Księgi Szeptane

Księgi szeptane to zbiór tajemniczych ksiąg, które przetrzymywane były w ukrytej bibliotece na terenie Tirranu. Ich zawartość była najbardziej strzeżoną tajemnicą zarówno Tirranu, jak i Fendil Shee.

Pogłoski na temat zawartości Ksiąg Szeptanych

Nikt, poza wybraną przez Fendilskich władców garstką osób, nie zna dokładnej zawartości Ksiąg Szeptanych. Na ich temat istniała zaś masa legend, które przez niektórych traktowane są jako fakty. Wedłóg jednej z legend księgi te miały posiadać w sobie wiedzę na temat takzwanej Chiromancji - tajnej techniki która miałaby pozwolić na okrycie sekretów czyjegoś umysłu, poprzez samo zerknięcie na czyjąś dłoń. Chiromancja miałaby być używana jako broń przeciwko królom i władcom, dzięki której odkrycie czyichś słabości byłoby tak proste jak podanie komuś ręki.
Kolejną teorią jest wiedza na temat Chronolurgii, czyli magii pozwalającej na zawładnięcie nad czasem. Chronolurgia jest domniemanym czwartym odłamem techniki Transmutacji, która zbiera pod sobą trzy typy magii: Hroalurgię (magię modyfikującą żywą tkankę), Metalurgię (magię modyfikującą obiekty martwe) oraz Beturgię (magię modyfikującą przestrzeń). Istnienie Chronolurgii jest odłamem domniemanym, który wedłóg wielu magicznych modeli i teorii jest możliwy w osiągnięciu, jednak w praktyce nikt nigdy nie był w stanie go udokumentować i udowodnić jego istnienie.
Kolejna teoria, która zarazem jest jedną z najszerzej uznanych, twierdzi, że Księgi Szeptane miały zawierać w sobie notatki samego Aravisa Selakira - Nodelskiego Elfa, który tysiące lat temu wygnał Pradawne Smoki z Fendill Shee do Werdii. Elf po swoim wyczynie popadł w szaleństwo i zamknął się w niezniszczalnym, magicznym więzieniu, znajdującym się obecnie w samym centrum Muzeum Wygnania (Fend.: "Autamar Edlen"). Jego badania i notatki na temat magii Plasmancji której użył do wzmocnienia swojego czaru wygnania nigdy nie zostały znalezione, przez co podejrzewa się, że zostały one zebrane przez Fendilskich magów i ukryte, w celu ochrony świata przed magią Plasmancji. Magia ta ma być magią uzupełniającą, która pozwala na przekroczenie obecnie wyznaczonych granic magii i wytwarzanie czarów o nieograniczonej potędze. Niestety ta potęga niesie ze sobą poważną cenę - źródłem Plasmancji jest krew przesiąknięta Edrilem, a więc czarodziej posługujący się tą magią sam dla siebie stałby się źrółem magii. Bycie źródłem tak potężnej magii powoduje osłabienie organizmu, utratę poczytalności, szaleństwo, łaknienie potęgi oraz bardzo często dematerializację. Ksiegi Szeptane miałyby być zbiorem instrukcji którymi kierował się Aravis podczas Wygnania Smoków, które opisywałyby w jaki sposób przygotować swój organizm i nauczyć się posługiwania tą wyniszczającą i chaotyczną magią.

Zaginięcie Ksiąg Szeptanych

Tirrańska Oświata Dziewięciu oznajmiła światu, że księgi zostąły skradzione w 189 roku. Wraz z tym wydarzeniem został wszczęte poszukiwanie osób odpowiedzialnych za kradzież.
Wielu twierdzi, że do kradzieży mogło dojść jeszcze w trakcie Wojen Pięćdziesięcioletnich, lecz Tirran zdecydował się nie upubliczniać tej informacji podczas trwania wojen.