Sprawia to, że w miastach bardzo często powstają de facto "dzielnice sulonickie", w których ich obecność jest dominująca. Typowa dla sulonitów komunalność sprawia, że z nadzwyczajną swobodą i łatwością nawiązują relacje z nowo poznanymi elanami. Ci elanie, którzy zyskają w sulonickich oczach zaufanie, często stają się częścią tej sulonickiej społeczności, czy sobie z tego zdają sprawę, czy nie. Dla większości elan, zwłaszcza ekstrawertyków, dynamika ta nie jest niczym negatywnym, a w najgorszym przypadku nachalnym. Dla bardziej introwertycznych jednak elan może się ona okazać silnym odstraszaczem. Kiedy do elańskiej społeczności przybędzie natomiast przedstawiciel dalekich, południowych krain, ten z reguły łatwo się dostosowuje do elańskiego stylu bycia.Wygląd i detale
Średnia długość życia
65 lat noovańskich.Rozkład płci
Samce:Samice - 50:50.Średni wzrost
Średnia waga
Średnia Budowa
Ubarwienie i Wzory
Elanie portowi:
Origin/Ancestry
Portowi, Śnieżni, Górscy
Related Organizations
Remove these ads. Join the Worldbuilders Guild
