Królestwo Eltatrum podniosło się po pierwszym upadku i rozpoczęło tworzenie licznych koloni na wybrzeżach Półwyspu Kalrskiego. Pierwszym miastem które powstało na tym ternie była Cantalava i Fiuzzo.
Historia terenu królestwa Otawii przed założeniem i po założeniu królestwa.
Królestwo Eltatrum podniosło się po pierwszym upadku i rozpoczęło tworzenie licznych koloni na wybrzeżach Półwyspu Kalrskiego. Pierwszym miastem które powstało na tym ternie była Cantalava i Fiuzzo.
Otawia w tym czasie była kontynetem na którym nie było wcześnie ludzi a jedynie niewielkie społeczności niziołków oraz różne bandy gnoli,orków czy innych istoto. Ziemia ta była bardzo żyzna i hodowano tu liczne rośliny jak i pozyskiwano stąd spore ilości zasobów. Dużym przyśpieszeniem procesu kolonizacji było odkrycie sporej ilości srebra odkrycie to zostało dokonane dopiero 20 lat przed upadkiem Królestwa. W tym okresie powstały również miasta Estacos, Sieso, Castigena i Casotina
Upadek Królestwa spowodowany inwazja demonów i nieumarłych doprowadził do jego ponownego upadku. Kolonie półwyspie Półwyspu Kalrskiego zdobyły niepodległość lecz żadne z miast nie miało na tyle dużo sił by przejąć półwysep dla siebie. Toteż powstały na nim liczne miasta państwa.
Okres Miast państw był czasem ciągłych potyczek, handlu, rozwoju oraz umacniania się cywilzacji Otawskiej. W tym czasie miasta urosły ze skromnych kolonii do tętniących życiem miast. W tym okresie wykształciły się tradycje poszczególnych regionów, a lud Otawii utwierdził się ostatecznie na tym regionie. W tym okresie narodziły się miasta Robia, Navaros, Lerries.
Królestwo Eltarum podniosło się po tragicznym jego upadku i odzyskuje swoje dawne tereny. Mieszkańcy i władcy miast państw półwyspu Karskiego zrozumieli że już ich odizolowany półwysep nie jest bezpieczny tak ja był dawniej mimo że zagrożenie jeszcze jest daleko nie wiadomo kiedy przyjdzie i to właśnie rozpoczęło krwawy okres jednoczenia półwyspu pod jednym banerem.
Miasta państwa nie od razu zaczęły ze sobą wojować ale władcy niektórych z nich zaczęli konsolidować swoją władze i szykować się do wojen. Teraz potyczki zamieniły się w regularne wojny i na przestrzeni 20 lat z około 30 miast państw ostały się tylko 5 teraz już będące państwami. Te państwa szykowały się do ostatecznego starcia ze sobą i końcówka wojny była najkrwawsza gdzie dochodziło do sojuszy, zdrad, intryg politycznych oraz krwawych i bohaterskich bitew. Ostatecznym zwycięzcą okazał się władca pochodzący z miasta Lierries o imieniu Odderico Vastano który zapoczątkował dynastie rządząco do dziś.
Najważniejsza bitwa okresu wojen zjednoczenia gdy przyszły Odderico Vastano król rozbił większe siły Polifemo Bisso który był największym rywalem dla Odderico. Tą bitwe uznaje się za dowód geniuszu dowództwa Odderico który to dzięki błyskawicznemu działaniu rozbił armie swojego oponenta na pół i wykańczał je pojedynczo. W niej doszło do pamiętnego pojedynku miedzy dowódcami armii i dziś ciężko rozróżnić mity od prawdy. Pewnym jest jednak że Polifemo Bisso tego dnia zginął co ugruntowało pozycje Odderico Vastano jako jednoczyciela.
Koronacja pierwszego króla Odderico Vastano jest uznawan za datę narodzin państwa i zapoczątkowanie dynastii która rządzi do dziś. Mimo że kraj był tak naprawdę tylko w połowie zjednoczony gdyż miasta Castagine,Sesio,Estacos oraz Castigena nie uznawały króla to i tak uznaje się to datę za koniec wojen jednoczenia gdyż przez kolejne 10 lat pokój zapanował na półwyspie dzieląc go efektywnie na dwie części królestwa Otawii oraz sojuszu zachodnich władców.
Około 7 letnie rządy pierwszego króla były czasem odbudowy. Kraj był wyczerpany wojnami a ludność cywilna ucierpiała z powodu ciągłych wojen i wyniszczenia wojennego. Król mimo że posiadał władze nie była ona za silna a szlachta cieszyła się ogromnymi przywilejami i autonomią. Król okazał się znacznie gorszym zarządco niż zdobywcą i mimo że zniszczenia wojenne udało się naprawić to szlachta nie straciła swojej uprzywilejowanej pozycji moim prób osłabienia jej. Król był koronowany w wieku 52 lat więc nie dziwne było że w wieku 59 zmarł na atak serca. Za swoje osiągniecia nazywamy go jednoczycielem. Zostawił dla swojego 34 letniego następcy kraj najsilniejszy w regionie ale wciąż słaby.
Rządy króla Aristeo Vastano zaczęła się burzliwie i nie było pewności czy królestwo się utrzyma. Na szczeście okazało się że Aristeo był znacznie lepszym dyplomatą i zarządco ale za to gorszym generałem. W czasach swoich rządów udało mu się umocnić władze królewską, zawarł liczne pakty handlowe i zreformował ekonomie kraju. Lecz wojna z sojuszem zachodnich władców mimo że wygrana to była zdecydowanie za długa i zbyt kosztowana. Mimo to zostawił swojemu następcy stabilny i bogacący się kraj.
Nizołki z Ciller nie miały dobrego czasu. Jedyne czego chcieli to zostawienia w spokoju oraz możliwości życia w pokoju jednak władca miasta Sieso który teraz miał władzę na Ciller nakładał na nich bezlitosne podatki. To doprowadziły do jednego z niewielu w historii głodów u nizołków. Spowodowało to że postanowili się zbuntować i poprosili króla Aristeo Vastano o wsparcie militrane. Król udzielił wsparcie wykorzystując sytuacje osłabienia sojuszu zachodnich władców. Wojna jednak nie szła tak dobrze jakby król by chciał i mimo że posiadał wszelką przewagę to wojna się przeciągnęła na długie 8 lat. Król ostatecznie odniósł sukces i podpisał pokój z sojuszem zachodnich władców który teraz był tylko jednym władcą. Ten Jedne władca kontrolował dwa miasta czyli Vacino i Castigena które na mocy pokoju zachowały niepodległość od królestwa były jednymi niezależnymi miastami na półwyspie a pozostałe biorące udział w wojnie czyli Estacos,Sieso i Cillero weszły bezpośredni lub pośrednio pod władze króla.