Trial of Worthiness door Tymerion

Faellys is normally forbidden terrain for non-fae - or 'diflas' - but the party managed to convince the guardian of the border, Thymerion, that their cause was just. He has decided to test their intentions and willpower via a strange trial, basically taking place in the mind of Thymerion himself. The party is presented with a number of challenges around the themes: expectation, desire and fear.   After the trial, Thymerion deems them worthy of his trust and sends them on their way to the moontree, giving them protection in the form of an enchantment to make them seem like fae-creatures to divination magic and the forest itself and a couple of potions to make them able to speak the faen language.

De eerste ruimte is een bos vol fungal bomen. Ieder ziet hier een fysieke manifestatie van een verwachting in hun leven:   Merja: Een random bruidegom: 'Leea! Daar ben je, de bruiloft gaat beginnen.' 'Als je het al niet voor mij doet, doe het voor je vader, we kunnen onze ouders niet teleur stellen.'   Naivara: Priester van de tempel: 'Jij moet haar terug halen, haar fouten herstellen, Kreo heeft het voor je beloofd, maak het waar. Hoe langer je wacht hoe meer schade ze aanricht, hoe onvermijdelijker dat je haar zal moeten doden. Waar wacht je op?!'   Nadi: Ziet zichzelf in laatste vorm, met floppy ears: 'fix me! Kijk naar jezelf, je bent een spook! Ik heb je wel gezien, met je lichtjes, geef er niet aan toe, je weet dat het kwaad doet, kijk waar het je gebracht heeft! Wie ben je?!'   Hagal: Een paddestoel praat tegen hem: 'Je zult ons nooit begrijpen. Alles wat er om je heen gebeurd hoort erbij, doe niet alsof we aan vaste regels voldoen.' De paddestoel verandert in zijn vader: 'Je kunt pas echt begrijpen als je durft te vragen, je onkunde onder ogen durft te zien, en niet verwacht dat dingen altijd hetzelfde blijven.'   Hagal krijgt als eerste zijn verwachting en gaat er niet zo goed op. Hij trekt terug in zichzelf en het gezicht van zijn vader blijft op hem neerstaren. De rest gaat makkelijker, heeft al meer geaccepteerd dat verwachtingen niet altijd na te komen zijn. Uiteindelijk staat Hagal ook op en verdwijnt ook zijn vaders gezicht.     In de volgende ruimte bevinden zich vier zwevende stenen met elk een verlangen:   Naivara: ouders + Ravara blij aan het picknicken. Sleutel: onbezorgdheid   Nadi: ouders en buren en de burgemeester afwachtend kijkend, nieuwsgierig enthousiast. Sleutel: magie kunstjes, iedereen enthousiast, ouders geprijst over bijzondere talent.   Hagal: Moeder, die hem in zijn armen sluit en zegt hoe trots ze op hem is. Sleutel: ervoor open staan, bij haar in de buurt komen   Merja: Ouders die Sanna begroet, vriendelijk open. Sleutel: uiting van affectie en intimiteit --> goedkeuring.   Bij het ontsleutelen zweven ze naar elkaar en omhoog, door het dak de volgende ruimte in.     In de laatste ruimte staat een contraptie van een stoel met vines en een wiel. De persoon op de stoel krijgt een visioen van angst. En het licht stroomt door, waar de knop langzaam open gaat en nectar begint te druppen in een kom eronder. Als het visioen wordt afgemaakt gaat de kom gloeien met een geel oranje licht. De drinker ervan wordt ethereal en gloeiend met hetzelfde licht wat duurt totdat ze weg zijn en kan dan de ruimte uit lopen.   Merja: Je ziet jezelf 's avonds rond een kampvuur gezellig kletsen en lachen met Naivara, terwijl Nadi zit te naaien en Hagal het eten klaarmaakt. Je boek ligt naast je op de grond, je was van plan er in te schrijven maar er kwam iets tussen. Dan voel je een kille woede in je opwellen, niet van jezelf maar van iemand anders. Er slaat bliksem in eerst in je boek, dan in elk van je reisgenoten, je bent alleen, voor het eerst sinds jaren echt alleen.   Nadi: schaduw creature met pulserend blauwgroen hart en blauwgroene doordringende ogen materialised in je buurjongen en loopt naar het huis van je ouders onder een rode maan, als hij binnenkomt wordt hij vriendelijk begroet. Dan ineens komen er zombies door de deuren en ramen naar binnen kruipen. Hij gebruikt eerst je ouders als schild en als die bloedend buiten bewustzijn op de grond liggen verdwijnt hij in een whisp van schaduw.   Naivara: Ravara, druppend bloed van haar zwaard, in de verte is er een figuur te zien die roept (slissend) 'Kom, er is meer te doen, verspil geen nodeloze gedachten aan hén.' Ravara kijkt twijfelend en dan alsof ze een besluit heeft genomen. 'Je hebt gelijkt' en een grijns verschijnt op haar gezicht terwijl ze zich omdraait en achter de figuur aanloopt.   Hagal: Je staat op een vlakte, er staat iemand boven op een toren die nog in aanbouw is. Donkere gewaden en zijn handen ligt geheven, alsof hij aan het dirigeren is. Vanuit zijn handen komen zwarte schaduw draden, die verbonden zijn aan figuren die de toren bouwen, en die bij nader inzien niet leven, t zijn allemaal lijken in verschillende stadia van vergaan. De figuur manipuleert de draden alsof de ondoden zijn maiorettes zijn. Sommige van de ondoden zijn bomen aan het ruimen om meer ruimte te maken. Bij nadere inspectie is dit bos jouw vroegere huis, waar je volk woonde, je herkent de hut van de sjamaan waar je als heel klein jongetje vaak kwam. Ook die wordt tegen de vlakte gegooid en in de fik gezet.