Bahamut i Tiamat
History
Od kiedy powstał świat, po Ezorath stąpają smoki. Mówi się, że trzepot ich skrzydeł wzniecił wiatr, który krąży po dziś dzień po świecie, a pot spływający po ich łuskach utworzył morza.
Nikt jednak nie wie na pewno kiedy ani jak powstały smoki. Najpowszechniej uznawaną teorią jest to, że narodziły się z samego splotu. Niewielka jaźń, która uformowała się wśród nieopanowanego oceanu energii, wyłoniła się i utworzyła dookoła siebie fizyczne ciało. Ta jaźń stała się pierwszym smokiem a bogowie tego świata nadali mu imię Dogma.
Wspaniałe stworzenie o łuskach mieniących się każdym kolorem, jego wspaniałe skrzydła potrafiły pokryć całą górę w uścisku a jego oddech wprawiał ocean we wrzenie. Istota stała się ulubieńcem bogów, sam przez to stał się istotą boską i władał mocą o której niektórzy mogą tylko śnić. Jednak sama jego obecność, była niczym wyzwanie dal innych istot jego pokroju. Pewnego dnia, zza gwiazd wyłonił się ogromny Tah'terak, pożeracz światów. Ogromny Behemot o skórze twardej i gorącej niczym serce świata. Jego oczy spoczęły na cudownej krainie a z ust jego spłynęła ślina, od wieków nie potrafił znaleźć posiłku który mógłby go zadowolić ale najwyraźniej jego poszukiwania się skończyły. Dogma stanął do walki z Tah'terakiem by bronić swej krainy i w gwiazdach wywiązała się pomiędzy nimi walka. Po tygodniach walki nie było dalej widać zwycięscy, na ziemię spadały kawałki ciała pożeracza światów a krew wspaniałego smoka zamieniała się w krwawy deszcz. Sami bogowie bali się stanąć pomiędzy tymi dwoma istotami, ich zagorzała walka trwała nieprzerwanie a moc której używali była niewyobrażalna nawet dla niebiańskich istot.
Jednak dwudziestego pierwszego dnia ich potyczki, Dogma zatopił swe szpony w kamiennym sercu Tah'teraka i zacisnął dłoń. Jednak zanim serce demona zabiło po raz ostatni, ten użył swej niewiarygodnej siły by rozpłatać smoka na pół. Tak też ciało behemota podryfowało martwe z powrotem do gwiazd a dwie połówki tęczowego smoka opadły z hukiem na ziemię. Dogma zdawał się być martwy, jednak zdarzył się cud. Sam splot zdawał się zapłakać nad stratą tej wspaniałej istoty i po raz ostatni tchnął w niego swą energię. Tak też z dwóch połówek ciała Dogmy powstały dwa smoki, Bahamut i Tiamat. Te dwie istoty miały odwzorowywać ideały oraz cechy tęczowego smoka jednak jedna z połówek została spaczona przez fragmenty Tah'teraka i spowodowały mutację. Tak też Tiamat narodziła się z pięcioma głowami, każda w innym kolorze.
Te dwie istoty, napędzane boską mocą, zaczęły krążyć po świecie tak jak ich pierwowzór. Jednak tak jak Bahamut był strażnikiem sprawiedliwości i dobra, tak Tiamat była sługą chaosu i niosła ze sobą śmierć oraz zniszczenie. W trakcie wieków, te dwa smoki stawały do walki raz za razem, każdy o równej sile i mocy przez co żaden z nich nie mógł zwyciężyć. Ich walka pozostawiała za soba zgliszcza i spaloną ziemię, krew przelewana na tym konflikcie wsiąkała w ziemię tworząc kryształy i kamienie o przeróżnych kolorach. W trakcie ich konfliktu, Bahamut i Tiamat dali początek swej rasie i z nich zrodziły się kolejne smoki, które zasiedliły kontynent. Tak też zaczęli gromadzić siły, i tak jak Tiamat gardziła śmiertelnikami i uważała swe potomstwo za lepsze od nich, tak Bahamut uważał, że te dwie rasy mogą żyć ze sobą w zgodzie. Dlatego też, wraz ze swoimi dziećmi udali się do śmiertelników i poprosił ich o pomoc w zgładzeniu Tiamat. Rasy Ezorath, patrząc na zgliszcza oraz szkody wyrządzone przez ten konflikt postanowiły opowiedzieć się po stronie srebrnego smoka i raz na zawsze położyć kres okrutnej boginii.
Tak też nastąpiła wielka wojna pomiędzy smokami Tiamat oraz Bahamuta, których wspierali śmiertelnicy. Wojna była ciężka i okupiona wieloma stratami, jednak w końcu Tiamat znów stanęła w szranki z Bahamutem, jednak tym razem przegrała. Bahamut w swej mądrości wiedział co musi zostać zrobione, jednak w ostatniej chwili w jego sercu pojawiło się zwątpienie. Nie mógł zabić swej połówki, dlatego też z pomocą swych dzieci wygnał swą siostrę do odmętów piekieł by tam pozostała do końca czasów i nigdy nie skrzywdziła już nikogo.
Tak świat stał się wolny od tyranii matki smoków jednak po dziś dzień, jej wola oraz moc sięgają co jakiś czas świata śmiertelników wzniecając chaos. Ale srebrzysty smok Bahamut czuwa i pilnuje by moc siostry już nigdy nie splamiła tego świata.
Nikt jednak nie wie na pewno kiedy ani jak powstały smoki. Najpowszechniej uznawaną teorią jest to, że narodziły się z samego splotu. Niewielka jaźń, która uformowała się wśród nieopanowanego oceanu energii, wyłoniła się i utworzyła dookoła siebie fizyczne ciało. Ta jaźń stała się pierwszym smokiem a bogowie tego świata nadali mu imię Dogma.
Wspaniałe stworzenie o łuskach mieniących się każdym kolorem, jego wspaniałe skrzydła potrafiły pokryć całą górę w uścisku a jego oddech wprawiał ocean we wrzenie. Istota stała się ulubieńcem bogów, sam przez to stał się istotą boską i władał mocą o której niektórzy mogą tylko śnić. Jednak sama jego obecność, była niczym wyzwanie dal innych istot jego pokroju. Pewnego dnia, zza gwiazd wyłonił się ogromny Tah'terak, pożeracz światów. Ogromny Behemot o skórze twardej i gorącej niczym serce świata. Jego oczy spoczęły na cudownej krainie a z ust jego spłynęła ślina, od wieków nie potrafił znaleźć posiłku który mógłby go zadowolić ale najwyraźniej jego poszukiwania się skończyły. Dogma stanął do walki z Tah'terakiem by bronić swej krainy i w gwiazdach wywiązała się pomiędzy nimi walka. Po tygodniach walki nie było dalej widać zwycięscy, na ziemię spadały kawałki ciała pożeracza światów a krew wspaniałego smoka zamieniała się w krwawy deszcz. Sami bogowie bali się stanąć pomiędzy tymi dwoma istotami, ich zagorzała walka trwała nieprzerwanie a moc której używali była niewyobrażalna nawet dla niebiańskich istot.
Jednak dwudziestego pierwszego dnia ich potyczki, Dogma zatopił swe szpony w kamiennym sercu Tah'teraka i zacisnął dłoń. Jednak zanim serce demona zabiło po raz ostatni, ten użył swej niewiarygodnej siły by rozpłatać smoka na pół. Tak też ciało behemota podryfowało martwe z powrotem do gwiazd a dwie połówki tęczowego smoka opadły z hukiem na ziemię. Dogma zdawał się być martwy, jednak zdarzył się cud. Sam splot zdawał się zapłakać nad stratą tej wspaniałej istoty i po raz ostatni tchnął w niego swą energię. Tak też z dwóch połówek ciała Dogmy powstały dwa smoki, Bahamut i Tiamat. Te dwie istoty miały odwzorowywać ideały oraz cechy tęczowego smoka jednak jedna z połówek została spaczona przez fragmenty Tah'teraka i spowodowały mutację. Tak też Tiamat narodziła się z pięcioma głowami, każda w innym kolorze.
Te dwie istoty, napędzane boską mocą, zaczęły krążyć po świecie tak jak ich pierwowzór. Jednak tak jak Bahamut był strażnikiem sprawiedliwości i dobra, tak Tiamat była sługą chaosu i niosła ze sobą śmierć oraz zniszczenie. W trakcie wieków, te dwa smoki stawały do walki raz za razem, każdy o równej sile i mocy przez co żaden z nich nie mógł zwyciężyć. Ich walka pozostawiała za soba zgliszcza i spaloną ziemię, krew przelewana na tym konflikcie wsiąkała w ziemię tworząc kryształy i kamienie o przeróżnych kolorach. W trakcie ich konfliktu, Bahamut i Tiamat dali początek swej rasie i z nich zrodziły się kolejne smoki, które zasiedliły kontynent. Tak też zaczęli gromadzić siły, i tak jak Tiamat gardziła śmiertelnikami i uważała swe potomstwo za lepsze od nich, tak Bahamut uważał, że te dwie rasy mogą żyć ze sobą w zgodzie. Dlatego też, wraz ze swoimi dziećmi udali się do śmiertelników i poprosił ich o pomoc w zgładzeniu Tiamat. Rasy Ezorath, patrząc na zgliszcza oraz szkody wyrządzone przez ten konflikt postanowiły opowiedzieć się po stronie srebrnego smoka i raz na zawsze położyć kres okrutnej boginii.
Tak też nastąpiła wielka wojna pomiędzy smokami Tiamat oraz Bahamuta, których wspierali śmiertelnicy. Wojna była ciężka i okupiona wieloma stratami, jednak w końcu Tiamat znów stanęła w szranki z Bahamutem, jednak tym razem przegrała. Bahamut w swej mądrości wiedział co musi zostać zrobione, jednak w ostatniej chwili w jego sercu pojawiło się zwątpienie. Nie mógł zabić swej połówki, dlatego też z pomocą swych dzieci wygnał swą siostrę do odmętów piekieł by tam pozostała do końca czasów i nigdy nie skrzywdziła już nikogo.
Tak świat stał się wolny od tyranii matki smoków jednak po dziś dzień, jej wola oraz moc sięgają co jakiś czas świata śmiertelników wzniecając chaos. Ale srebrzysty smok Bahamut czuwa i pilnuje by moc siostry już nigdy nie splamiła tego świata.
Religion
Bahamut jest szanowany w wielu miejscach. Mimo że wszystkie dobre smoki składają mu hołd, szczególnym poważaniem darzą go złote, srebrne i mosiężne. Pozostałe smoki, nawet złe (z wyjątkiem rywalki Bahamuta, Tiamat), szanują tego boga za jego mądrość oraz siłę. W materialnej formie Bahamut ma postać długiego, wijącego się smoka pokrytego srebrno-białymi łuskami, które skrzą i połyskują nawet w bardzo przyćmionym świetle. Podobne do kocich, oczy boga mają ciemnoniebieską barwę - niektórzy powiadają, że koloru lazurowego nieba w letni wieczór. Inni zarzekają się, że oczy Bahamuta są koloru zmrożonego indygo, niczym serce lodowca. Być może te sprzeczne opinie w niewielkim stopniu oddają zmienne nastroje Platynowego Smoka.
Bahamut jest srogi i nie akceptuje zła. Nie uznaje żadnych wymówek dla aktów czynionych w imię plugawości. Mimo to jest jedną z najlitościwszych istot we wszechświecie. Cechuje go niekończące się zrozumienie dla poniewieranych, odrzuconych i bezradnych. Nalega, aby jego wyznawcy szerzyli dobro, lecz woli, gdy sami toczą swoje bitwy, jeśli to możliwe. Zdaniem Bahamuta lepiej przekazać informacje, wyleczyć lub udzielić tymczasowego schronienia niż dźwigać cudze brzemię na własnych barkach. Bahamutowi służy siedem wielkich złotych jaszczurów, które często towarzyszą jemu lub któremuś z jego awatarów. Bahamut odwiedza świat dość często, zazwyczaj pod postacią bardzo starego człowieka lub niedoświadczonego młodzika. Zawsze towarzyszy mu siedem wielkich złotych jaszczurów, które przybierają postać kompanów w podróży lub zwierząt. Bahamut czujnie przygląda się intrygom snutym przez Tiamat i robi wszystko, co uważa za konieczne, aby naprawić zło przez nią wyrządzone. Nigdy nie obraca się plecami do praworządnych.
Tiamat, tak jak jej arcyprzeciwnik - Bahamut - w wielu miejscach uznawana jest za bóstwo. Wszelkie złe smoki oddają jej cześć, jednak zielone i błękitne cenią ją najbardziej. Dobre smoki szanują ją, jednak zazwyczaj unikają mówienia, czy nawet myślenia o niej. W naturalnej postaci Tiamat jest potężnym, pięciogłowym smokiem z ogonem wywerna. Każda z głów ma inny kolor - biały, czarny, zielony, błękitny i czerwony - a wielkie cielsko zna wszystkie te barwy. Tiamat ma wielu partnerów, włączając w to czarne, białe, błękitne, zielone i czerwone wielkie jaszczury.
Tiamat zajmuje się rozprzestrzenianiem zła, walką z dobrem i pomaganiem złym smokom. Od czasu do czasu rozkoszuje się spaleniem jakiejś wsi, miasta czy krainy, ale to tylko sposób na odwrócenie uwagi od jej oplatających cały świat intryg. Tiamat to zło które czai się w cieniu. Jej obecność jest odczuwalna, lecz smoczycę rzadko kiedy da się dostrzec. Ta bogini nieustannie próbuje poszerzyć wpływy i panowanie złych smoków nad światem, zwłaszcza gdy jej poddani toczą terytorialne spory z dobrymi smokami. Żąda od wyznawców bezwzględnego oddania, czci i składania jej hołdów.
Tiamat jest chciwą, próżną i arogancką boginią, która uosabia siłę swego chromatycznego potomstwa i niewiele z jego słabości. Jest całkowicie oddana zdobywaniu władzy i bogactwa, a śmiertelników uznaje jedynie za pionki w walce z innymi bóstwami. Potrafi być urocza i piękna, kiedy zachodzi taka potrzeba, lecz jej egoistyczną, złą, gadzią naturę z łatwością dostrzegą ci, którzy lepiej się jej przyjrzą. W kościele Tiamat obowiązuje ścisła hierarchia rang i tytułów. Jej kapłani zajmuje przede wszystkim gromadzenie bogactw i ugruntowanie wpływów, choć nie wahają się także sabotować innych wyznań. Dzień wypełnia im zatem niekończąca się seria kradzieży, zabójstw, aktów wandalizmu i podpaleń. Kapłani Tiamat modlą się o czary o zmierzchu, w nadziei że bogini wróci im słońce następnego ranka, co jest częścią rytuału zwanego Płaceniem Dziesięciny.
Obie te istoty są czczone w wielu miejscach jednak głównie uznaje się je za mniejsze bóstwa. Największą ilość wyznawców posiadają wśród smocząt, koboldów oraz samych smoków. Bahamut często udziela się osobiście w sprawach śmiertelników jednak Tiamat jest uwięziona w kręgach piekła, dlatego też jej wpływ zostaje wywierany poprzez jej dzieci bądź wyznawców, którzy cały czas starają się znaleźć sposób by przywrócić swą panią do tego świata.
Bahamut jest srogi i nie akceptuje zła. Nie uznaje żadnych wymówek dla aktów czynionych w imię plugawości. Mimo to jest jedną z najlitościwszych istot we wszechświecie. Cechuje go niekończące się zrozumienie dla poniewieranych, odrzuconych i bezradnych. Nalega, aby jego wyznawcy szerzyli dobro, lecz woli, gdy sami toczą swoje bitwy, jeśli to możliwe. Zdaniem Bahamuta lepiej przekazać informacje, wyleczyć lub udzielić tymczasowego schronienia niż dźwigać cudze brzemię na własnych barkach. Bahamutowi służy siedem wielkich złotych jaszczurów, które często towarzyszą jemu lub któremuś z jego awatarów. Bahamut odwiedza świat dość często, zazwyczaj pod postacią bardzo starego człowieka lub niedoświadczonego młodzika. Zawsze towarzyszy mu siedem wielkich złotych jaszczurów, które przybierają postać kompanów w podróży lub zwierząt. Bahamut czujnie przygląda się intrygom snutym przez Tiamat i robi wszystko, co uważa za konieczne, aby naprawić zło przez nią wyrządzone. Nigdy nie obraca się plecami do praworządnych.
Tiamat, tak jak jej arcyprzeciwnik - Bahamut - w wielu miejscach uznawana jest za bóstwo. Wszelkie złe smoki oddają jej cześć, jednak zielone i błękitne cenią ją najbardziej. Dobre smoki szanują ją, jednak zazwyczaj unikają mówienia, czy nawet myślenia o niej. W naturalnej postaci Tiamat jest potężnym, pięciogłowym smokiem z ogonem wywerna. Każda z głów ma inny kolor - biały, czarny, zielony, błękitny i czerwony - a wielkie cielsko zna wszystkie te barwy. Tiamat ma wielu partnerów, włączając w to czarne, białe, błękitne, zielone i czerwone wielkie jaszczury.
Tiamat zajmuje się rozprzestrzenianiem zła, walką z dobrem i pomaganiem złym smokom. Od czasu do czasu rozkoszuje się spaleniem jakiejś wsi, miasta czy krainy, ale to tylko sposób na odwrócenie uwagi od jej oplatających cały świat intryg. Tiamat to zło które czai się w cieniu. Jej obecność jest odczuwalna, lecz smoczycę rzadko kiedy da się dostrzec. Ta bogini nieustannie próbuje poszerzyć wpływy i panowanie złych smoków nad światem, zwłaszcza gdy jej poddani toczą terytorialne spory z dobrymi smokami. Żąda od wyznawców bezwzględnego oddania, czci i składania jej hołdów.
Tiamat jest chciwą, próżną i arogancką boginią, która uosabia siłę swego chromatycznego potomstwa i niewiele z jego słabości. Jest całkowicie oddana zdobywaniu władzy i bogactwa, a śmiertelników uznaje jedynie za pionki w walce z innymi bóstwami. Potrafi być urocza i piękna, kiedy zachodzi taka potrzeba, lecz jej egoistyczną, złą, gadzią naturę z łatwością dostrzegą ci, którzy lepiej się jej przyjrzą. W kościele Tiamat obowiązuje ścisła hierarchia rang i tytułów. Jej kapłani zajmuje przede wszystkim gromadzenie bogactw i ugruntowanie wpływów, choć nie wahają się także sabotować innych wyznań. Dzień wypełnia im zatem niekończąca się seria kradzieży, zabójstw, aktów wandalizmu i podpaleń. Kapłani Tiamat modlą się o czary o zmierzchu, w nadziei że bogini wróci im słońce następnego ranka, co jest częścią rytuału zwanego Płaceniem Dziesięciny.
Obie te istoty są czczone w wielu miejscach jednak głównie uznaje się je za mniejsze bóstwa. Największą ilość wyznawców posiadają wśród smocząt, koboldów oraz samych smoków. Bahamut często udziela się osobiście w sprawach śmiertelników jednak Tiamat jest uwięziona w kręgach piekła, dlatego też jej wpływ zostaje wywierany poprzez jej dzieci bądź wyznawców, którzy cały czas starają się znaleźć sposób by przywrócić swą panią do tego świata.
Komentarze