065. 2025-02-28 To think you could rule an empire... Haha
De vrouw in de casual in de troon hangt zegt: 'Wouldn't it be better to come here in person?' en terwijl ze met haar vingers knipt verdwijnt Oloth. Volledig. De band tussen Morrovion en de imp-familiair lijkt in één keer volledig weg, volledig doorgeknipt.
Morrovion, die door de ogen van Oloth dit meemaakte komt met een schok bij, bij Allowin en Pineclimber. 'We moeten die kant op... ik ben Oloth kwijt.'
Pineclimber en Allowin zien waarschijnlijk de wanhoop in de ogen van Morrovion, want zonder gedoe besluiten ze gelijk met hem mee te gaan. Allowin summoned voor de zekerheid een earth elemental en vervolgens trekken ze zo voorzichtig en onopvallend mogelijk richting de Ziggurat waar Morrovion Oloth het laatst waarnam. Echter vrij snel blijkt, dat wanneer je met een Earth Elemental reist, dat iets 'onopvallend doen' gewoonweg onmogelijk blijkt. Terwijl de rustige helden en de luidruchtige Elemental hun tocht naar de trap pyramide vervolgen kijken de Yuan-ti toe. Ze ondernemen niets maar bekijken de groep wel geïnteresseerd als ze voorbijkomen.
Ze moeten de gifgroene rivier oversteken die de stad doormidden deelt. Echter de brug blijkt niet bestand tegen de trillingen die een lopende Elemental veroorzaakt. Al voor ze de brug bereiken storten er delen van de brug in het water. Een sissend, wegvretend geluid verraadt dat het water dat er stroomt niet zomaar water is. Nee, ze zien dat het waarschijnlijk een soort zuur is dat alles aanvreet wat het water raakt.
Doordat ze nu op een andere manier de rivier over moeten steken, wordt er bedacht dat de earth elemental naar de andere kant van de rivier graaft, daar een touw teruggooit naar hen, die ze aan deze kant van het water vastzetten, zodat ze aan het touw naar de overkant kunnen klimmen.
De Yuan-ti komen steeds dichterbij en gaan uitdagend bij het vastgemaakte touw staan. Echter pas nadat de laatste van de groep naar de overkant is, gooien ze het touw los.
Eenmaal bij de Ziggurat aangekomen beklimmen ze de schuine helling die leidt naar de opening waar Oloth naar binnen stond te gluren. Dan zien ze Waarheid nog steeds nonchalant op de troon zitten.
'Waarom ben jij hier, waarom zijn wij hier?' vraagt Morrovion.
Ze geeft aan dat daarmee de cirkel rond is. 'Om me de Hellfire daggers weer terug te brengen' .
Het wezen dat Morrovion eerder in de droom van Psilofyr zag komt aanlopen met een tweetand dat lijkt alsof hij van de twee Hellfire daggers is gemaakt. Een scheur opent zich voor Waarheid en die scheur lijkt rechtstreeks de Hel in te lopen. Oloth wordt hierin geduwt en Morrovion draait bijna door van verdriet en boosheid. Hij stamelt wat, maar voelt tegelijkertijd dat Waarheid veel krachtiger is dan hij. Hij voelt zich machteloos en hij heeft nog steeds niet de antwoorden die hij wil.
Dan laat ze de vier wezens verschijnen die omgebracht zijn met de Hellfire daggers:
De vier geest-achtige verschijningen die tussen hen en Waarheid komen te staan. Allowin en Pineclimber vragen of ze Waarheid met alles wat ze hebben aan mogen vallen. Morrovion geeft aan dat dat mag. Zelf 'Thunder-stept' hij naar Waarheid probeert hij haar met een Vampiric touch flink pijn te doen. Echter ze lijkt het bijna niet te merken en lacht hem uit. Vlak daarop gooit Morrovion een Fireball en die lijkt haar zelfs bijna nog krachtiger te maken: 'Haha, heerlijk om weer de Fires of Hell' door mijn lichaam te voelen. En dan te bedenken dat ze dachten dat jij een rijk kon gaan leiden..!'
In het gesprek dat volgt komt naar voren dat ze beiden een andere vader hebben: Bronn en Baalzebul en dat Waarheid duidelijk vindt dat zij als besten uit hun deal zijn gekomen. Een gevecht volgt, waarin met name Pineclimber en Allowin de geesten weten te verslaan en Morrovion met het gooien van Holy Water over Waarheid haar nog furieuzer weet te krijgen. Dan schreeuwt ze: 'This has taken long enough,' er tsaat iets groots te gebeuren: ' Meet the original ruler of this place.' En een enorme bone-naga verschijnt. De enorme slang draagt een kroon die erg lijkt op die van Waarheid.
Op dat moment, dan en daar, denkt Morrovion dat alles verloren is, als plotseling Oloth verschijnt, met de tweetand in zijn handen, waarmee hij de kroon van het hoofd van Waarheid slaat. Ze kijkt verschrikt wanneer dit gebeurt. De kroon rolt naar de voeten van Morrovion, met een bijna onnatuurlijke boog. Allowin is scherp en sprint naar de helm en zet 'm op. Echter de beelden, geluiden, herinneringen en zintuiglijke ervaringen die dit met zich meebrengt overrompelen hem volledig. Als hij de helm langer op zou houden, dan zou het zijn ondergang worden. Hij heeft het zelf niet direct door, maar er groeien twee kleine hoorntjes uit zijn hoofd. Maar de pijn is overweldigend, dus hij gooit de helm in een reflex van zich af. En weer rolt de helm Morrovion voor zijn voeten. Dit kan geen toeval meer zijn. Morrovion voelt het alsof hij niet anders kan, dan de helm opzetten.
Ook voor hem komt er een overweldigende hoeveelheid historie, beelden, geluiden, emoties over hem heen, echter hij lijkt dit aan te kunnen en tegelijkertijd voelt hij de macht van de helm. En dan... het lijkt een verschuiving van de realiteit, een knipoog van het universum, en ze staan in een andere dimensie. Alles zwart en grijs, behalve de lich in zijn rode gewaad: Szass Tam. En hij legt uit dat Morrovion op 1 na al zijn pact-beloftes heeft voldaan: en dat kan hier.
' Neem de kroon en heers hier in Ss'thar'tiss'ssun namens mij'.
Ze flitsen weer terug naar de realiteit waar de grote Bone Naga in zijn hoofd fluistert: Vernietig de kroon en ik zal je alles geven wat je verder belooft is.
Morrovion heeft geen tijd het allemaal te verwerken, want het is hem allemaal zwart voor de ogen geworden van woede; hij loopt op Waarheid af, die voor het eerst -naast woede'- tekenen van angst laat zien. Morrovion drukt langzaam de tweetand in haar borstkas en zegt haar verbazingwekkend kalm: Deze is niet voor Oloth, maar door Oloth en hij drukt met het wapen het leven uit haar.
Het gevecht lijkt ineens over. Een blik op het gezicht van Morrovion verraadt zijn innerlijke strijd.
Ik... ik weet het.
I will serve you... Szass Tam
Pineclimber en Allowin zien waarschijnlijk de wanhoop in de ogen van Morrovion, want zonder gedoe besluiten ze gelijk met hem mee te gaan. Allowin summoned voor de zekerheid een earth elemental en vervolgens trekken ze zo voorzichtig en onopvallend mogelijk richting de Ziggurat waar Morrovion Oloth het laatst waarnam. Echter vrij snel blijkt, dat wanneer je met een Earth Elemental reist, dat iets 'onopvallend doen' gewoonweg onmogelijk blijkt. Terwijl de rustige helden en de luidruchtige Elemental hun tocht naar de trap pyramide vervolgen kijken de Yuan-ti toe. Ze ondernemen niets maar bekijken de groep wel geïnteresseerd als ze voorbijkomen.
Ze moeten de gifgroene rivier oversteken die de stad doormidden deelt. Echter de brug blijkt niet bestand tegen de trillingen die een lopende Elemental veroorzaakt. Al voor ze de brug bereiken storten er delen van de brug in het water. Een sissend, wegvretend geluid verraadt dat het water dat er stroomt niet zomaar water is. Nee, ze zien dat het waarschijnlijk een soort zuur is dat alles aanvreet wat het water raakt.
Doordat ze nu op een andere manier de rivier over moeten steken, wordt er bedacht dat de earth elemental naar de andere kant van de rivier graaft, daar een touw teruggooit naar hen, die ze aan deze kant van het water vastzetten, zodat ze aan het touw naar de overkant kunnen klimmen.
De Yuan-ti komen steeds dichterbij en gaan uitdagend bij het vastgemaakte touw staan. Echter pas nadat de laatste van de groep naar de overkant is, gooien ze het touw los.
Eenmaal bij de Ziggurat aangekomen beklimmen ze de schuine helling die leidt naar de opening waar Oloth naar binnen stond te gluren. Dan zien ze Waarheid nog steeds nonchalant op de troon zitten.
'Waarom ben jij hier, waarom zijn wij hier?' vraagt Morrovion.
Ze geeft aan dat daarmee de cirkel rond is. 'Om me de Hellfire daggers weer terug te brengen' .
Het wezen dat Morrovion eerder in de droom van Psilofyr zag komt aanlopen met een tweetand dat lijkt alsof hij van de twee Hellfire daggers is gemaakt. Een scheur opent zich voor Waarheid en die scheur lijkt rechtstreeks de Hel in te lopen. Oloth wordt hierin geduwt en Morrovion draait bijna door van verdriet en boosheid. Hij stamelt wat, maar voelt tegelijkertijd dat Waarheid veel krachtiger is dan hij. Hij voelt zich machteloos en hij heeft nog steeds niet de antwoorden die hij wil.
Dan laat ze de vier wezens verschijnen die omgebracht zijn met de Hellfire daggers:
- De Kuo Toa
- Het Sphinx-achtig wezen dat door Oloth met de daggers is vermoord
De vier geest-achtige verschijningen die tussen hen en Waarheid komen te staan. Allowin en Pineclimber vragen of ze Waarheid met alles wat ze hebben aan mogen vallen. Morrovion geeft aan dat dat mag. Zelf 'Thunder-stept' hij naar Waarheid probeert hij haar met een Vampiric touch flink pijn te doen. Echter ze lijkt het bijna niet te merken en lacht hem uit. Vlak daarop gooit Morrovion een Fireball en die lijkt haar zelfs bijna nog krachtiger te maken: 'Haha, heerlijk om weer de Fires of Hell' door mijn lichaam te voelen. En dan te bedenken dat ze dachten dat jij een rijk kon gaan leiden..!'
In het gesprek dat volgt komt naar voren dat ze beiden een andere vader hebben: Bronn en Baalzebul en dat Waarheid duidelijk vindt dat zij als besten uit hun deal zijn gekomen. Een gevecht volgt, waarin met name Pineclimber en Allowin de geesten weten te verslaan en Morrovion met het gooien van Holy Water over Waarheid haar nog furieuzer weet te krijgen. Dan schreeuwt ze: 'This has taken long enough,' er tsaat iets groots te gebeuren: ' Meet the original ruler of this place.' En een enorme bone-naga verschijnt. De enorme slang draagt een kroon die erg lijkt op die van Waarheid.
Op dat moment, dan en daar, denkt Morrovion dat alles verloren is, als plotseling Oloth verschijnt, met de tweetand in zijn handen, waarmee hij de kroon van het hoofd van Waarheid slaat. Ze kijkt verschrikt wanneer dit gebeurt. De kroon rolt naar de voeten van Morrovion, met een bijna onnatuurlijke boog. Allowin is scherp en sprint naar de helm en zet 'm op. Echter de beelden, geluiden, herinneringen en zintuiglijke ervaringen die dit met zich meebrengt overrompelen hem volledig. Als hij de helm langer op zou houden, dan zou het zijn ondergang worden. Hij heeft het zelf niet direct door, maar er groeien twee kleine hoorntjes uit zijn hoofd. Maar de pijn is overweldigend, dus hij gooit de helm in een reflex van zich af. En weer rolt de helm Morrovion voor zijn voeten. Dit kan geen toeval meer zijn. Morrovion voelt het alsof hij niet anders kan, dan de helm opzetten.
Ook voor hem komt er een overweldigende hoeveelheid historie, beelden, geluiden, emoties over hem heen, echter hij lijkt dit aan te kunnen en tegelijkertijd voelt hij de macht van de helm. En dan... het lijkt een verschuiving van de realiteit, een knipoog van het universum, en ze staan in een andere dimensie. Alles zwart en grijs, behalve de lich in zijn rode gewaad: Szass Tam. En hij legt uit dat Morrovion op 1 na al zijn pact-beloftes heeft voldaan: en dat kan hier.
' Neem de kroon en heers hier in Ss'thar'tiss'ssun namens mij'.
Ze flitsen weer terug naar de realiteit waar de grote Bone Naga in zijn hoofd fluistert: Vernietig de kroon en ik zal je alles geven wat je verder belooft is.
Morrovion heeft geen tijd het allemaal te verwerken, want het is hem allemaal zwart voor de ogen geworden van woede; hij loopt op Waarheid af, die voor het eerst -naast woede'- tekenen van angst laat zien. Morrovion drukt langzaam de tweetand in haar borstkas en zegt haar verbazingwekkend kalm: Deze is niet voor Oloth, maar door Oloth en hij drukt met het wapen het leven uit haar.
Het gevecht lijkt ineens over. Een blik op het gezicht van Morrovion verraadt zijn innerlijke strijd.
Ik... ik weet het.
I will serve you... Szass Tam