Karczma "Rozbrykany Kucyk" w Wolnym Mieście Hershire
Wygląd i odczucia zmysłowe
Karczma usytuowana jest w zachodniej części miasta, na skraju dzielnicy niziołków, nieopodal bramy miejskiej, przy ulicy Długiej. Tuż obok znajduje się duży rynek. Poza tym karczmę otaczają zabudowania mieszkalne.
Karczma składa się z dwupiętrowego budynku gościnnego, który także jest mieszkaniem karczmarza i jego rodziny, dużej stajni, niewielkiej stodoły oraz drewutni. Na zapleczu karczmy znajduje się wychodek. Zabudowania gospodarcze wzniesiono metodą szachulcową, natomiast budynek gościnny jest z kamienia pokrytego tynkiem. Posiada liczne, częściowo przeszklone okna, nocą zamykane na drewniane okiennice. Dach jest stromy, dwuspadowy, pokryty dachówką. Przejezdnym rzuca się w oczy duży, kamienny komin karczmy. Dookoła zabudowań porozstawiane są różnej wielkości beczki i skrzynie. Jest tutaj także niewielki wózek.
Do wnętrza budynku gościnnego prowadzą szerokie, poczerniałe, dębowe drzwi, obok których zwisa latarnia. Nad drzwiami znajduje się szyld przedstawiający spasionego, białego kucyka stojącego dęba. Nad nim wykonano białymi literami napis: "Rozbrykany Kucyk". Niewielka sień, w której można otrzepać z błota buty i powiesić mokry płaszcz, prowadzi do rozległej sali gościnnej. Po lewej stronie od wejścia, przy dużym kominku, znajdują się liczne stoły z ławami i taboretami. Na stołach umieszczono mosiężne świeczniki. Z sufitu zwisają dwie duże lampy, które lekko kołyszą się, kiedy w izbie wieje przeciąg. W prawej części izby jest kilka niedużych alkierzy, oddzielonych od głównej izby drewnianymi przepierzeniami i grubymi kotarami. Na wprost wejścia znajduje się szynkwas, a za nim stojaki z beczkami, półki z miskami, łyżkami, kubkami i kuflami, dzbanami i inną zastawą stołową. Za szynkwasem są drzwi prowadzące do kuchni i prywatnych pomieszczeń karczmarza. Między prawą stroną szynkwasu a pierwszym z alkierzy umieszczono drewniane, skrzypiące i kręte schody na piętro. Ściany izby gościnnej pokryte są drewnianą, poczerniałą od dymu boazerią. Na jednej z nich zawieszono obraz przedstawiający gospodarza z rodziną na tle budynku karczmy. Na przeciwległej ścianie znajduje się kilka poroży jeleni oraz łeb dzika - trofea myśliwskie karczmarza.
Na piętrze, wokół kwadratowej antresoli, znajdują się drzwi do sześciu pokoi gościnnych. Każdy z nich ma okno przesłonięte zwierzęcym pęcherzem, łóżka, stoliki, taborety, miski z wodą, nocniki i lampy.
Na poddaszu zlokalizowano dwa rozległe apartamenty, każdy składający się z pokoju gościnnego i sypialni. Apartamenty wyposażone są w kobierce, stoły, krzesła, łóżka z baldachimem, fotele, świeczniki oraz okna z szybkami w ołowianych ramach.
We wnętrzu karczmy zwykle słychać rozmowy gości, pokrzykiwania karczmarza, dźwięki fletu lub gęśli. Jest dość gęsto od dymu z kominka i palonego - głównie przez niziołki - fajkowego ziela. Czuć także zapach ciasta drożdżowego oraz gotowanych pierogów - specjalności tutejszej kuchni.
Karczma składa się z dwupiętrowego budynku gościnnego, który także jest mieszkaniem karczmarza i jego rodziny, dużej stajni, niewielkiej stodoły oraz drewutni. Na zapleczu karczmy znajduje się wychodek. Zabudowania gospodarcze wzniesiono metodą szachulcową, natomiast budynek gościnny jest z kamienia pokrytego tynkiem. Posiada liczne, częściowo przeszklone okna, nocą zamykane na drewniane okiennice. Dach jest stromy, dwuspadowy, pokryty dachówką. Przejezdnym rzuca się w oczy duży, kamienny komin karczmy. Dookoła zabudowań porozstawiane są różnej wielkości beczki i skrzynie. Jest tutaj także niewielki wózek.
Do wnętrza budynku gościnnego prowadzą szerokie, poczerniałe, dębowe drzwi, obok których zwisa latarnia. Nad drzwiami znajduje się szyld przedstawiający spasionego, białego kucyka stojącego dęba. Nad nim wykonano białymi literami napis: "Rozbrykany Kucyk". Niewielka sień, w której można otrzepać z błota buty i powiesić mokry płaszcz, prowadzi do rozległej sali gościnnej. Po lewej stronie od wejścia, przy dużym kominku, znajdują się liczne stoły z ławami i taboretami. Na stołach umieszczono mosiężne świeczniki. Z sufitu zwisają dwie duże lampy, które lekko kołyszą się, kiedy w izbie wieje przeciąg. W prawej części izby jest kilka niedużych alkierzy, oddzielonych od głównej izby drewnianymi przepierzeniami i grubymi kotarami. Na wprost wejścia znajduje się szynkwas, a za nim stojaki z beczkami, półki z miskami, łyżkami, kubkami i kuflami, dzbanami i inną zastawą stołową. Za szynkwasem są drzwi prowadzące do kuchni i prywatnych pomieszczeń karczmarza. Między prawą stroną szynkwasu a pierwszym z alkierzy umieszczono drewniane, skrzypiące i kręte schody na piętro. Ściany izby gościnnej pokryte są drewnianą, poczerniałą od dymu boazerią. Na jednej z nich zawieszono obraz przedstawiający gospodarza z rodziną na tle budynku karczmy. Na przeciwległej ścianie znajduje się kilka poroży jeleni oraz łeb dzika - trofea myśliwskie karczmarza.
Na piętrze, wokół kwadratowej antresoli, znajdują się drzwi do sześciu pokoi gościnnych. Każdy z nich ma okno przesłonięte zwierzęcym pęcherzem, łóżka, stoliki, taborety, miski z wodą, nocniki i lampy.
Na poddaszu zlokalizowano dwa rozległe apartamenty, każdy składający się z pokoju gościnnego i sypialni. Apartamenty wyposażone są w kobierce, stoły, krzesła, łóżka z baldachimem, fotele, świeczniki oraz okna z szybkami w ołowianych ramach.
We wnętrzu karczmy zwykle słychać rozmowy gości, pokrzykiwania karczmarza, dźwięki fletu lub gęśli. Jest dość gęsto od dymu z kominka i palonego - głównie przez niziołki - fajkowego ziela. Czuć także zapach ciasta drożdżowego oraz gotowanych pierogów - specjalności tutejszej kuchni.
Mieszkańcy
Karczma jest własnością niziołka Barlimana Butterbura. Prowadzi ją wraz z żoną i czwórką dzieci. Wieczorami pomagają im także dodatkowo najmowani niziołkowie, bo chociaż w karczmie od rana można spotkać gości - głównie niziołków, którzy przychodzą na śniadania, drugie śniadania, trzecie śniadania i pozostałe posiłki dnia - to jednak największy ruch zaczyna się od późnych godzin popołudniowych i trwa do drugiej godziny po zmroku, kiedy to karczma zamyka swoje podwoje, a goście niechętnie rozchodzą się do pokoi gościnnych lub swoich domów.
Właściciel
Organizacja nadrzędna
Znajdujące się tu postaci
Remove these ads. Join the Worldbuilders Guild
Komentarze