Kocioł Hirgina
Położony na skraju Dzielnicy Świątynnej Keetmont Kocioł Hirgina to sklep i warsztat alchemiczny oferujący szeroką gamę magicznych mikstur. Mieści się w niewielkim, piętrowym budynku wykonanym z gładkich, kamiennych cegieł. Za jego szklanymi witrynami poustawiane są kamienne rzeźby ludzi z mocno wyolbrzymionymi cechami, trzymającymi w dłoniach niewielkie fiolki. Każda z rzeźb opatrzona jest innym podpisem, na przykład “ZYSKAJ SIŁĘ RÓWNĄ GIGANTOM”, “LATAJ WŚRÓD CHMUR NICZYM PTAK” lub “ZIOŃ OGNIEM JAK NAJPRAWDZIWSZY SMOK”. Za posągami rozciąga się widok na wnętrze sklepu, wypełnione po brzegi magicznymi dekoktami zamkniętymi w szklanych butelczynach.
We wnętrzu panuje półmrok, a w powietrzu unoszą się drażniące opary. Szyby, które z zewnątrz dość dobrze prezentują zawartość sklepu, od środka zdają się być w jakiś sposób przyciemnione, nie przepuszczając tylu promieni słońca, na co wskazywał by widok z ulicy. Liczne regały i półki uginają się od szklanych flaszeczek wypełnionych różnobarwnymi cieczami. Każda z nich jest misternie opisana i opatrzona adekwatną ceną. Oświetlają je buteleczki żółtawego, fluorescencyjnego płynu zwisające z sufitu i pozatykane na podwieszanych świecznikach niczym osobliwe kaganki. Prócz mikstur, pomieszczenie wypełniają rozmaite księgi i alchemiczne instrumenty. Niektóre z nich również posiadają przyczepione ceny. Inne jak głosi jedna z tabliczek informacyjnych są do użytku na terenie sklepu.
Na ścianie naprzeciwko wejścia znajdują się grube drewniane drzwi z tabliczką „WARSZTAT – WSTĘP WZBRONIONY!”. Ze szpary pod nimi wydobywa się delikatna zielonkawa mgiełka, która rozpływa się po podłodze sklepu. Od czasu do czasu z drugiej strony dobiegają odgłosy stłumionego syczenia, bulgotania czy niewielkich eksplozji. Przed drzwiami do warsztatu znajduje się lada, za którą w godzinach otwarcia zasiada gospodarz, łypiąc z pode łba na klientów obmacujących towary, za które jeszcze nie zapłacili.
We wnętrzu panuje półmrok, a w powietrzu unoszą się drażniące opary. Szyby, które z zewnątrz dość dobrze prezentują zawartość sklepu, od środka zdają się być w jakiś sposób przyciemnione, nie przepuszczając tylu promieni słońca, na co wskazywał by widok z ulicy. Liczne regały i półki uginają się od szklanych flaszeczek wypełnionych różnobarwnymi cieczami. Każda z nich jest misternie opisana i opatrzona adekwatną ceną. Oświetlają je buteleczki żółtawego, fluorescencyjnego płynu zwisające z sufitu i pozatykane na podwieszanych świecznikach niczym osobliwe kaganki. Prócz mikstur, pomieszczenie wypełniają rozmaite księgi i alchemiczne instrumenty. Niektóre z nich również posiadają przyczepione ceny. Inne jak głosi jedna z tabliczek informacyjnych są do użytku na terenie sklepu.
Na ścianie naprzeciwko wejścia znajdują się grube drewniane drzwi z tabliczką „WARSZTAT – WSTĘP WZBRONIONY!”. Ze szpary pod nimi wydobywa się delikatna zielonkawa mgiełka, która rozpływa się po podłodze sklepu. Od czasu do czasu z drugiej strony dobiegają odgłosy stłumionego syczenia, bulgotania czy niewielkich eksplozji. Przed drzwiami do warsztatu znajduje się lada, za którą w godzinach otwarcia zasiada gospodarz, łypiąc z pode łba na klientów obmacujących towary, za które jeszcze nie zapłacili.
