Ashborn
De Ashborn vormen een subcultuur van de Eldefar. Deze groep is ongeveer twintig jaar geleden pas ontstaan, maar omdat er nu al een generatie jong-volwassenen is die zijn geboren en opgegroeid als Ashborn, valt er van een autonome cultuur te spreken.
De Ashborn zijn ontstaan toen een zekere Latterborn, Fenner, er schoon genoeg van had hoe zijn eigen familie hem misdroeg, puur omdat hij de vierde in lijn was. Hij verliet zijn thuisdorp en werd al snel opgenomen door een clubje bandieten. Daar steeg hij binnen enkele jaren naar de top. Hij had aanmoedigende ambitie, ontwapenende charisma, strategische wijsheid... alles wat de afgestotenen van de Eldefar samenleving nodig hadden om echt te verenigen.
Fenner kreeg het voor elkaar om meerdere groepen bandieten, dieven en zwervers samen te brengen tot een geheel, iets wat voorheen niet lang stand hield. Het grote verschil met eerdere unies, was dat hij een echt thuis voor zijn mensen creëerde. Een veilige haven voor iedereen die ontevreden was met hoe dingen gingen bij de Eldefar. Het is een locatie in het midden van een cluster ruïnes van de Old Ones, in de overblijfselen van een van hun torens. Fenner noemde het goed verdedigbare fort de Coal Roost, in lijn met zijn filosofie: degenen die opgebrand en begraven worden door de arrogante Eldefar die zichzelf beter achten, hebben nog steeds het vuur van de Flamekeeper in zich. In de Roost kunnen zij rijzen uit hun as, hun vuur aanwakkeren en laten dragen door de wind. De Roost heeft dan ook op de top van de toren een eeuwig brandend vuur, waarvan de sintels door de nacht reizen als jonge sterren.
Fenner is nog steeds de leider van de Ashborn, ondanks dat hij toestaat dat anderen een poging doen om het leiderschap over te nemen. Hij heeft een code van eer ingesteld, waarin duels centraal staan. Als er een conflict is, vindt er een duel tot het eerste bloedvergiet plaats. De winnaar krijgt diens zin. Zo zullen de Ashborn steeds blijven veranderen en aanpassen, net zo veranderlijk als de Flamekeeper zelf. Die verandering zal het vuur juist voeden en sterk houden. Fenner heeft zelf ook kinderen, maar die worden opgevoed wetende dat ze niet zomaar zijn plaats zullen overnemen. Niets staat vast bij de Ashborn. Als Fenner er niet meer is, zal een nieuwe leider aangewezen worden door de rest, of rijzen uit een duel.
Er zijn al een paar kandidaten die zich klaarstomen voor de rol. Zo heb je Sungif, een Firstborn die met haar geliefde vrouw Rafa is weggelopen. Niet iedereen van de Ashborn ziet het zitten om een Firstborn als leiderfiguur te hebben, maar ze is eervol, geduldig, en een ongeëvenaarde expert met haar speer. Een ander voorbeeld is Vigi, die zich zelfs niet in een gender vastzet. De ene dag presenteert die zich vrouwelijk, de andere mannelijk. Vigi vormt met diens eerbied voor de Flamekeeper meer een spirituele leider en wordt gerespecteerd als een van de slimste Ashborn. Een derde populaire keuze is Bodi, de oudste zoon van Fenner. Bodi is jong maar krachtig en heeft de onweerstaanbare charisma van zijn vader georven, zowel naar mannen als vrouwen. Hij heeft grote plannen voor de toekomst van de Ashborn en heeft ook vele nieuwkomelingen geïnspireerd zich aan te sluiten.
De Ashborn houden sommige delen van de cultuur nog sterk aan, zoals het samenkomen met de hele gemeenschap tijdens feestmalen, en het vurig aanbidden van de Flamekeeper. Maar op andere vlakken onderscheiden ze zich met passie van de Eldefar. Zo mag iedereen zelf kiezen wat ze willen doen met hun leven, welk beroep ze willen uitoefenen, met wie ze willen trouwen. Dit mag ook veranderen later in het leven, sterker nog, dat wordt aangemoedigd. Zo blijft de passie groot, en passie is het hart van het volk.
Ook hechten de Ashborn meer waarde aan krijgshaftige bekwaamheid dan Eldefar. De sterksten overwinnen, maar hebben dan ook de verantwoordelijkheid om te zorgen voor de zwakkeren. Conflicten worden door duellen sneller opgelost, in plaats van Speakers die dagen tot weken als maar tegen elkaar aan blijven praten. Wanneer de Ashborn dorpen en reizigers beroven, doen ze dat bij voorkeur alleen bij degenen die het kunnen missen, en het liefst zonder bloedvergieten. Ze maken er werk van om daar zo min mogelijk noodzaak toe te hebben, maar hebben weinig keus doordat hun territorium niet veel vruchtbare grond heeft. Een van de redenen dat de Ashborn zich al meerdere decennia staande kunnen houden, is dat ze een niet een te grote dreiging zijn voor de Eldefar, maar wel te veel moeite kosten om uit de weg te ruimen.
Ten opzichte van de Eldefar zijn de Ashborn veel minder gastvrij. Ze zijn uiterst beschermend over hun manier van leven, en vertrouwen er niet zomaar op dat anderen geen kwaad in de zin hebben. Ze zijn zich bewust van hun criminele oorsprong, en hoewel het steeds minder nodig is om ronduit te stelen van anderen, durven ze er niet op te vertrouwen dat andere gemeenschappen die wandaden snel zullen vergeven. Maar als iemand ze eerlijk en respectvol als waardige bondgenoot zou behandelen, zouden ze snel kunnen ervaren dat de Ashborn dat zeker ook kunnen zijn.
Oorsprong en leiderschap
De Ashborn zijn ontstaan toen een zekere Latterborn, Fenner, er schoon genoeg van had hoe zijn eigen familie hem misdroeg, puur omdat hij de vierde in lijn was. Hij verliet zijn thuisdorp en werd al snel opgenomen door een clubje bandieten. Daar steeg hij binnen enkele jaren naar de top. Hij had aanmoedigende ambitie, ontwapenende charisma, strategische wijsheid... alles wat de afgestotenen van de Eldefar samenleving nodig hadden om echt te verenigen.
Fenner kreeg het voor elkaar om meerdere groepen bandieten, dieven en zwervers samen te brengen tot een geheel, iets wat voorheen niet lang stand hield. Het grote verschil met eerdere unies, was dat hij een echt thuis voor zijn mensen creëerde. Een veilige haven voor iedereen die ontevreden was met hoe dingen gingen bij de Eldefar. Het is een locatie in het midden van een cluster ruïnes van de Old Ones, in de overblijfselen van een van hun torens. Fenner noemde het goed verdedigbare fort de Coal Roost, in lijn met zijn filosofie: degenen die opgebrand en begraven worden door de arrogante Eldefar die zichzelf beter achten, hebben nog steeds het vuur van de Flamekeeper in zich. In de Roost kunnen zij rijzen uit hun as, hun vuur aanwakkeren en laten dragen door de wind. De Roost heeft dan ook op de top van de toren een eeuwig brandend vuur, waarvan de sintels door de nacht reizen als jonge sterren.
Fenner is nog steeds de leider van de Ashborn, ondanks dat hij toestaat dat anderen een poging doen om het leiderschap over te nemen. Hij heeft een code van eer ingesteld, waarin duels centraal staan. Als er een conflict is, vindt er een duel tot het eerste bloedvergiet plaats. De winnaar krijgt diens zin. Zo zullen de Ashborn steeds blijven veranderen en aanpassen, net zo veranderlijk als de Flamekeeper zelf. Die verandering zal het vuur juist voeden en sterk houden. Fenner heeft zelf ook kinderen, maar die worden opgevoed wetende dat ze niet zomaar zijn plaats zullen overnemen. Niets staat vast bij de Ashborn. Als Fenner er niet meer is, zal een nieuwe leider aangewezen worden door de rest, of rijzen uit een duel.
Er zijn al een paar kandidaten die zich klaarstomen voor de rol. Zo heb je Sungif, een Firstborn die met haar geliefde vrouw Rafa is weggelopen. Niet iedereen van de Ashborn ziet het zitten om een Firstborn als leiderfiguur te hebben, maar ze is eervol, geduldig, en een ongeëvenaarde expert met haar speer. Een ander voorbeeld is Vigi, die zich zelfs niet in een gender vastzet. De ene dag presenteert die zich vrouwelijk, de andere mannelijk. Vigi vormt met diens eerbied voor de Flamekeeper meer een spirituele leider en wordt gerespecteerd als een van de slimste Ashborn. Een derde populaire keuze is Bodi, de oudste zoon van Fenner. Bodi is jong maar krachtig en heeft de onweerstaanbare charisma van zijn vader georven, zowel naar mannen als vrouwen. Hij heeft grote plannen voor de toekomst van de Ashborn en heeft ook vele nieuwkomelingen geïnspireerd zich aan te sluiten.
Verschillen met de Eldefar
De Ashborn houden sommige delen van de cultuur nog sterk aan, zoals het samenkomen met de hele gemeenschap tijdens feestmalen, en het vurig aanbidden van de Flamekeeper. Maar op andere vlakken onderscheiden ze zich met passie van de Eldefar. Zo mag iedereen zelf kiezen wat ze willen doen met hun leven, welk beroep ze willen uitoefenen, met wie ze willen trouwen. Dit mag ook veranderen later in het leven, sterker nog, dat wordt aangemoedigd. Zo blijft de passie groot, en passie is het hart van het volk.
Ook hechten de Ashborn meer waarde aan krijgshaftige bekwaamheid dan Eldefar. De sterksten overwinnen, maar hebben dan ook de verantwoordelijkheid om te zorgen voor de zwakkeren. Conflicten worden door duellen sneller opgelost, in plaats van Speakers die dagen tot weken als maar tegen elkaar aan blijven praten. Wanneer de Ashborn dorpen en reizigers beroven, doen ze dat bij voorkeur alleen bij degenen die het kunnen missen, en het liefst zonder bloedvergieten. Ze maken er werk van om daar zo min mogelijk noodzaak toe te hebben, maar hebben weinig keus doordat hun territorium niet veel vruchtbare grond heeft. Een van de redenen dat de Ashborn zich al meerdere decennia staande kunnen houden, is dat ze een niet een te grote dreiging zijn voor de Eldefar, maar wel te veel moeite kosten om uit de weg te ruimen.
Ten opzichte van de Eldefar zijn de Ashborn veel minder gastvrij. Ze zijn uiterst beschermend over hun manier van leven, en vertrouwen er niet zomaar op dat anderen geen kwaad in de zin hebben. Ze zijn zich bewust van hun criminele oorsprong, en hoewel het steeds minder nodig is om ronduit te stelen van anderen, durven ze er niet op te vertrouwen dat andere gemeenschappen die wandaden snel zullen vergeven. Maar als iemand ze eerlijk en respectvol als waardige bondgenoot zou behandelen, zouden ze snel kunnen ervaren dat de Ashborn dat zeker ook kunnen zijn.
<symbool voor de Ashborn>
Hoofddorp: Coal Roost
Kenmerkende kleuren: nog steeds oranje als hoofdkleur, maar met rode en zwarte accenten.
Herkenbaar aan: het gebruik van roetvegen als dagelijks veranderbare versiering van de huid en individuele geborduurde symbolen op hun kleding.
OPBOUW VAN DE CULTUUR
Krijgsmacht: Waar dit bij de Eldefar juist het minst prominent is in de cultuur, hechten de Ashborn juist veel waarde aan krijgsmacht. Het is dan ook moeilijk te ontkennen dat deze cultuur voortkomt uit een bestaan als bandieten, die met geweld hun overleving verzekerden. Overtuigd dat de Eldefar ze niet zouden laten bestaan als ze zichzelf niet konden verdedigen, houden de Ashborn vast aan het idee dat ieder en elk van hen zichzelf ten minste moet kunnen beschermen in de strijd. De betere Ashborn kunnen daarnaast ook anderen beschermen.
Religie: de Flamekeeper speelt nog steeds een belangrijke rol in het leven van de Ashborn. Het was dan ook niet de god die de sociale structuur van de Eldefar zo rigide heeft gemaakt, maar de Branders, die hun menselijke behoefte aan orde en zekerheid niet los kunnen laten, en de Firstborn, die alles in de schoot geworpen krijgen en dat niet willen veranderen. Maar vuur is levend, chaotisch, constant veranderend. De ware aanhangers van de Flamekeeper zouden net zo moeten zijn. Niets in het leven staat vast, behalve de Flamekeeper die iedereen vuur inblaast bij de geboorte en opwacht aan het einde.
Wetenschap: Ashborn staan net zozeer als Eldefar open voor de wetenschap, maar het zijn er niet veel die dit pad kiezen. Als ze dat al doen, dan geldt dat hun diensten ten goede moeten komen van de groep, verrassend gelijk aan de Eldefar. Veel van de ontdekte technieken worden toegepast in de verdediging van de Coal Roost en andere territoria die de Ashborn willen claimen. Zo hebben ze wapens ontwikkeld die de stekels van Quilldiggers kunnen gebruiken, en daarmee de plakkerige lading op vere doelen kunnen schieten om de bewegingsvrijheid van het doelwit te verslechteren.
Handel: Gezien de Eldefar een sterke afkeer hebben voor de Ashborn, mogen ook andere tribes misbruik van ze maken zonder vergelding van de Eldefar. Alle kansen tot handel die de Ashborn hebben, zullen daarom sterk in hun nadeel zijn. Ze kiezen er eerder voor wat ze nodig hebben te roven van anderen. Rondom hun grootste schuilplaats, de Coal Roost, vormen zich wel kleine boerderijtjes om een paar gewassen zelf te kunnen verbouwen.
Hoofddorp: Coal Roost
Kenmerkende kleuren: nog steeds oranje als hoofdkleur, maar met rode en zwarte accenten.
Herkenbaar aan: het gebruik van roetvegen als dagelijks veranderbare versiering van de huid en individuele geborduurde symbolen op hun kleding.
OPBOUW VAN DE CULTUUR
Krijgsmacht: Waar dit bij de Eldefar juist het minst prominent is in de cultuur, hechten de Ashborn juist veel waarde aan krijgsmacht. Het is dan ook moeilijk te ontkennen dat deze cultuur voortkomt uit een bestaan als bandieten, die met geweld hun overleving verzekerden. Overtuigd dat de Eldefar ze niet zouden laten bestaan als ze zichzelf niet konden verdedigen, houden de Ashborn vast aan het idee dat ieder en elk van hen zichzelf ten minste moet kunnen beschermen in de strijd. De betere Ashborn kunnen daarnaast ook anderen beschermen.
Religie: de Flamekeeper speelt nog steeds een belangrijke rol in het leven van de Ashborn. Het was dan ook niet de god die de sociale structuur van de Eldefar zo rigide heeft gemaakt, maar de Branders, die hun menselijke behoefte aan orde en zekerheid niet los kunnen laten, en de Firstborn, die alles in de schoot geworpen krijgen en dat niet willen veranderen. Maar vuur is levend, chaotisch, constant veranderend. De ware aanhangers van de Flamekeeper zouden net zo moeten zijn. Niets in het leven staat vast, behalve de Flamekeeper die iedereen vuur inblaast bij de geboorte en opwacht aan het einde.
Wetenschap: Ashborn staan net zozeer als Eldefar open voor de wetenschap, maar het zijn er niet veel die dit pad kiezen. Als ze dat al doen, dan geldt dat hun diensten ten goede moeten komen van de groep, verrassend gelijk aan de Eldefar. Veel van de ontdekte technieken worden toegepast in de verdediging van de Coal Roost en andere territoria die de Ashborn willen claimen. Zo hebben ze wapens ontwikkeld die de stekels van Quilldiggers kunnen gebruiken, en daarmee de plakkerige lading op vere doelen kunnen schieten om de bewegingsvrijheid van het doelwit te verslechteren.
Handel: Gezien de Eldefar een sterke afkeer hebben voor de Ashborn, mogen ook andere tribes misbruik van ze maken zonder vergelding van de Eldefar. Alle kansen tot handel die de Ashborn hebben, zullen daarom sterk in hun nadeel zijn. Ze kiezen er eerder voor wat ze nodig hebben te roven van anderen. Rondom hun grootste schuilplaats, de Coal Roost, vormen zich wel kleine boerderijtjes om een paar gewassen zelf te kunnen verbouwen.
Opmerkingen