Futraczka

Furtaczki to zagrożony gatunek wywodzący się z zachodu Takalor. Z racji na swoje miękkie futro i pyszne mięso futraczki były częstymi ofiarami drapieżników, orków oraz myśliwych. Dzisiaj są one zagrożonym gatunkiem spotykanym tylko w Tirrańskich rezerwatach oraz w Poletku - Topirskim mieście nad jeziorem Ściekajka. Obecnie trwają próby poszerzenia ich występowalności i rozprowadzenie ich po całym Topireście.

Unikalne futro

Furtaczki są z wyglądu podobne do kaczek, lecz genetycznie są kompletnie innym gatunkiem. Zamiast piórami, ich ciało okryte jest charakterystycznymi czarnymi i białymi plamami, które przypominają futro pandy. Ich futro jest niebywale miękkie, gęste i puszyste, jednocześnie będąc świetnym izolatorem ciepła oraz posiadając hydrofobiczne i nawet ognioodporne właściwości. Z tego powodu skóra i futerko futraczek były stosowane przy produkcji ubrań oraz czasami do izolowania niewielkich pomieszczeń.
Dzisiaj wykonywanie dóbr z ich futra i skóry jest nielegalne zarówno na Werdii jak i w Fendil Shee. Mimo to na wielu czarnych rynkach można spotkać się z produktami z nich wykonanych. Jedynymi legalnymi handlarzami produktów z futraczek są hodowcy z Poletka w Topireście. Ograniczają się oni do sprzedaży futraczych jaj (więcej o nich przeczytasz niżej) oraz futra pozyskiwanego podczas wylinki stworzenia, dwa razy w roku. Lokalnie zakupić można też mięso futraczek, które pozyskiwane jest wyłącznie ze zwierząt które umarły drogą naturalną - ze starości.

Pyszne, lecznicze jajka

Wielu ludzi chwali jaja futraczek za ich potężne, lecznicze właściwości. Nacieranie bolących mięśni białkiem jajka pomaga szybko pozbyć się bólu, zaś żółtko jest świetnym dodatkiem do naparów, który pomoże zbić gorączkę. Jedzenie surowych jajek pozwala w leczeniu zatruć pokarmowych, jednocześnie ułatwiając pozbycie się kaca. Dodatkowo ubicie jajka na złotawą masę z dodatkiem kilku leczniczych ziół działa cuda w pozbywaniu się zapaleń i infekcji.
Jajka te są również rozchwytywane przez kucharzy. Dzięki diecie opierającej się w dużej części na korzeniach dodają one wspaniałego, ziołowego i ziemistego smaku. Bardzo popularnym wypiekiem zawierającym jaja futraczki jest chaczapuri po Topirsku - wypiekany w piecu placek z serem, czosnkiem i masłem, w którego centrum wbite zostaje duże jajko futraczki. Główną różnicą tego dania i klasycznego chaczapuri jest sposób podania - z racji na duży rozmiar jajka futraczki ciasto zostaje delikatnie nacięte po bokach, co pozwala białku na wypłynięcie i "objęcie" wypieku w ziołowy i pyszny uścisk.
Dodatkowo jajka te świetnie spisują się jako składnik chlebów i słonych wypieków, takich jak fufiny - słone babeczek z szynką i zapiekanym serem, które często spotkać można w kieszeniach Topirskich rolników. Dodanie jajka futraczki do ciasta sprawia, że wypieki rosną trochę wolniej dodając im charakterystycznej zbitej tekstury, a ziołowy smak świetnie komplementuje dodatki takie jak mięsa, sery, sól i grzyby.
Znoszenie jajka przez futraczkę trwa dłużej niż u innego drobiu domowego - znoszą one średnio jedno jajko na cztery do nawet siedmiu dni, zaś wysiadywanie może potrwać nawet do czterdziestu dób. Same jajka są za to od dwóch do trzech razy większe od jaj kurzych.

Dieta

Furtaczki są wszystkożerne, a ich dieta opiera się głównie na owadach i roślinach gdy są jeszcze młode, zaś po kilku latach jedzą małe gryzonie i gady takie jak myszy, jaszczurki, żaby i ryby.
Futraczki są bardzo wybredne w doborze swojego pożywienia - nie zjedzą gryzoni które są już martwe, nie jedzą też zebranych wcześniej roślin oraz wyrośniętych owadów. Według wielu biologów ich ulubionym pożywieniem są jaja owadów oraz żabi skrzek, jednak nie pogardzą też rybią ikrą bądź korzeniami niektórych roślin. Wygłodzone, dorosłe osobniki mogą pokusić się o upolowanie ryby lub żaby, jednak zostały też zaobserwowane skrajne przypadki w których furtaczki zjadały myszy, małe szczury lub jaszczurki. Warto jednak odnotować, że taka dieta nie sprzyja futraczkom - ich kwasy żołądkowe bardzo wolno trawią tak duże i złożone stworzenia, przez co ich żołądki mogą stać się wypełnione, jednocześnie nie będąc w stanie przyswoić wartości odżywczych. Dodatkowo nie są one w stanie strawić kości oraz futra, przez co taki posiłek kończy się dla nich długimi próbami pozbycia się tych części stworzenia poprzez wymioty.

Futraczki w społeczeństwie

Według Topirskich opowiadań i legend futraczki są magicznymi stworzeniami które strzegą naturalnej równowagi w jeziorach i rzekach. Ich obecność ma być oznaką balansu i zadowolenia ze strony bóstw natury, jednocześnie przynosząc szczęście i zdrowie istotom w swojej okolicy. Futraczki są też symbolem harmonii - czerń i biel ich futra ma odzwierciedlać balans między życiem i śmiercią, zaś ich delikatna, pulchna budowa oddaje delikatność tego balansu. Poprzez utrzymywanie w ryzach populacji owadów, gadów i ryb przy dużych zbiornikach wodnych, oraz wyjadanie korzeni różnych chwastów i inwazyjnych roślin, zwierzęta te faktycznie przyczyniają się do utrzymania równowagi w tamtejszej faunie i florze. Z tego powodu wprowadzenie ich do istniejącego już w innym miejscu naturalnego balansu jest bardzo trudnym przedsięwzięciem, które źle wykonane może okazać się katastrofalne dla tamtejszej natury.
Z racji na swoją symbolikę i przydatność futraczki są czymś w rodzaju maskotki i symbolu całego Topirestu. Te użyteczne, urocze, spokojne i wiecznie głodne stworzenia są świetnym odzwierciedleniem Topirskiego społeczeństwa. Nie jest to więc dziwne, że mieszkańcy Poletka ubóstwiają te stworzenia - w ich mieście natknąć można się na liczne hodowle tych uroczych stworzeń, zaś poza granicami miasta, pochowane w gęstych trawach z dala od często uczęszczanych ścieżek, spotkać można małe drewniane domki wybudowane przez Poletników dla futraczek, aby te w spokoju i cieple mogły wysiadywać swoje młode.

Samica futraczki, łatwo rozpoznawalna po swoim mniejszym od samców rozmiarze i obecności dwóch kaczych stóp oraz skrzydeł. Samice futraczek prawie nigdy nie polują lecz skupiają się na znoszeniu jajek i pilnowaniu młodych. Ich dzioby są twardsze niż samców, co pozwala im lepiej zadbać o bezpieczeństwo w okolicy gniazda. Samice są bardzo terytorialne i nie opuszczają swojego gniazda do momentu aż zagrożenie ze strony otoczenia nie stanie się zbyt poważne.

Samce futraczek są większe i poruszają się na czterech łapkach. Ich palce połączone są błonami i zakończone pazurkami, co jednocześnie ułatwia im i pływanie i wykopywanie korzeni roślin. Mimo większego rozmiaru samce częściej niż samice unikają konfrontacji - samce są spokojniejsze i mniej terytorialne, zaś ich rozmiar dyktowany jest obecnością sakwy pokarmowej, w której magazynują pożywienie dla samic.