Harpia Anarchistów: Hank Cave

Saint jest pisarzem, prowadzi kawiarnię Blue Moon w Chicago, która stała się miejscem spotkań wielu Anarchistów. Jest również bliskim przyjacielem Theodora Dooley'a.

Date of Birth: 1964
Gender: Mężczyzna

Appearance

Physical Description

Wysoki choć chuderlawy, ubiera się jak za swoich najlepszych czasów jako bitnik: golfy albo kamizelki, proste ciemne kolory, a okazjonalnie nosi beret.

Mentality

Personal history

Jasne, że nazwisko Hanka Cave'a nie równało się z Kerouac'owi, Ginsberg'owi czy Burrougho'wi, ale był równie dobrym pisarzem. Wszyscy jego przyjaciele mu to powiedzieli. A jacy byli przyjaciółmi... Przychodzili do jego kawiarni przez całe lata Eisenhowera, rozmawiali, słuchali poezji i jedli (zwykle za darmo, jeśli powiedzieli, że przeczytali jakąkolwiek pracę Hanka Cave'a). Następnie w 1961 jego sława się skończyła. Kilka miesięcy później kawiarnia została zamknięta.

Nie mógł już sobie pozwolić na samodzielne publikowanie, a żaden komercyjny wydawca nie chciał kupować żadnej z jego książek. Wkrótce pracował w księgarni tylko po to, by zapłacić czynsz. Pisma Hanka powoli stawały się czarniejsze i bardziej polityczne. Tendencja ta pogłębiła się po zastrzeleniu Kennedy'ego, a potem - niespodzianka - Hank Cave napisał powieść, na którą główny nurt czekał: The Trial of Saines. Opowieść o śmierci w destrukcyjnym społeczeństwie stała się hitem. Nigdy nie wiedział, czy to dlatego, że zmienił się jego styl pisania, czy też zmieniły się gusta publiczności, chociaż lubi wierzyć w to drugie. Jednym z największych fanów książki był Karl, który zaczął zwracać uwagę na życie i inne prace Hanka Cave'a. Pewnej nocy 1964 roku, po karmieniu się pijanym bankierem, Karl zdecydował, że nadszedł czas, aby uczynić pisarza nieśmiertelnym.

Zaproponował ten pomysł Hankowi wkrótce po tym, jak pisarz odkrył radość płynącą z marihuany i uznał go za bardziej niż przyjemny. Początkowo Hank Cave naprawdę cieszył się swoją nową formą i czerpał niesamowitą frajdę z picia krwi. Karmił się, a następnie spędzał resztę nocy, pisząc wiersze w jakimś egzotycznym miejscu, na przykład na szczycie wieży Sears lub patrząc przez teleskop w Planetarium Adler. Wkrótce jednak zmęczył go polowanie na ludzi i zwierzęta w celu picia ich krwi. Pragnął znów móc spojrzeć na słońce. Nie trzeba dodawać, że jego pisarstwo stało się jeszcze mroczniejsze i jeszcze bardziej skuteczne.

Potem w 1968 roku Lodin próbował unicestwić Anarchów. Mimo że Hank Cave nie zrobił nic politycznego od czasu swojej przemiany, był celem, ponieważ został stworzony bez zgody księcia. Tylko przyjaźń merytoryczna z Czarnymi Panterami uratowała go przed tym losem i spędził ponad rok ukrywając się w ich siedzibie. Pomimo zniszczenia Panter przez policję, nadal mieszkał w piwnicy tego starego budynku. Chociaż był wielokrotnie potępiany, zawsze udawało mu się go uratować od zniszczenia. Otworzył tu nową kawiarnię (bez pozwolenia i wiedzy władz miejskich), którą nazywa „Blue Moon” i która stała się centrum podziemnej sceny intelektualnej. Spotyka się tu również wielu Anarchów, zwłaszcza ci o bardziej intelektualnym zacięciu. Sam Critias był znany z tego, że często odwiedzał przybytek.

Masakra Lodina na kilku przyjaciołach Hanka wśród Spokrewnionych pobudziła go do działania. Od tego czasu powoli i metodycznie pracuje nad zniszczeniem władzy Lodina w mieście, cały czas starając się wyglądać na ospałego i niezainteresowanego obserwatora. Był jednym z głównych zwolenników Maldavisa i chociaż nie jest oczywistym przywódcą Anarchów, słuchają, gdy mówi.