033. 2022-06-12 Een pijnlijk verleden
General Summary
De groep inclusief Briktin rijdt op de lizards de zojuist geopenbaarde gang in. Na een korte periode verder te zijn getrokken, besluiten ze om wat rust te pakken. Een voor een wordt de wacht gehouden, waarbij Allowin tijdens zijn wacht kort het woordje ‘Honger’ in zijn hoofd hoort. Ook worden er ratten gespot met een gedeelte van hun -groter dan normale- brein uit hun hoofd zichtbaar, die ook nog eens een zacht licht afgeven.
Pineclimber heeft nu ook haar eerste stappen gezet voor wat betreft lezen en schrijven. Ze heeft een paar hiëroglief-achtige tekens geleerd en daarmee ook wat begrip van de concepten lezen en schrijven opgedaan.
Wanneer ze uitgerust zijn besluiten ze de kant op te gaan waar ze de ratten naartoe hebben zijn weglopen. Ze onderzoeken enkele grote gangen en laten Oloth in een heel kleine gang kijken, maar ze kunnen de verblijfplaats van de ratten niet vinden. Wel komen ze tijdens hun zoektocht uit bij een ‘gnome-sized’ loden deur. Ze doen de deur open en zijen daarachter een trap en verderop een andere loden deur. Ze gaan naar binnen, maar Briktin blijft buiten staan, samen met de Lizards.
Ze zien een teken op de wand boven de deur. Een kaakloze schedel met zonnestralen eromheen. Het teken van Cyric!
Ze wurmen zich door de deur en door de tweede deur en ze komen uit in een achthoekige ruimte met tegenover hen een grote dubbele loden deur en aan weerzijden 3 enkele loden deuren. In het midden van de ruimte hangt een levensgrote zandloper, met daaronder een grote hendel.
Zand loopt door de zandloper.
Wanneer het zand bijna door de zandloper is gelopen, beginnen er metalen geluiden te klinken, alsof een groot mechanisme langzaam in werking wordt gezet. Daarop halen de helden de hendel over. Hierop draait de zandloper om en begint opnieuw te lopen. Ook stopt het metaalachtige geluid.
Wanneer het zand wederom doorgelopen is, klinkt het metalen geluid weer en halen ze de hendel weer over. De zandloper draait weer om. Met iedere keer dat dit gebeurt, begint het geluid van metaal op metaal luider te worden.
Na dit ritueel enkele keren te hebben doorlopen, besluiten ze de hendel niet meer over te halen.
Wanneer het laatste zand door de zandloper is gelopen, draait de hendel naar onder weg in de grond en de zandloper verdwijnt in het plafond. Aan de linkerkant komen drie grote tegels naar boven en in elke daarvan verschijnt het relief van een hand en een boek. Een voor een leggen ze hun hand in het handrelief. Eerst Morrovion, dan Pineclimber en uiteindelijk Allowin. Morrovion voelt dat een vorm van magie grip om hem probeert te krijgen.
Een stem (Gnomish klinkend) zegt in common: “Stel je hiervoor open!”.
Dit doen ze.
De reliëfs van de boeken beginnen te gloeien en er verschijnt een tekst voor elk van hen.
‘Ik kan lezen!’ Een dolgelukkige Pineclimber schreeuwt het uit!
Deze teksten moeten ze voorlezen en de anderen moeten zeggen of het de waarheid is of niet. Gelukkig hebben ze alles goed!
Er verschijnt een oude Gnome genaamd Boggi. Hij zegt dat ze de trial van Cyric goed hebben doorstaan. Hij zegt dat hij terug naar Blingdenstone moet, om te vertellen over alles wat hier is gebeurd en om ze te vertellen over Cyric.
Dan lijkt er iets met Morrovion te gebeuren. Iets naars. Iets heel naars! Hij wijst op de oude gnome en zegt. ‘Hou op. Hou op!’
Zijn vrienden staan er verbaast naar te kijken, want ze zien de oude gnome niets dreigends doen.
‘Stop hiermee! Doe me dit niet aan! Laat het ophouden!! STOP!!’
Morrovion lijkt helse pijnen te doorstaan, hij schreeuwt het uit, zijn linkerhoorn begint te gloeien en hij valt op zijn knieën, zijn hoofd tussen zijn handen.
‘Hou hiermee op!!!’ Hij krijst het uit, terwijl hij de oude gnome aankijkt en naar hem wijst.
‘Bakhrikalchaks Vraxenor Barraboros!!’
Hij schiet een eldritch blast af op de gnome, die op zijn beurt achteruitslaat van de impact. Zijn broze oude lichaam slaat tegen de muur en hij zakt levenloos inelkaar. Niemand snapt wat er precies gebeurd is. Morrovion probeert het uit te leggen, maar vooral bij Allowin is er geen begrip voor het vermoorden van een ogenschijnlijke weerloze en onschuldig ogende gnome. De attitude van Pineclimber richting Morrovion lijkt iets te verzachten, nadat Morrovion vertelt over zijn moeilijke jeugd en een incident dat misschien gelinkt is aan wat hier gebeurde. Dan zien ze dat één van de drie krassen in zijn linkerhoorn is verdwenen.
Briktin komt ook binnen en is volledig van slag en verontwaardigd over wat hij hier aantreft. Hij wil niet meer verder met de groep. Hij vraagt Pineclimber om de oude gnome in zijn kamer -vlak buiten deze ruimte- te leggen en hij besluit niet meer met de groep mee verder te reizen.
Allowin onderzoekt het lichaam van de oude gnome en vindt daarin drie edelstenen. Het zijn edelstenen met bijbehorende symbolen van de vrienden van Segojan Earthcaller. Allowin laat ze uit respect liggen.
Er wordt over en weer geruzied, en Morrovion lijkt geen acceptabel antwoord op de vragen van de anderen te kunnen geven. Pineclimber stelt voor even een uurtje rust te pakken in stilte, wat in ieder geval werkt om de gemoederen iets te kalmeren. Toch blijft er een flinke spanning voelbaar onderling.
Na deze korte adempauze trekken ze verder door de gang. Dat gaat in relatieve rust en stilte, tot Allowin opmerkt dat ze gevolgd worden. Hij kijkt om en spot een slecht uitziende, uitgemergelde Mindflayer. In zijn hoofd hoort hij de spottende stem van het wezen. ‘Haha, toe maar, ik hou ervan als ze tegenspartelen!’
Allowin wacht niet af en schiet een pijl op het wezen af. Een gevecht volgt, waarbij de ziekelijk uitziende mindflayer Allowin zo weet vast te grijpen met zijn tentakels, dat het bijna lukt hem te verminken en vermoorden, waarbij Morrovion niet één keer raak weet te slaan en zelf ook niet een keer geraakt wordt, maar waarbij Oloth en Pineclimber Allowin weten te redden en de mindflayer weten te verslaan.
Nu wordt Morrovion boos op Allowin, omdat hij hem verwijt met twee maten te meten. Hij viel ook zonder provocatie de mindflayer aan. Uiteraard is de lezing van dit incident van Allowin wel iets anders dan die van Morrovion.
Morrovion vindt nog een oude verroeste dolk op het onthoofde lichaam van de mindflayer die hij meeneemt.
Ze trekken verder de gang door en komen uiteindelijk weer een gang met een symbool tegen. Dit keer het symbool van Callarduran Smoothhands, een ring met een zespuntige ster.
Wanneer ze door de ingang stappen komen ze in een doodlopende ruimte waar aan beide zijden 12 gangen uitkomen. Na enkele gangen te hebben betreden merken ze dat de gangen constant veranderen. Ze komen steeds in een andere gang uit.
Dan horen ze een stem in een taal die ze niet verstaan. Morrovion gebruikt een spreuk, zodat hij het wezen toch kan verstaan. ‘Hallo’, hij probeert het wezen over te halen hun kant op te komen, maar het lukt niet. Allowin gebruikt zijn laarzen en snelt richting het geluid, zodat hij ziet dat het een vreemd wezen met drie bennen, drie armen, een oog en een bek bovenop zijn lichaam. Achteraf komen ze erachter dat het een Xorn betreft.
Plots verschijnt er een groot stenen wezen met een enorme hamer. ‘Ik ben de Dao, en ik vervul wensen!’
De groep vertrouwt hem niet, zeker wanneer hij hen opdraagt het driebenige wezen te doden in ruil voor een doorgang richting Entemoch’s Boon. ‘Ruim dat verschrikkelijke schepsel uit de weg en ik vervul je wens!’
Ze komen in gevecht en met name dankzij een weergaloos vechtende Allowin weten ze de Dao te verslaan. De Xorn is hen erg dankbaar en nadat ze hem een ruby te eten hebben gegeven leidt hij hen in de juiste richting.
Character(s) interacted with
Report Date
13 Jun 2022
Primary Location
Secondary Location
Related Plots
Related Characters