Pod Tańczącą Łasiczką
Pod Tańczącą Łasiczką to skromna, lecz dobrze utrzymana gospoda, usytuowana na trakcie handlowym przecinającym dzikie ostępy Szepczącej Głuszy. Stanowi ostatni punkt schronienia przed długim odcinkiem podróży prowadzącym przez nieprzyjazne, rzadko uczęszczane tereny. Najczęstszymi klientami są drobniejsi kupcy, karawany lądowe oraz niezależni wędrowcy, którzy nie zdecydowali się na droższą, ale bezpieczniejszą przeprawę morską pomiędzy Valkfastem a Keetmont.
Z zewnątrz budynek nie wyróżnia się niczym szczególnym - piętrowa konstrukcja z grubo ciosanych belek i strzechy, otoczona drewnianym parkanem. Wewnątrz jednak czuć ciepło domowego ogniska - kominek zawsze płonie, łóżka są czyste, jadło zjadliwe, a w stajni czeka świeża woda i siano dla strudzonych wierzchowców. Gospodą zarządza podstarzały karczmarz imieniem Derrik, wspierany przez swoją żonę Alinę i nastoletniego syna Toma. Choć nie są zamożni, słyną z swej uczciwości i niezwykłej gościnności.
Nieopodal zajazdu, skryty pośród porastającej okolice dziczy, znajduje się krąg pradawnych runicznych kamieni. Otacza on cały teren gospody, tworząc niewidzialną barierę ochronną. Miejscowi utrzymują, że kamienie odstraszają nie tylko dzikie bestie, ale i istoty nadnaturalne - duchy, upiory czy demony. Nikt nie wie, kto je tu ustawił, ani kiedy to uczyniono, ale sądząc po stanie erozji i archaicznym stylu wyrytych na nich symboli, mogą pochodzić sprzed tysiącleci. Derrik utrzymuje, że raz na jakiś czas kamienie lekko jarzą się bladym światłem, szczególnie podczas nowiu lub burzowej nocy.