Aporeu chronicles Issue 100: Once More, With Feeling

Stories from the adventurers

This week

For our 100th story we have two stories, one in the old tongue and one short story. I really can't believe that we have already reached a hundred stories. But it is a damn nice achievement nonetheless.

Once More, With Feeling by Sneeuwklokje

Hallo allemaal,
Hier is dan de brief die ik jullie beloofde over mijn avonturen in grote luitjes land. Wisten jullie dat er zoveel verschillende soorten grote luitjes zijn? Ik kijk mijn ogen uit hier in de reusachtige stad Arnheim. Zoveel huizen, de stad is groter dan ons dorp met alle velden eromheen! En de huizen zijn soms hoger dan bomen, ik krijg een stijve nek van het vele omhoog kijken hier!...
(Hier een aantal pagina's met omschrijvingen van de stad)
toen ik in het gildehuis kwam stond daar de opdrachtgever, een zilverharige elf van een ver land en zijn metgezel een echte kattenvrouw. Met een hele mooie witte vacht. Het zag er zo zacht en mooi uit dat ik het eigenlijk wilde voelen maar ze keek me aan als omoe Boterbloem als je van het deeg wilde snoepen met haar pollepel in de hand. Zo verleidelijk maar je weet dat die pollepel pijn gaat doen. Ik hield mij dus in maar het was zo verleidelijk. Hij wilde dat wij op jacht zouden gaan naar een gevaarlijk dier dat zo hoog was als Opa's Doorndistel schuur met hele grote klauwen en een lange snavel bek.^*1
maar ik was niet de enige jager hoor er waren nog vier anderen. Allemaal grote lieden en de ene was nog vreemder dan de andere. Om te beginnen waren er twee mensen. Eentje was erg smerig met allemaal bloed op zijn mantel en een heel heel groot zwaard. Hij leek erg grimmig en hij heeft een hekel aan nog grotere lieden genaamd reuzen. Zijn naam is Rothgar
En er was een ander mens die een stuk aardiger leek maar heel geheimzinnig was. Hij noemde zichzelf Idonis en hij was erg verlegen denk ik. Vertelde ons maar een beetje uit de buurt te blijven omdat hij een aura van autschie om zich heen had hangen. Denk maar aan een stinkdier maar dan zwart en minder stank.
En dan was er Braam, een echte Native Underdark Elvin die mooi viool kan spelen en heel erg goed is in het beledigen van iedereen. Oei wat heeft die een scherpe tong. Kan zelfs beesten heel erg boos maken met wat gesis en geblaf. Net als kleine Irving Slangpester. Niet thuis proberen hoor, dat is heel gevaarlijk.
De laatste was een wel heel erg grote grote luitje. En die was echt echt raar. Het noemde zichzelf data en was helemaal van metaal met enkele kieren vol vreemde slangetjes ertussen. Hij kon ook allemaal rare dingen doen zoals vuur schieten uit zijn ogen en handen. En hij was zo zwaar dat alles kraakte en piepte als hij erop stond. Hij viel eens om en dat gaf me toch een dreun! Maar ik geloof dat het niet kwaadaardig was.
Maar voordat we gingen moesten we eerst van een ontbijt genieten in het land Jurea, Joroa? Iets. We gingen door zo'n gate, maar die was erg saai. Niet eens een slide! Wat een teleurstelling. Had er toch echt iets meer van verwacht. Maar we kwamen uit in een groot warm bos met allerlei rare beesten. De meesten erg groot en allemaal met gif of zuur, klauwen, tanden en het liefst allemaal tegelijk. Geen wonder dat de grote luitjes hier allemaal rondlopen met wapens die groter zijn dan zijzelf! Niet echt een plek voor een eerlijke gnoom.
Ze riepen een groot vliegbeest op waaronder een mand hing die vervaarlijk kraakte onder het gewicht van Data en het beest had echt moeite met het vliegen met ons in zijn mand. Vliegen is echt eng hoor, de grond is zo ver beneden je en Braam zat te klappertanden en te zuchten dat ze echt feather fall had moeten leren. Ik weet niet wat dat is, maar dat klonk als een best goed idee. Uiteindelijk na een vlucht die veel te lang duurde kwamen we aan in een grote stad vol katmensen en elfen. Gelukkig was de mand niet gescheurd!
Het ontbijt was op een picknickplaats ergens hoog en je moest je vasthouden aan metalen ringen terwijl je omhoog schoot aan een metalen band. Die grote luitjes zijn helemaal vreemd. Ik wil echt dat feather fall leren! Ook hun voedsel was vreemd. Lekker, dat wel hoor, maar ze aten eigenlijk alleen maar vlees geen groente te zien en je weet hoe belangrijk het is om die te eten. En bijna alles smaakte naar kip maar met een vreemde naam. En de grote ambassadeur (een heel belangrijke grote luitje) vertelde ons dat we een hoop beloning zouden krijgen als we het beest levend zouden vangen. Daarom gaf hij ons slaapdolken en een magische val mee. Snap nog steeds niet waarom het beest levend moest zijn, maar wie kan de grote luitjes echt begrijpen?
We moesten over een echte touwbrug heen hoog in de lucht maar we waren slim en lieten Data eerst oversteken. De brug hield en opgelucht volgden we hem. Ik keek maar niet naar beneden het was wel erg diep. En toen kwamen we terecht in een heel diep, nat en warm bos en ik kende de meeste planten en dieren niet hier en ik weet er toch heel veel. Als de beesten niet zo naar waren hier zou ik best wel eens vaker willen kijken om ze te bestuderen.
We gingen op zoek naar de grote vogelbeklizard (zij noemen het anders maar hun namen zijn maar vreemd) en met behulp van de mens Rothgar die heel goed sporen kan zoeken (het helpt dat hij over het struikgewas heen kan kijken) vonden we een spoor naar een grot toe, ik en Idonis gingen voorzichtig kijken maar je weet hoe onhandig die grote luitjes zijn en het beest had ons in de gaten. Het was nog het verkeerde beest ook. Het was een grote hagedis^*2 met een enorme kei in zijn voorklauwen en het kon die heel gemeen rollen! Idonis werd vol geraakt en ging neer. Ik veranderde in broeder beer en probeerde de kegelhagedis weg te jagen, maar oei die klauwen waren heel gemeen en zelfs broeder beer kon niet tegen hem op. Dat deed veel pijn hoor. Gelukkig hadden we Rothgar met zijn grote zwaard (Hij sloeg zo hard als een beer!) en Braam leidde het af terwijl Data en Idonis er ook op insloegen en allerlei magie op het dier los lieten. Uiteindelijk ging het, en de beestjes die bij het waren, neer. Maar we waren allemaal flink gehavend. Ik stuur wat veren mee van deze kegelhagedis, ze zijn erg mooi, zo jammer dat we het moesten doden.

We doorzochten de grotten verder en ontmoeten een minder agressief beest^*3 en zijn jonkies. Ik ging met het praten en het maakte een gestreste indruk van al het gevaar buiten de grot. Maar met wat voedsel en een beetje magie wilde hij best wel praten. Het kende het beest dat we zochten wel maar aangezien het niet in deze grot was gaf het er weinig om. Heel verstandig. Maar ik kreeg de indruk dat het de grote luitjes helemaal niet aardig vond, noemde ze allemaal jagers en gevaarlijk. We vonden nog de overblijfsel van zo'n jager en zijn toen maar buiten de grot verder gaan zoeken.
We vonden een spoor maar helaas kwamen we eerst een wel heel groot badgerachtig beest^*4 vol harde botstukken tegen met een stel hele grote mieren in de buurt. We wilden nog proberen weg te gaan (nooit met een dier gaan vechten als het niet nodig is) maar het viel onmiddellijk aan en daarna de mieren ook (ik denk dat ze echt een hekel hebben aan grote luitjes en misschien zouden dingen beter zijn als ze de dieren meer met rust lieten). Het chargede grote Data en die viel Boem om! De mieren spoten Idonis vol met zuur dat niet alleen pijn doet maar ook metaal zacht maakt (dat zuur kan handig zijn voor metaalbewerking) maar hij deed daarop iets erg vreemds, zwarte nevel hing rondom hem en dat vonden de mieren helemaal niet leuk. Ik besprong het beest als beer en gaf het een paar rake klappen terwijl het zwaard van Wrothar er stukken afhakte en Braam Data weer overeind zette met een spreuk. Uiteindelijk wist Braam het beest zo bang te maken met wat ze zei dat het probeerde te vluchten en ja toen was het snel afgelopen. We namen even een rustpauze om bij te komen voordat we verder gingen.
Maar eindelijk volgden we de vogelbekhagedis^*1. Het zag er groot en eng uit, maar na de vorige grote monsters waren we niet meer zo onder de indruk. Terwijl ik en Data het beest verzwakten gooiden Braam en Wrothgar en Idonis het met met slaapdolken. Het is een naar beest met grote gemene klauwen en vuurballen die het weg kan schieten maar toen het eenmaal verzwakte en slaperig begon te worden wisten we het met succes te vangen in de val voordat het in slaap viel. Succes! Toch had ik er niet echt een goed gevoel over. Waarom hebben we dit eigenlijk gedaan? Ja het is een gevaarlijk en eng beest maar als ze op de dieren blijven jagen zoals ze doen wat verwacht je dan? Deze grote luitjes moeten nog veel leren om in harmonie met de natuur te kunnen leven hoor.
We kregen een zak met goud mee voor de moeite en ik heb gelijk een hoop geld uitgegeven aan een mooi shirt van been en hoorn dat veel meer beschermd dan leer. Ik denk dat ik dat wel kan gebruiken in de toekomst.
Tot zover mijn eerste avonturen, hoe gaat het met...
(Een pagina vol vragen over het reilen en zeilen in het dorp)
Mis jullie allemaal Liefs,
Sneeuwklokje
Notes:

1. Qurupeco
2. Kulu-Ya-Yu + 3 Brahabra
3. Great Maccaso
4. Arzuros + 6 Altaroth

---

Once More, With Feeling by Idonis

Another day, and another mission. Once more I will venture through the Gate, but this time to come to a world where small cat people live, the warriors wear oversized armors and weapons, each meal is a feast and big monsters are hunted to be killed or captured. The latter is why we visit this world this day. We are tasked to track down a monster, find it and capture it, kill it if needed. But seeing as capturing will reap us a bigger reward, this is what we will attempt. For this mission I tag along with three brand-new adventures: Braam, a dark-skinned Elf, a human with a Greatsword Rothgar and a little Gnome girl Sneeuwklokje. Also joining us is a man -or creature?- I've seen around the Guildhall before. A being who seems to be not of flesh and blood, but of metal and wood, Data. He also talks a bit strange, but, I should not judge.
Arriving in the other world beyond the Gate we are met by a catlady and silver haired Elf. They take us to a food hall where we are treated to 'lunch'. The tables are set with foods I do not know, but the tastes are very pleasing. After the meal, we are given sleeping-daggers and a trap to aid us on our capture of our prey. So, we set out and begin our hunt. I am not very good with the tracking and the spotting, so I leave this to the others. And during our hunt we encounter quite a few beasts, some of which we slay, some that the little gnome girl befriended and asked for directions! From the 13 we encountered, I thought two to be the beast we were seeking -my mind being somewhat.. faulty..- but luckily the others knew that they were not. Some of the creatures were extremely annoying, as they spit on my shield and armor which caused them to errode (thankfully, upon returning to the city, smithies were able to help me restore my equipment).
Finally, after a long search, we found our quarry. The battle was long and intense, but eventually we managed to wear the creature down and trap it. I sent out a flare, which we were also provided, and aid followed soon after to help and get the caged monster back to civilization. The reward was generous and the day was satisfying. With a good feeling and a heavy coin purse I returned to Arnheim for some relaxing downtime.

---

On the next issue:

Den of the the Rotten Kings