044. 2023-03-03 "I lift the lapje, but I did not shoot the Fireball"
General Summary
Oloth vliegt over de muur, die rond de 50ft hoog is.
Achter de muur ziet hij tientallen enorme stalagmieten en stalactieten. Ook ziet hij vele gebouwen die bijna buitenaards aandoen, zo vreemd en onlogisch lijken de vormen ervan. Enkele liggen om en allemaal lijken ze oud en al tijden onbewoond. Wat opvalt is dat de deuren niet op de begane grond zitten, maar met een soort balkonnetje ervoor (een soort landingsplek als bij een vogelhuisje) hoger in de gebouwen zitten.De lucht ruikt ziltig, maar licht vermengd met dezelfde geur van ingewanden, uitwerpsel als op de pilaar tussen de twee bruggen.
Iets verderop loopt de grond licht glooiend af in een enorme kuil, waar hutjes in staan. Deze lijken van organisch materiaal gebouwd.
Tussen de gebouwen door loopt een spoor, alsof er een enorme worm meermalen tussendoor is gegleden. Nu valt het ook op dat juist de omgevallen gebouwen allemaal aan dat zelfde spoor liggen. Alsof het instorten het gevolg is geweest van de het langsglijden van een enorm wezen.
Oloth wordt door Morrovion teruggehaald, maar vlak voor dat hij dat doet ziet hij een halflang tussen de gebouwen en de muur. Hij heeft bruin haar en draagt een mooi duur uitziend gewaad, en hij zwaait, wenkt naar Oloth om naar hem toe te komen. Echter Oloth gaat terug naar Morrovion en de anderen.
Dan geeft Ryldafein aan dat hij en de andere Drow betaald willen krijgen en wellicht terug willen gaan, ze hebben zich tenslotte aan hun deel van de deal gehouden. De groep weet hun te overtuigen om voor wat extra goud nog wat langer te blijven.
Dan lopen ze naar waar het spoor de muur kruist en daar zien ze iets vreemds: het lijkt alsof de muur ouder is dan het spoor, toch lijkt het ook alsof de muur op het spoor is gezet. Morrovion legt zijn hand op de muur boven het spoor en zijn hand gaat dwars door de muur heen: het is een illusie. Er is een gat van ongeveer ten grootte van het spoor.
Vervolgens stappen ze allemaal door het gat in de muur. Eenmaal binnen de muur verschijnen er over alle gebouwen paarse lijnen, als een soort hoekige aders die over alle gebouwen lopen. Allowin merkt dat er weer een herinnering bovenkomt, getriggerd door het zijn op deze plaats.
Oloth vliegt naar een van de hoger gelegen deuren (die niet afgesloten zijn met een deur) en gaat een toren naar binnen. Daar ziet hij een gang met een drietal dubbele deuren. De deuren hebben geen handvat en lijken van een soort zilverachtig materiaal gemaakt te zijn. De randen ervan zijn versierd met een relief van kronkelende tentakels.
Hij probeert een van de deuren open te drukken, maar het materiaal voelt vreemd en pijnlijk koud aan. Het lukt hem niet om de deur open te duwen. Binnen gloeit overigens niet het paarse licht, dat nu buiten wel overal zichtbaar is.
Oloth keert terug naar de groep en die besluiten zich op te splitsen in groepjes van 3. In die groepjes verspreiden ze zich lichtjes en zo bewegen ze zich richting de kuil. Allowin is het scherpste van allemaal en hij ziet -terwijl ze naar de kuil lopen- midden uit de kuil een pufje rook ontsnappen en ook bemerkt hij dat er zandkorreltjes van boven hem naar beneden vallen, toch is er niets te zien als hij omhoog kijkt.
Dan zien ze ergens een deurtje open gaan. Ze besluiten daarop zelf dat gebouw binnen te gaan. Pineclimber loopt vertrouwd voorop en daarachter Morrovion en Allowin. Ze klimmen omhoog en bij het eerste 'balkon' stappen ze naar binnen. De gang waar ze binnenkomen lijkt identiek aan die waar Oloth zojuist is geweest. Pineclimber duwt de deur verder open, maar wat ze daar zien is gruwelijk en vooral Pineclimber heeft er erg last van.
Er staat een stenen bureau met grote poten die van ruggengraten gemaakt lijken te zijn. Een stoel heeft iets kleinere ruggengraten als poten en een ribbenkast als rugleuning. Een uitgespannen vel van een elfengezicht hangt in een lijst. Er staan en liggen boeken met een kaft die van huid gemaakt is. Er staat een metalen kandelaar met een (waarschijnlijk Duergar) schedel. Er liggen perkamenten, een soort zwart ei, een messing passer-achtig object, een pen en stukjes koper, tandwielen en buizen.
Morrovion kijkt door de documenten, maar zelfs met behulp van magie zijn ze moeilijk te lezen: het is een taal die anders is dan anders, het zijn meer emoties, dan woorden of een verhaal. Hij voelt nieuwsgierigheid, interesse en een sterke drang om te begrijpen. Het document dat hij leest lijkt gefocust op de Duergar-schedel. Dan cast hij Magic detection en bestudeerd de items die oplichten: Hij pakt het ei op en stopt het in zijn jaszak. Terwijl hij het vasthoudt voelt hij iets wat hij zou kunnen omschrijven als de essentie van horror, van gruwel, van verschrikking. Hij pakt de pen, die gelijk begint te schrijven in de taal van de andere documenten en de pen beschrijft zijn 'emotionele gedachtes' van dat specifieke moment. Hij doet hem gauw in een andere jaszak.
Allowin bekijkt ook vele objecten goed, onder andere de boeken met huidkaften en hij lijkt geïntrigeerd door het opgespannen gezicht. Pineclimber daarentegen wil hier heel graag weg, ze voelt fysiek pijn bij het hier zijn. Morrovion pakt nog een instrument dat gemaakt is van een ruggengraat, waar messing ringen omheen zitten. Hij blaast erop en waar hij niets merkt, voelen de anderen bij het horen van het geluid een intense spijt (de negatieve emotie die Morrovion op dit moment het sterkst voelt (hij voelt geen angst omdat hij net wat Dreamlilly heeft opgedronken). Hij besluit het instrument mee te nemen.
Dan gaan ze naar de volgende kamer. Die lijkt hetzelfde qua vorm, maar is anders ingericht:dit lijkt een slaapkamer. Het lijkt ontzettend op de kamer uit Allowin's nieuwe herinnering. En vervolgens gaan ze naar de laatste kamer. Er staat een rond stenen bed, een bad met aan weerszijden een schandpaal. En er hangt een doek in een lijst waar Morrovion een magische gloed vanaf ziet komen. Hij snijdt het doek er daarom uit en neemt het mee.
Ook staat er een kledingkast met kleding die lijkt op gewaden die Mindflayers wel dragen.
Wanneer ze naar buiten gaan snijdt Allowin nog het gespannen elfengezicht uit de lijst en neemt die mee. Dit doet hij als de anderen al naar buiten gaan en zij merken hier dus niets van.
Ze gaan weer naar buiten en dan sluit de deur zich weer.
Dan lopen ze naar de kuil. Daar zien ze de hutjes die ze al in de verte hadden gezien. Ze hebben gevlochten daken en een leren lap als deur. Wanneer ze een binnenkijken zien ze drie vachten die lijken te dienen als matrassen, wat afgekloven botten en alles lijkt er al lange tijd onaangeroerd te liggen.
Zo gaan ze nog een paar bekijken en de inrichting is overal hetzelfde , maar het aantal vachten verschilt wel per hut. Ze zien een stenen cirkel waar wellicht een kampvuur heeft gebrand. Er ligt zand over, maar het voelt nog wel wat warm aan.
Dan hoort Allowin een zacht gesnuif in een paar hutten. Na zijn laarzen schoon te hebben gemaakt -want op de geur daarvan leken ze te reageren- kijkt hij voorzichtig in een van de hutten. Hij ziet drie grote wezens met een grijze huid, van een soort die ze ook al eens bij de Medusa in Rockblight in Blingdenstone hebben gezien. Ze hebben huid op de plek waar normaal gesproken ogen zitten.
Morrovion schiet een Fireball de tent in en doodt de drie wezens, maar 13 anderen komen uit de overige hutten naar buiten stormen.
Achter de muur ziet hij tientallen enorme stalagmieten en stalactieten. Ook ziet hij vele gebouwen die bijna buitenaards aandoen, zo vreemd en onlogisch lijken de vormen ervan. Enkele liggen om en allemaal lijken ze oud en al tijden onbewoond. Wat opvalt is dat de deuren niet op de begane grond zitten, maar met een soort balkonnetje ervoor (een soort landingsplek als bij een vogelhuisje) hoger in de gebouwen zitten.De lucht ruikt ziltig, maar licht vermengd met dezelfde geur van ingewanden, uitwerpsel als op de pilaar tussen de twee bruggen.
Iets verderop loopt de grond licht glooiend af in een enorme kuil, waar hutjes in staan. Deze lijken van organisch materiaal gebouwd.
Tussen de gebouwen door loopt een spoor, alsof er een enorme worm meermalen tussendoor is gegleden. Nu valt het ook op dat juist de omgevallen gebouwen allemaal aan dat zelfde spoor liggen. Alsof het instorten het gevolg is geweest van de het langsglijden van een enorm wezen.
Oloth wordt door Morrovion teruggehaald, maar vlak voor dat hij dat doet ziet hij een halflang tussen de gebouwen en de muur. Hij heeft bruin haar en draagt een mooi duur uitziend gewaad, en hij zwaait, wenkt naar Oloth om naar hem toe te komen. Echter Oloth gaat terug naar Morrovion en de anderen.
Dan geeft Ryldafein aan dat hij en de andere Drow betaald willen krijgen en wellicht terug willen gaan, ze hebben zich tenslotte aan hun deel van de deal gehouden. De groep weet hun te overtuigen om voor wat extra goud nog wat langer te blijven.
Dan lopen ze naar waar het spoor de muur kruist en daar zien ze iets vreemds: het lijkt alsof de muur ouder is dan het spoor, toch lijkt het ook alsof de muur op het spoor is gezet. Morrovion legt zijn hand op de muur boven het spoor en zijn hand gaat dwars door de muur heen: het is een illusie. Er is een gat van ongeveer ten grootte van het spoor.
Vervolgens stappen ze allemaal door het gat in de muur. Eenmaal binnen de muur verschijnen er over alle gebouwen paarse lijnen, als een soort hoekige aders die over alle gebouwen lopen. Allowin merkt dat er weer een herinnering bovenkomt, getriggerd door het zijn op deze plaats.
Oloth vliegt naar een van de hoger gelegen deuren (die niet afgesloten zijn met een deur) en gaat een toren naar binnen. Daar ziet hij een gang met een drietal dubbele deuren. De deuren hebben geen handvat en lijken van een soort zilverachtig materiaal gemaakt te zijn. De randen ervan zijn versierd met een relief van kronkelende tentakels.
Hij probeert een van de deuren open te drukken, maar het materiaal voelt vreemd en pijnlijk koud aan. Het lukt hem niet om de deur open te duwen. Binnen gloeit overigens niet het paarse licht, dat nu buiten wel overal zichtbaar is.
Oloth keert terug naar de groep en die besluiten zich op te splitsen in groepjes van 3. In die groepjes verspreiden ze zich lichtjes en zo bewegen ze zich richting de kuil. Allowin is het scherpste van allemaal en hij ziet -terwijl ze naar de kuil lopen- midden uit de kuil een pufje rook ontsnappen en ook bemerkt hij dat er zandkorreltjes van boven hem naar beneden vallen, toch is er niets te zien als hij omhoog kijkt.
Dan zien ze ergens een deurtje open gaan. Ze besluiten daarop zelf dat gebouw binnen te gaan. Pineclimber loopt vertrouwd voorop en daarachter Morrovion en Allowin. Ze klimmen omhoog en bij het eerste 'balkon' stappen ze naar binnen. De gang waar ze binnenkomen lijkt identiek aan die waar Oloth zojuist is geweest. Pineclimber duwt de deur verder open, maar wat ze daar zien is gruwelijk en vooral Pineclimber heeft er erg last van.
Er staat een stenen bureau met grote poten die van ruggengraten gemaakt lijken te zijn. Een stoel heeft iets kleinere ruggengraten als poten en een ribbenkast als rugleuning. Een uitgespannen vel van een elfengezicht hangt in een lijst. Er staan en liggen boeken met een kaft die van huid gemaakt is. Er staat een metalen kandelaar met een (waarschijnlijk Duergar) schedel. Er liggen perkamenten, een soort zwart ei, een messing passer-achtig object, een pen en stukjes koper, tandwielen en buizen.
Morrovion kijkt door de documenten, maar zelfs met behulp van magie zijn ze moeilijk te lezen: het is een taal die anders is dan anders, het zijn meer emoties, dan woorden of een verhaal. Hij voelt nieuwsgierigheid, interesse en een sterke drang om te begrijpen. Het document dat hij leest lijkt gefocust op de Duergar-schedel. Dan cast hij Magic detection en bestudeerd de items die oplichten: Hij pakt het ei op en stopt het in zijn jaszak. Terwijl hij het vasthoudt voelt hij iets wat hij zou kunnen omschrijven als de essentie van horror, van gruwel, van verschrikking. Hij pakt de pen, die gelijk begint te schrijven in de taal van de andere documenten en de pen beschrijft zijn 'emotionele gedachtes' van dat specifieke moment. Hij doet hem gauw in een andere jaszak.
Allowin bekijkt ook vele objecten goed, onder andere de boeken met huidkaften en hij lijkt geïntrigeerd door het opgespannen gezicht. Pineclimber daarentegen wil hier heel graag weg, ze voelt fysiek pijn bij het hier zijn. Morrovion pakt nog een instrument dat gemaakt is van een ruggengraat, waar messing ringen omheen zitten. Hij blaast erop en waar hij niets merkt, voelen de anderen bij het horen van het geluid een intense spijt (de negatieve emotie die Morrovion op dit moment het sterkst voelt (hij voelt geen angst omdat hij net wat Dreamlilly heeft opgedronken). Hij besluit het instrument mee te nemen.
Dan gaan ze naar de volgende kamer. Die lijkt hetzelfde qua vorm, maar is anders ingericht:dit lijkt een slaapkamer. Het lijkt ontzettend op de kamer uit Allowin's nieuwe herinnering. En vervolgens gaan ze naar de laatste kamer. Er staat een rond stenen bed, een bad met aan weerszijden een schandpaal. En er hangt een doek in een lijst waar Morrovion een magische gloed vanaf ziet komen. Hij snijdt het doek er daarom uit en neemt het mee.
Ook staat er een kledingkast met kleding die lijkt op gewaden die Mindflayers wel dragen.
Wanneer ze naar buiten gaan snijdt Allowin nog het gespannen elfengezicht uit de lijst en neemt die mee. Dit doet hij als de anderen al naar buiten gaan en zij merken hier dus niets van.
Ze gaan weer naar buiten en dan sluit de deur zich weer.
Dan lopen ze naar de kuil. Daar zien ze de hutjes die ze al in de verte hadden gezien. Ze hebben gevlochten daken en een leren lap als deur. Wanneer ze een binnenkijken zien ze drie vachten die lijken te dienen als matrassen, wat afgekloven botten en alles lijkt er al lange tijd onaangeroerd te liggen.
Zo gaan ze nog een paar bekijken en de inrichting is overal hetzelfde , maar het aantal vachten verschilt wel per hut. Ze zien een stenen cirkel waar wellicht een kampvuur heeft gebrand. Er ligt zand over, maar het voelt nog wel wat warm aan.
Dan hoort Allowin een zacht gesnuif in een paar hutten. Na zijn laarzen schoon te hebben gemaakt -want op de geur daarvan leken ze te reageren- kijkt hij voorzichtig in een van de hutten. Hij ziet drie grote wezens met een grijze huid, van een soort die ze ook al eens bij de Medusa in Rockblight in Blingdenstone hebben gezien. Ze hebben huid op de plek waar normaal gesproken ogen zitten.
Morrovion schiet een Fireball de tent in en doodt de drie wezens, maar 13 anderen komen uit de overige hutten naar buiten stormen.
Report Date
04 Mar 2023
Primary Location
Secondary Location