Stüblau

Stublau, bądź Stublaw dokładnie nie wiadomo, kronikarze spierają się o tę nazwę od wielu stuleci, podobno w jakimś zapomnianym narzeczu, pramieszkańców tych okolic znaczy to tyle co szuwar, szuwary, co mogło by się zgadzać, gdyż miasteczko te położone jest nad rozlewiskiem rzeki Wreth. Pobliże rzeki, używanej do spławu i podróży, jak i traktu biegnącego wzdłuż niej, uczyniło początkowo małą wieś rybaków i smolarzy, często i chętnie odwiedzanym miasteczkiem kupieckim, które przekwalifikowało się na centrum farbowania tkanin i krawiectwa, co wzmogło ruchy kupieckich karawan odwiedzających mury Stublau. Tak mury, gdyż należy wspomnieć iż raptem 30 lat temu ukończono budować fortyfikacje obejmujące zabudowania miejskie, miasto nie ma grodu, najbardziej obronną budowlą wewnątrz murów jest ratusz połączony z więzieniem miejskim.
Troszkę o topografii miasta
Jak już wspomniano leży ono na rzeką Werth, a dokładnie na zachodnim jej brzegu, w pobliżu sporego rozlewiska, które obecnie pogłębione służy jako przystań dla bark i mniejszych łodzi transportowych. Centrum miasta stanowi sporej wielkości plac zwany Wielkim (bądź Miejskim) Targiem
Od niego odchodzą trzy główne arterie miejskie, dwie wzdłuż rzeki, pozostałość po starym trakcie oraz trzecia idąca na zachód, wszystkie trzy prowadzą do trzech bram miejskich, które są jedynymi drogami do miasta, zwane(bramy) Wodna wychodząca najbliżej przystani (południowa) Północna i Bydlęca , gdyż tą drogą za czasów istnienia wsi, prowadzono krowy na wypas
Legenda
Gdy bóg stwórca stworzył cały świat i tak przyglądał się swemu dziełu, nagle zobaczył paskudnego robala, który przechadzał się po jego wspaniale zaprojektowanym świecie, tak go to zdenerwowało, że coś tak okropnego szpeci jego dzieło, że długo nie myśląc w złości zgniótł tego robala kciukiem, gdy ten akurat zatrzymał napić się wody z Wrath i dlatego rozlewisko ma kształt odcisku gigantycznego palca. Podobnoż rozgnieciony robal to była samica, którą bóg wgniótł po powierzchnię ziemi wraz jej jajami w nabrzmiałym wywłoku, i teraz jej potomstwo drąży tunele pod Stublau. Dlatego jest przesąd w okolicy, że nie kopie się dziur w ziemi głębszych niż na 10 ludzi