Kalla
In en uit
Veel gebeurd sinds de laatste keer dat ik schreef. Ik heb heerlijk geslapen, veel gegeten en we zijn al op 2 uitstappen geweest.
Allereerst zijn we een kerel moeten gaan ophalen die gevangen was. Hij was veroordeeld om te vechten en te sterven in de arena. Dus hebben we dat maar laten gebeuren hé. Eerst moesten we natuurlijk daar geraken. Het volk van Eenoog heeft ons goed op weg geholpen. Dan zijn we over de muur geklommen en op weg gegaan. De weg er heen ging echt heel vlot. Daar aangekomen hebben we ons aangemeld en zijn we de strijd aangegaan. Ik heb die kerel daar een mep verkocht, hij was er echt niet goed van! Helaas deed hij hetzelfde bij mij en Dooshoofd. Die doos ging 2 keer van zijn stokje. Ik gelukkig maar 1 keer. Nadien heb ik hem dus maar in de pan gehakt. Niemand doet mij ongestraft pijn.
Het publiek ging uit zijn dak ! Dus heb ik maar extra genoten van de aandacht. Jammer genoeg werd er nog niet met eten gegooid.
Die dode kerel hebben we dan meegenomen, maar op de terugweg werden we achtervolgd en nog eens overvallen. We zijn dan maar door de riolering gegaan, waar ik in een superheldsprong naar beneden sprong. Dat was echt cool!
Die dode kerel werd ineens terug levend, dus hebben we hem uiteindelijk aan Eenoog uitgeleverd. In ruil daarvoor kregen we weer meer eten. Eenoog weet hoe je een gast dient te verzorgen.
Onze 2de uitstap was minder productief. We kwamen in een lekker warme omgeving, met lava. Ideaal om worstjes te roosteren. Helaas ben ik vrij snel door mijn voorraad gegaan. Er zaten wel kleine salamanders, dus ik heb geprobeerd om er eentje vast te krijgen en te spiesen. Ze waren echter een stuk te snel en ik had geen zin om er achter te gaan.
Blikke man had ook de salamanders gezien en was precies niet hun beste vriend. Hij kreeg er serieuze meppen van. Ik had me maar achter een paal verstopt. Die 2 rare kwezels die mee waren, konden de poort in het prieel openen. Ik heb toen vriendschap gesloten met 1 van de salamanders. Misschien is niet alle leven voedsel... Die grens moet ik precies toch eens opzoeken. Eenmaal beneden waren er 3 opties. Ik was wat moe geworden, dus heb me op Kok haar rug gezet. Zij droeg me tot aan de sleutel die ik er mooi kon afhalen. Gek ding die sleutel, die vloog, maar zooooo traag....
Dan ben ik over de muur geklommen om ook door de deur te gaan. Hier stonden allerlei ornamenten in een cirkel en dan eentje in het midden. Volgende dat ik zag kwam er een gekke dwerg uit de lucht afgedaald. Die babbelde wat met die 2 gekke kwezels en toen kwamen we terug hierheen.
Van 4 naar 3
Verdorie zeg, al die smerige pap is op. Met de deur op slot valt hier weinig meer te beleven. Misschien tijd om mijn gedachten eens te ordenen en eens iets op papier te zetten.
Vandaag was een rollercoaster van emoties, wel eten, geen eten, wel vrienden, geen vrienden en dan nog die rare nieuweling.
Sinds het verlaten van die bar met die zalige soep is het niet veel soeps geweest. Eerst door die lange donkere gang, veel tonnen, maar geen enkele met eten. Toen kwam die draak en ik mocht niet eens dag zeggen. Wie weet wist die wel waar er nog eten te vinden was.
Nadien die rare beelden en dat water. Het drinken deed wel deugd, maar het was te veel water om op te drinken. Dus heb ik maar wat rondgezwommen en wat in het rond getrapt. Blijkbaar deed ik het goed want de anderen waren blij met mijn karatemoves.
Daarna die kamer met die spiegelbeelden. Wat een leuke kamer. Ik kon mijn kont zien van alle kanten. Die mag er nog best zijn! Mijn spiegelbeeld leek wel even hongerig als ikzelf en in heel die ruimte was amper nog een made te vinden. Wel een gekke kerel met een doos op zijn hoofd. Compleet gestoord als je het mij vraagt. Maar goed, hij leek ook best hongerig. Je zou voor minder gek worden.
Gelukkig maakte Helga lekkere kattenbouillon. Die stilde mijn honger voor eventjes. Blijkbaar moesten we met onze spiegelbeelden communiceren, want ze droegen perkamenten met raadsels. Om na te denken had ik toch echt wel meer eten nodig. Gelukkig waren de anderen goed mee. Er was een tafel met alle antwoorden, al hadden we dat pas nadien door. Dat gekke dooshoofd moest ook een antwoord geven. Toen bleek die die rare snuiter te zijn die naar de heilige graal op zoek is gegaan en die verloren gewaand is. In elk geval is dat dooshoofd precies een ramp. Ik vrees dat we daar meer problemen mee gaan hebben, dan hulp. Maar goed, als we die terugbrengen, krijgen we misschien een grote beloning, veel eten en magie!
Na het oplossen van die raadsels ging er ineens een portaal open, dus dat wil zeggen: eten!
Ik sprong er dus maar gelijk door. Ja niet dus hé, geen eten, maar 2 grote muren. De rest volgde snel, maar ook bij hen teleurstelling. Dooshoofd kwam ook mee, samen met Helga. Die kameleon was er gek genoeg niet meer bij. Ons origineel groepje van 3 is uitgebreid met Helga maar nu verminderd met die veranderaar.
Enfin, tijd om door een muur te breken. Komen we daar aan de andere kant toch wel geen mensen tegen zeker? Dat wil zeggen: eten! Maar ze lijken heel bang. Volgende dat ik weet zijn we ons aan het verstoppen. Nadien kwamen er mannen en die leidden ons weg, ze beloofden ons lekker eten en een heerlijk bed. Eten ja, maar zo goed was die pap nu ook niet. We komen nogal bedrogen uit. Hopelijk krijgen we morgen iets lekkerders. Nu eerst bijslapen.
Comments