Noova - Planeta

Noova jest siódmą najbliższą planetą od słońc układu dwusłonecznego. Jest to surowa i zimna planeta, a spędzenie na niej nocy w odsłoniętym miejscu grozi śmiercią z odmrożenia. Jednak dla tych, którzy trzymają się dnia i wiedzą, jak się ukrywać przed nocą, planeta kryje bogate złoża naturalne, które sprzyjały rozwojowi życia lądowego, podwodnego oraz podziemnego. Planetę otacza niemożliwy do zgubienia pierścień, często wykorzystywany przez istoty żywe planety do nawigacji. Pejzaże cechują się rzadkimi lasami, wysokimi drzewami i krzewami, oraz ogromną ilością śniegu.

Geografia

Pejzaże planety

Tereny biegnące od biegunów aż do zwrotników pokryte są niemal płaską, pustynną powierzchnią lodu, jakim są dwa oceany planety. Od zwrotników zaczyna się teren skalisty i ziemny wiecznie przykryty grubymi warstwami śniegu. Występują tu równiny, niziny i wyżyny.
Owe równiny, niziny i wyżyny docierają do terenów podzwrotnikowych, gdzie temperatura za dnia czasami osiąga wartości wyższe niż 0 Kr w skali Korrola. Tam zaczynają pojawiać się wzgórza i samotne, wybijające się ponad śnieg drzewa, które potrafią przetrwać w tych warunkach.
W obszarach, w których temperatura za dnia regularnie osiąga wartości wyższe od 0 Kr, zaczynają pojawiać się lasy iglaste i inna flora, a nawet grunt okresowo zrzuca płachtę śniegu, ujawniając turkusową trawę oraz skały. W tym obszarze zaczyna się pojawiać fauna.
Dotarłszy do obszarów nad- i podrównikowych zaczyna się teren prawdziwie bogaty w życie: pasma wysokich gór porastają gęste lasy, z gór spływają rzeki, które płynąc i łącząc się wśród zielonych traw i drzew, wpływają do jezior i szerokich mórz - stąd też pochodzi większość istniejącego na planecie śniegu. Oprócz zalesionych i zamieszkałych przez zwierzęta polan i dolin, w tych obszarach osiedlają się Noovanie, którzy porzucili koczowniczy tryb życia i zbudowali miasta oraz fortece, miejscami nawet wykute w górze, wielkie, obszerne i wykonane z kamiennych bloków. Przy niektórych morzach i jeziorach zaś osiedlili się mieszkańcy preferujący dostęp do wód, wybudowawszy stocznie i porty.
Wreszcie docieramy do obszaru znajdującego się na równiku - idealnie pod pierścieniem. obszar ten pokrywa wieczny cień, jedynie trochę jaśniejszy za dnia, niż w czasie nocy. Woda w tym cieniu często zamarza, w zależności od pogody.

Pierścień Haals

Niemożliwym do zgubienia elementem pejzażu na powierzchni jest przesłaniający obszerny fragment nieba niebiesko-brązowy pierścień planety, który wiruje nad równikiem. Jego względny kształt zależy od pozycji na planecie, toteż służy za niezawodny zamiennik kompasu. Jako że Żar i Blask oświetlają pierścień niemal idealnie równolegle, z poziomu planety fragmenty pierścienia bliższe powierzchni wyglądają na ciemniejsze, niż jego krawędź.

Ecosystem

Atmosfera

Atmosfera na Noovie ("Śniegu" w głównym języku mieszkańców) jest zbliżona do tej z naszej Ziemi. Zawiera głównie wodór, tlen i szczątkowe ilości innych gazów.

Warunki Pogodowe

Temperatura na powierzchni planety jest ogółem stosunkowo niska, a ponieważ na planecie nie ma pór roku, nie ma wahań rocznych, jedynie dzienne i pogodowe; w okolicach równika temperatura waha się między wartościami -35 Kr w nocy a maksymalnie 15 Kr w dzień. W obszarach podzwrotnikowych temperatura spada do -45 Kr w nocy, i maksymalnie 5 Kr w dzień. W dalszych okolicach temperatura spada gwałtownie do minimalnie -100 Kr w nocy i maksymalnie -50 Kr w dniu.
Noova miewa silne i słabe wiatry i wichury, wliczając burze śnieżne, opady śniegu i gradu oraz burze z piorunami.
Powietrze, które ogrzewa się na równiku, naturalnie leci w kierunku biegunów, po czym chłonie i wraca, tworząc mniej więcej stabilny obieg wiatrów ciepłych i zimnych. Wiatr zimny zawsze wieje w kierunku równika, a wiatr ciepły - w kierunku bliższego bieguna, zabierając ze sobą powstające na równiku chmury. Od czasu do czasu wiatr nasili się dramatycznie, wznosząc tumany śniegu i tworząc burzę śnieżną, zbija chmury tworząc burze z piorunami, a rzadziej - tornada śnieżne. Te ostatnie jednak powstają z dala od równika.

Życie

Wbrew pozorom energii i odpowiednich związków chemicznych na planecie nie brakuje. We okresie czasu tuż po Konwergencji Noova była bardzo gorąca, a zanim ekosystem ochłonął, zdążyło powstać w wodach mikro-życie. Z upływem czasu jednak temperatura na powierzchni planety stopniowo spadała, więc życie, drogą ewolucji, dostosowało się. Teraz wszelkie życie na planecie łączy bardzo wysoka wydajność, w porównaniu do życia na innych planetach, w przechowywaniu i produkcji ciepła. Życie wielokomórkowe w dzisiejszych czasach istnieje jedynie w pobliżu równika planety, gdzie jest nawet ciepło za dnia, jak i w oceanach, głęboko pod powierzchnią lodu, gdzie ciepło pochodzące z jądra Noovy przepływa do wód i zapobiega ich zamrożeniu.

Ecosystem Cycles

Okresy Planety

Noova obraca się wokół własnej osi. Jeden pełny obrót planety, czyli jeden dzień śnieżny (dś), trwa około 40 godzin ziemskich, a noc trwa dokładnie tak długo, jak dzień, bez względu na pozycję na powierzchni. Oś jest niemal idealnie prostopadła do słońc i nie waha się. Noova orbituje wokół słońc, wykonując jedno pełne okrążenie co 1200 dś, czyli 2000 dz. Czas ten nazywa się cyklem orbitalnym noovy. Mieszkańcy planety liczą jeden rok śnieżny jako okres czasu, dla którego z perspektywy obserwatora znajdującego się na powierzchni Noovy Blask i Żar wykonają jeden pełny obrót wokół własnej osi, co jest 1.25-krotnością rzeczywistego czasu ich obrotu z perspektywy układu dwu-słonecznego, oraz jedną czwartą czasu cyklu orbitalnego noovy. Jeden rok śnieżny, zwany również noovańskim, trwa 300 dś, czyli 500 dni ziemskich (dz), i dzieli się na cztery miesiące po 75 dś.
Słońca krążą wokół siebie nawzajem na płaszczyźnie równoległej do Noovy, w kierunku zgodnym z kierunkiem obrotu Noovy. Sprawia to, że czasami na planetę świecą dwa słońca, a okresowo jedno słońce przysłania drugie. Noova jest najcieplejsza podczas miesięcy zwanych "Wzrostem" oraz "Kwitem", kiedy to świecą oba słońca; trochę chłodniejsza i ciemniejsza, kiedy mniejszy i jaśniejszy Blask częściowo przysłania Żar, i o wiele chłodniejsza i ciemniejsza, kiedy większy i ciemniejszy Żar kompletnie zasłania Blask. Miesiące odpowiadające czasom, kiedy jedno ze słońc zasłania drugie, odpowiadają nazwami słońcom, które są widoczne (odpowiednio "Blask" oraz "Żar". Każdy miesiąc trwa dokładnie 75 dś.

Cykl Życia

Cykl życia na powierzchni planety jest kompletnie uzależniony od dynamicznej zmiany temperatury wraz z okresem dziennym i miesięcznym. Najbardziej wpływową zmianą temperatury jest ta wynikająca z cyklu dnia i nocy. Większość fauny i flory wchodzi w swego rodzaju tryb uśpiony na około 16-18 godzin między brzaskiem a świtem, najczęściej w jakimś schronieniu w przypadku fauny, podczas gdy flora często kurczy i zasłania się, by utracić jak najmniej ciepła przez noc. W dzień wszelka fauna wychodzi z ukryć, gotowa znaleźć coś do jedzenia i często już głodna, podczas gdy flora rozwija się, aby złapać jak najwięcej światła ze słońc. Drzewa mają tendencję do stania co najmniej kilka metrów z dala od siebie, by nie zasłaniać siebie nawzajem. Fauna dzieli się na drapieżników i roślinożerców, którzy żyją z jedzenia owoców produkowanych przez faunę i mniejszych organizmów żyjących pod śniegiem przyniesionym przez noc.

Fauna & Flora

Istoty Świadome

Na Noovie występują trzy gatunki inteligentne: sulonici, elanie oraz kordanowie. Sulonici i kordanowie to pokryte futrem ludy dzielące się na po dwie typowe rasy - te żyjące wśród elanów w obszarach podrównikowych, oraz te żyjące w obszarach podzwrotnikowych. Typowo rasy podzwrotnikowe są lepiej przystosowane do zimna, są silniejsze, gromadzą się w klanach, niekiedy prowadzą koczowniczy tryb życia, wykopując schronienia w lodzie czy skale, i polują na swoje jedzenie. Ich futro jest też niemal ekskluzywnie przezroczyste i wygląda na białe, a ich skóra czarna, w celach absorpcji jak największej ilości światła. Rasy sulonitów i kordanów żyjący w obszarach podrównikowych są typowo słabsze, niższe i bardziej dostosowane do życia społecznego, niż ich podzwrotnikowi kuzyni. Ich futra mogą mieć zabarwienie w zakresie od białego, przez blond, brąz i czerń.
Elanie są najlepiej przystosowani do przyjaznych warunków życia w obszarach podrównikowych, ale próby życia poza nim byłoby trudne, choć nie niemożliwe. Cechują się świetną kondycją, zrodzoną z milionów lat wykopywania dziur w górach, by stworzyć sobie schronienie przed nocą.

Show spoiler

Byliby świetnymi Minecrafterami.

Ich "futro" jest typowo bardzo krótkie, wręcz niewidoczne. Miliony lat spędzonych w schronieniach sprawił, że kolor ich skóry zbladł, występując jedynie w jasnych karnacjach beżu i bieli. Albinizm jest stosunkowo powszechny wśród elanów - ok. 15% elanów są albinosami. Obecnie żyją w fortecach i zamkach wykutych w górach, a także i miastach i portach budowanych przy morzach i jeziorach.

Zwierzęta

Na Noovie powstało życie podobne do insektów, ssaków i ptaków Ziemi, choć są o wiele lepiej przystosowane do zimnego klimatu.
Ssaki prowadzą tryb życia kompletnie uzależniony od cyklu dnia i nocy planety - nocą grozi śmierć z odmrożenia, dlatego wtedy większość ssaków ukrywa się w jaskiniach albo grotach, gdzie nocują, by zbudzić się niecałe 20 godzin później i wyjść na dwór na światło słoneczne. Ssaki żyjące w obszarach podrównikowych są duże posiadają futro o ciemnych barwach - zazwyczaj brązowych, takich jak kolor drzew, co jest przydatne w celach kamuflażu. Roślinożercy pożywiają się owocami produkowanymi przez niskie rośliny obszarów podrównikowych, a mięsożercy roślinożercami. Wśród ssaków występują też wszystkożercy. Ssaki żyjące w terenach podzwrotnikowych nie są tak liczne, ale wciąż aktywne. Ich futra jednak są niemal wyłącznie przezroczyste (a wyglądają na białe), podczas gdy ich skóra jest czarna - służy to przepuszczaniu do skóry i absorbowaniu jak największej ilości światła słonecznego i ciepła z niego powstającego.
Istnieje wiele gatunków ssaków żyjących głęboko pod ziemią - gdzie nie dotyczy ich problem zimna. Te ślepe zwierzęta pożywiają się głównie żyjącymi tam grzybami - istnieje jedynie kilka podziemnych gatunków drapieżnych, choć wśród nich isnteją również te zdolne zagrozić człowiekowi.
Podobna sytuacja dotyczy ptaków - w nocy ukrywają się w szczelnych gniazdach, najczęściej wyżłobionych w drzewach lub po prostu wśród ich liści złożonych tak, by przechowywać ciepło w środku. Żywią się insektami i robakami żyjącymi w ziemi, a większe z nich - mniejszymi ssakami. Czasami mniejsze ssaki, które znajdują schronienie w tym samym drzewie, co jakiś ptak, nawiązuje z nim relację symbiotyczną - kiedy ptak odlatuje, by znaleźć jedzenie dla swoich młodych, ssak chroni gniazdo, często połączone z własnym - w zamian za pożywienie.
Na Noovie istnieje życie akwatyczne, jednakże z powodu niskich temperatur nie jest powszechne. Kilka gatunków żyje w wodach podrównikowych, spędzając noc głęboko pod powierzchnią wody, i wypływają wyżej w dzień. Są wśród nich ryby jak i skorupiaki, a także nieco podwodnej roślinności. Istnieje również życie w wodach oceanicznych, jednak znajduje się ekskluzywnie głęboko pod powierzchnią wody, i niewiele wiadomo na ich temat - a większość ludzi w ogóle nie zdaje sobie sprawy z ich istnienia.

Roślinność

Noova posiada umiarkowanie bogatą florę. Lwią część roślinności na Noovie stanowią drzewa, które dzięki żyznej glebie rosną wystarczająco wysoko, by nie groziło im przysypanie śniegiem, który pada wiele nocy, i by ułatwić sobie dostęp do światła słonecznego za dnia. Przy tym drzewa cechują się pewną wyjątkową zdolnością - mianowicie, potrafią powoli poruszać swoimi gałęziami tak, aby zwrócić liście ku słońcom i zdobyć jak najwięcej światła. Ta sama zdolność pozwala im "złożyć się" na noc, przykrywając większość swojego ciała grubymi liśćmi, by spowolnić utratę ciepła. Gdy staje się jaśniej, ponownie się rozkładają, by od razu zacząć pobieranie energii słonecznej. Drzewa występują w rzadkim rozłożeniu, średnio 10 metrów od siebie nawzajem, w lasach w obszarach podrównikowych i samotnie w obszarach podzwrotnikowych. Ich kory są typowo ciemno-brązowe, a liście od ciemno-zielonych do ciemno-turkusowych.
Drugim najczęśniej spotykanym rodzajem roślinności na Noovie są krzewy. W przeciwieństwie do tych na Ziemi, te rosną wysoko, z tych samych powodów, co drzewa. Podobnie do nich składają się na noc, ale w przeciwieństwie do nich nie "łowią" światła słońc za dnia. Ich kory i liście cechują się takimi samymi barwami, co drzewa.
Wysoko na drzewach, w niektórych obszarach podrównikowych, nierzadko rośnie mech o kolorze ciemnej zieleni i błękitu. Plasuje się on mniej więcej w połowie drogi od ziemi do korony drzewa, kiełkując razem z nim od nasienia. Podkrada odrobinę światła słonecznego, a w zamian za to oddaje drzewu składniki odżywcze, których nie potrzebuje. Drzewa z mchem są nierzadko wyższe od drzew bez mchu.
Liczne i głębokie jaskinie Noovy zdominowało królestwo grzybów. Istnieje niezliczona ilość ich gatunków, zarówno jadalnych, jak i nie. Są wśród nich grzyby pożywiające się rudami metali, wodą czy znajdującymi się w niej składnikami pożywczymi.

Fauna & Flora

Surowce naturalne

Planeta jest bardzo bogata w wodę, a obszary równikowe i podzwrotnikowe są bogate w skały, drewno z lasów, węgiel kamienny oraz brunatny, żelazo, miedź, złoto, srebro mniej bogate w inne metale. Rzeki są bogate w minerały pochodzące z gór, w jeziorach i morzach można znaleźć glinę i piasek.
Obszar podrównikowy jest bardzo bogaty w różną faunę roślinożerną wykorzystywaną jako bydło i źródło mleka oraz sera. Mięso owoce i grzyby są również kluczowym elementem jadłospisu planety.

History

Historia planety

Po Konwergencji powierzchnia Noovy była, jak na wszystkich planetach w tamtym czasie, gorąca i pokryta lawą. Wraz z upływem czasu, temperatura na planecie spadała, a jej równomierny obrót wokół własnej osi zepchnął płyty tektoniczne i większość lądu w kierunku równika. Jednocześnie pyłki i woda nagromadzone przez grawitację planety częściowo opadły na powierzchnię, tworząc oceany i morza, a częściowo pozostały na orbicie. Po wielu latach z tych orbitalnych pyłków i kryształków lodu miał powstał pierścień planety. W tej właśnie wodzie zachował się zalążek życia, z którego miało powstać całe życie na Noovie.
Podczas chłodzenia planety był okres, w którym temperatura sprzyjała szybkiemu rozwojowi życia w wodach, co też się stało. Temperatura jednak spadała nadal, co doprowadziło do bezwzględnej jego ewolucji. Pierwszymi żyjątkami, które wyszły z wód morskich znajdujących się na równiku, byli dawni przodkowie obecnych elan; wyszli oni, podążając za owocami rosnącymi na roślinach powierzchni. Tymczasem (z możliwym rozstrzałem mniej więcej kilku milionów lat), z wód oceanicznych na północnej i południowej półkuli, na powierzchnię wyszli dalecy przodkowie odpowiednio obecnych kordan i sulonitów. Trudno powiedzieć, które wody pierwszy wydały życie na powierzchnię, gdyż powierzchnie obu oceanów kilkaset milionów lat później zamarzły kompletnie, odcinając przyszłych biologów od ich podwodnego życia. Paradoksalnie zimny klimat planety pomógł tym trzem gatunkom ewoluować we względnym spokoju - wszechobecny mróz zniechęcał do eksploracji, więc w czasie trwania ich ewolucji nie doszło do większych zgrzytów - a pierwsze spotkanie sulonitów i elan datuje się na dopiero około 25 tysięcy lat przed Erą Oświecenia. Elanie znaleźli kordanów niecałe kilkaset lat później.

(Krótka) Historia Istot Świadomych na Noovie

Kluczowym elementem historii istot świadomych na Noovie, nawet na długo przed spotkaniem się tych trzech gatunków, jest Przewodnictwo. Ponieważ Przewodzenie wymaga jedynie silnej woli i odpowiednich pokładów energii eterycznej, Przewodzący pojawiali się spontaniczne wśród istot świadomych i pół-świadomych od zarania dziejów. Przez większość istnienia gatunków Przewodnictwo było traktowane przez kordan jako całkowicie naturalny element życia, a przez elan i sulonitów - jako oznaka boskiego wsparcia.
Przez większość prehistorii wszystkie trzy gatunki były od siebie odizolowane z kilku powodów. Po pierwsze, surowy klimat Noovy nie zachęcał do eksploracji - mróz nocy kazał zagwarantować sobie schronienie do następnego świtu, co nie zachęcało do koczowniczego trybu życia. Zwłaszcza kordanie, którzy odkryli sposób na wykorzystanie pPzewodnictwa (a konkretnie piromancji, kriomancji i geomancji), błyskawicznie wykopywali nowe schronienia dla swoich klanów. Było to jednak energetycznie kosztowne, więc nie robili tego często.
Jeśli mowa o sulonitach pochodzących z południowego oceanu, to początkowo zbierali się w grupki i zakładali klany, które następnie znajdywały dla siebie jakieś wygodne schronienie i jego się już trzymali tak długo, jak długo jakiś inny, silniejszy klan nie zdecydował się ich stamtąd wykorzenić siłą. Z tego powodu, jak i również dzięki stabilnemu rozwojowi populacji, niektóre klany zaczęły nawiązywać współpracę opartą na dzieleniu się terenami łownymi, wymianą dóbr i tym podobnym rzeczom. Klany zaczęły łączyć się w przymierza, a przymierza rosły w siłę, w końcu zakładając kraje. Rasa równikowa sulonitów, czyli potomkowie tych z nich, którzy 25 tysięcy lat temu napotkali elan, niewiele się różnią od swoich południowych kuzynów, nie licząc szerszego zakresu kolorów futer, a także bardziej zmrużonych oczu, co jest spowodowane silniejszym światłem słonecznym za dnia. Więcej o sulonitach.
Jeśli mowa o elanach pochodzących z równikowych mórz, to ci bardzo szybko porzucili koczowniczy tryb życia na rzecz życia w wykutych w górach schronisk i przybrzeżnych osadach. Schroniska te przyjmowały wielu elan, rozrastając się i w końcu stając się państwami-miastami. Konflikty i wojny były rzadkie z powodu wysokiej obronności owych wbudowanych w góry miast, nie wspominając o utrudnionej przez mroźną noc podróży przez obszerne tereny podrównikowe. Niektórzy elanie nigdy nie opuścili wybrzeży swojej kolebki, zakładając tam wioski rybackie i później porty. Przez bardzo długi czas żegluga głęboko-morska była niepraktyczną mrzonką - morze było zbyt rozległe, by przezeń przepłynąć w trakcie dnia, a noc szybko niszczyła sprzęt łodzi, uniemożliwiając dalszą żeglugę. Dopiero wykorzystanie Przewodzących, by ogrzewali statek w nocy (co w wielu miastach było wbrew naukom religijnym), pozwoliło elanom podbić przeciwległe wybrzeże. Więcej o elanach.
Wreszcie, mówiąc o kordanach pochodzących z północnego oceanu, należy zauważyć, że część klanów nigdy nie porzuciło koczowniczego trybu życia, co było związane z wyjątkowo dobrym przystosowaniem kordanów do zimnego klimatu. Ze wszystkich trzech gatunków inteligentnych to kordanie są najbardziej oporni na utratę ciepła. Ich futro jest gęste, ale ciężkie, co jednak nie sprawia kordanom kłopotu dzięki ich wysokiej tężyźnie fizycznej i kondycji. Siła ta ma pewną cenę - kordanie nie są tak dobrze przystosowani do wspinaczki, jak sulonici czy elanie, i muszą jeść więcej. Z tego powodu stronili od zakładania schronień w górach i trzymali się dolin i równin. Ich wyżywienie skupiało się na polowaniu zwierząt i łowieniu ryb, ale i owoce nie były im obce. Północni kordanie są średnio więksi od elanów i sulonitów, i średnio jedzą więcej. Nie dotyczy to jednak kordanów równikowych - drugiej z ras kordanów - którzy po niecałych 25 tysiącach lat życia w cieplejszym i mniej surowym klimacie stali się średnio mniejsi, słabsi oraz jedzą mniej - zachowali jednak świetną kondycję swoich kuzynów. Więcej o kordanach.
Spotkanie się elan i sulonitów doprowadziło do porządnego rozruchu. Sulonici, rozumiejąc, że obszary równikowe są przyjazne dla życia, chcieli się tam osiedlić, ale elanie leżącego na granicy kraju nie byli pewni, co zrobić z inteligentnymi obcymi, posiadającymi własny język i gospodarkę. Wynikiem tego były sporadyczne próby nawiązania kontaktu, potyczki i większe konflikty o tereny. Minęło wiele lat, zanim pierwsze elańskie miasto wpuściło sulonitów do siebie, by nie zamarzli w nocy. Stało się to dzięki coraz popularniejszemu ruchowi, który powstał z odnogi panującej religii, twierdzący, że skoro wśród sulonitów również istnieją przewodnicy, to znaczy, że również są dziećmi bożymi. Dzięki ich ochronie, sulonici stali się częścią miasta i bardzo powoli zaczęli integrować się w jego społeczeństwie. Tego typu decyzje jednak pogłębiły konflikty między niektórymi państwami-miastami - przez co sulonici przez długi czas musieli się trzymać miast znajdujących się blisko granicy z terenami południowymi. Podzieliła się również społeczność sulonitów, między tych, którzy zostali na swoich terenach i tych, którzy wyemigrowali na północ. Doszło nawet do konfliktów między południowymi sulonitami oraz miastami, które ich przyjęły, uznając sulonitów, którzy się przeprowadzili, za zdrajców.
Interakcja północnych elan z kordanami była zgoła spokojniejsza. Dzięki powszechnej już wtedy wiedzy o sulonitach, pojawienie się kordan nie wzbudziło takiej paranoi - może poza faktem, że byli typowo więksi i silniejsi od elan. Z kolei kordanie zainteresowani terenami równikowymi, w swój typowo koczowniczy sposób, początkowo nie interesowali się osiedlaniem w elańskich miastach. W wyniku udanych prób komunikacji zaczęto zakładać przyczółki graniczne, w których elanie i kordanie mogli ze sobą handlować i obcować. Przyczółki te znajdowały się typowo poza, lub też na granicy, terenów najbliższego państwa-miasta, a na dodatek w obszarze niezbyt stosownym do życia wielu ludzi - dzięki temu nikt nie miał silnego popędu do najeżdżania na nie - a wszechobecne góry dodatkowo zniechęcały do tego kordan. Emigracja kordan do terenów równikowych była sporadyczna i nierzadko jedno-osobowa - a nie, jak w przypadku sulonitów, cało-klanowa. Potomkowie owych kordan w przyszłości stali się rasą kordan równikowych - a klany kordan północnych często spoglądali na nich z dezaprobatą, zniechęcając ich do powrotu w swoje strony.
Pozostałe ważne zdarzenia historyczne będą uwzględniane na osi czasu historii Noovy.

Alternative Name(s)

Śnieg

Rodzaj

Planet

Znajduje się w

Układ Dwusłoneczny

Uwzględnione Lokalizacje

• Derwy
• Tenebrom
• Vierton

Inhabiting Species

• Linir