Duvar ve Cin Cüce

Günler ve geceler geçmişti. Yüzyıllar yaşındaki genç duvarın artık iyiden iyiye uykusu gelmişti. Hatta bir kaç kez uyuklamış; lakin karşısındaki yeni dostu, kendisine zincirle bağlanmış bir ruh olan, Cin Cüce Hoppa yeni bir hikayeye başlayınca merakla uyanmıştı.
Ilk başlarda bu Cin Cüce'yi çok seviyordu. Arada sırada hikayelerine karışan bel altı öğelere rağmen. Hatta hikayelerinin içerisinde bir çok palavra barındırdığını da düşünmüyor değildi. Ama yine de dinlemekten kısmi bir zevk alıyor, hiç bir hikayesini kaçırmıyordu. Hatta bazen, o güne kadar kimseciklere anlatmadığı kendi hikayelerinden de paylaşıyordu.
Gel gelelim artık uyku arzusu o kadar baskın gelmeye başlamıştı ki gözü hikaye mikaye görmez olmuştu. Cin Cüce bir ruhtu tabii. Uyumaya hiç ihtiyacı yoktu. Gerçekten canı sıkılmadığı sürece uyumasa da olurdu. Genç ve uykuya ihtiyacı olan, yüzyıllık bir duvar değildi sonuçta.
Duvar ne kadar direnmeye çalışsa da artık biraz uyumaya ve o güzel, dişi duvara en sağlam taşları ile kur yapacağı güzel rüyalara ihtiyacı vardı.
Rüyalardan çıkıp gelen bu hikaye daha da ilginçti şimdi. Dişi duvar ona sokuluyor ve narin taşlarını onun geniş, güçlü taşlarına sürtürüp sürttürüp "senin gölgende daha da güçlü hissediyorum sevgilim" diyordu ki ani bir tok tok tok sesi ve dürtme ile uyanı verdi.
"Heeeey heeey! Uyumasana kadim dostum! Bak yeni bir hikayeye başlıyorum!" Kendisine zincirlenmiş bir ruh olan Hoppa, taşı şiddetle dürtüyordu.