Sigfrid Starkhende
Fanatyk Sigmara w Magnusie
Sigfrid urodził się w garbarniach Palatynatu Schwerin, jednak przez ostatnie dziesięć lat przebywał na terenie Teogonii św. Magnusa, gdzie poznawał sekrety wiary w Sigmara w Magnusie i zbrojnie służył tępiąc szczuroludzi, bandytów i piratów z Catanzy. Obecnie kręci się między Palatynatem Schwerin a Hershire, krzewiąc wiarę w Sigmara w Magnusie.
Sigfrid to wysoki, postawny mężczyzna, którego ogorzała, pociągła twarz naznaczona jest niejedną blizną, którą zostawiła bandycka lub szczuroludzka szabla. Nosi bardzo krótko ostrzyżone włosy, aby uniknąć wszy, które kojarzą mu się z plugastwem. Choć ma 30 lat, trudy życia odcisnęły piętno na jego twarzy, przez co większości poznanych osób wydaje się starszym. Chodzi szybko, stawia długie kroki, ma wyprostowaną sylwetkę.
Zwykle ubrany jest w szare, lniane koszule i spodnie. Na to najczęściej ma założony zielony, wełniany kaftan z samodziału, a kiedy pada deszcz, także zieloną pelerynę, zachodzącą aż do połowy piersi. Gdy staje zbrojno, wkłada podniszczoną, skórzaną zbroję, za pas zatyka korbacz, a na plecach wiesza tarczę. Nie wygląda na zamożnego.
Mężczyzna rzadko kiedy się uśmiecha. Za to często odwołuje się do Sigmara w Magnusie. Jego ponure usposobienie nie przysparza mu wielu przyjaciół. Nie jest przy tym zbyt bystry, a jego wiedza na temat reguł świątynnych czy światopoglądu, to wykute w przyświątynnej szkole frazesy. Powyższe oznacza, że przestrzega prawa, szanuje krasnoludy, podejrzliwie patrzy na elfy, nie poważa niziołków. Toleruje przy tym czarodziejów, choć podkreśla, że są oni tym dla świątyni, czym pies dla gospodarza: użytecznym narzędziem - jeśli jest trzymane na krótkiej smyczy lub grubym łańcuchu. Kiedy prostymi, żarliwymi słowy mówi o konieczności wypalania przejawów Chaosu ogniem i żelazem, jego oczy błyszczą. Poza tymi chwilami, wydają się być przygaszone.
Sigfrid to wysoki, postawny mężczyzna, którego ogorzała, pociągła twarz naznaczona jest niejedną blizną, którą zostawiła bandycka lub szczuroludzka szabla. Nosi bardzo krótko ostrzyżone włosy, aby uniknąć wszy, które kojarzą mu się z plugastwem. Choć ma 30 lat, trudy życia odcisnęły piętno na jego twarzy, przez co większości poznanych osób wydaje się starszym. Chodzi szybko, stawia długie kroki, ma wyprostowaną sylwetkę.
Zwykle ubrany jest w szare, lniane koszule i spodnie. Na to najczęściej ma założony zielony, wełniany kaftan z samodziału, a kiedy pada deszcz, także zieloną pelerynę, zachodzącą aż do połowy piersi. Gdy staje zbrojno, wkłada podniszczoną, skórzaną zbroję, za pas zatyka korbacz, a na plecach wiesza tarczę. Nie wygląda na zamożnego.
Mężczyzna rzadko kiedy się uśmiecha. Za to często odwołuje się do Sigmara w Magnusie. Jego ponure usposobienie nie przysparza mu wielu przyjaciół. Nie jest przy tym zbyt bystry, a jego wiedza na temat reguł świątynnych czy światopoglądu, to wykute w przyświątynnej szkole frazesy. Powyższe oznacza, że przestrzega prawa, szanuje krasnoludy, podejrzliwie patrzy na elfy, nie poważa niziołków. Toleruje przy tym czarodziejów, choć podkreśla, że są oni tym dla świątyni, czym pies dla gospodarza: użytecznym narzędziem - jeśli jest trzymane na krótkiej smyczy lub grubym łańcuchu. Kiedy prostymi, żarliwymi słowy mówi o konieczności wypalania przejawów Chaosu ogniem i żelazem, jego oczy błyszczą. Poza tymi chwilami, wydają się być przygaszone.
Komentarze