Rufio Scarlatti jest człowiekiem pochodzącym z Miragliano dochodzącym do pięćdziesiątego roku życia. Do Księstw Granicznych przybył ponad dwadzieścia lat temu i władzę w Treście przejął w skutek dokonania zamachu stanu.
Rufio jest wysokim mężczyzną, który mimo swojego wieku jest w świetnej formie fizycznej. Jego siwe włosy są ścięte w żołnierskim stylu i zaczesane gładko do tyłu, zaś na jego twarzy nie widać oznak zarostu. Jak przystało na Tileańczyka czuć od niego zapach drogich perfum, co może sugerować, że jest osobą dbającą o swój wygląd. Blisko osiem lat temu pomógł krasnoludzkiemu inżynierowi, który wpadł w zasadzkę orków. W trakcie potyczki stracił lewą rękę, która została zastąpiona krasnoludzką protezą. Rufio Scarlatti praktycznie zawsze chodzi w swojej zbroi zdobionej symbolami nawiązującymi do boga śmierci Morra. Wynika to z dwóch rzeczy – po pierwsze są to stare nawyki związane z jego poprzednią profesją, po drugie lubi, gdy jego widok wzbudza grozę u innych. Rufio ma niski, lekko zachrypnięty głos. Jest małomówny ale zawsze wypowiada się w mocnym, rozkazującym tonie. Nie znosi malkontentów i osób podważających jego zdanie. Z pogardą wypowiada się o prostakach głoszących pogląd, że szlachta jest równa plebsowi. Rufio niezwykłym szacunkiem traktuje swoją żonę i córki. Z pogardą i nieopisaną wrogością odnosi się do swojego syna Romeo, który mieszka poza siedzibą władcy.
W przeszłości był najemnikiem, który walczył między innymi u boku sławnego Borgio Zdobywcy – księcia Miragliano, który swego czasu chciał zjednoczyć wszystkie księstwa w Tilei. Po jego śmierci szukając dla siebie miejsca Rufio obrał za cel Księstwa Graniczne. Tak też trafił do Trestu, które ze względu na dużą liczbę jego rodaków przypominało jego rodzinne strony. To właśnie tam poznał swoją małżonkę Valerię, z którą ma czwórkę dzieci: Victorię, Natalię, Lillię i Romeo.
Chociaż władzę zdobył w wyniku zamachu stanu miał ku temu ważne powody. Jako najemnik przez blisko rok realizował zadania powierzone mu przez radę miejską, bardzo często brudząc sobie ręce. Gdy ówczesny burmistrz Dino Montare nakazał mu wyrżnięcie w pień rodziny jednego ze swoich przeciwników, Rufio postanowił, że sam przejmie władzę. Wykorzystując podstęp zdobył poparcie miejscowej szlachty i przy pomocy wiernych mu ludzi dokonał zamachu stanu i zabił wszystkich członków rady miejskiej, którzy nie zdecydowali się go poprzeć, zaś ich rodziny zakuł w kajdany tym samym wprowadzając w nowym księstwie niewolnictwo. Od tego momentu Rufio Scarlatti rządzi Księstwem Trestu wraz ze swoją małżonką od dwudziestu lat i obecnie nie zanosi się na to aby ten stan uległ zmianie.
Jako władca Rufio Scarlatti uchodzi za człowieka bezwzględnego i okrutnego jednak nie jest to do końca prawdą. Mimo rządów silnej ręki za jego panowania Trest wyraźnie urósł w siłę zarówno pod względem militarnym, gospodarczym ale również kulturowym. Chociaż księstwo nie posiada spisanych praw, które ustanawia książę wedle swojego uznania trzymają one całą społeczność w szachu. Dodatkowo Książę na swoim dworze lubi otaczać się ludźmi inteligentnymi i światłymi, których rad chętnie słucha.
Powszechnie wiadomo, że Rufio Scarlatti bardzo rzadko opuszcza swoją twierdzę, którą wybudował blisko osiem lat temu. Jeżeli już to robi, zawsze ma przy sobie solidną obstawę. Utrzymuje przyjacielskie stosunki z Alberto Serrą, Niccolo Granchelli’m i Ildebrando Antenuccim, którzy są jego najbliższymi doradcami. Niektórzy uważają, że z podejrzliwością traktuje arcykapłana Myrmidii Amerigo Tomaro, lecz są to tylko plotki.
Wśród żołnierzy i strażników miejskich uchodzi za świetnego dowódcę, który do każdego zwraca się po imieniu. Większość mieszkańców wypowiada się o nim pozytywnie jako o twardym władcy, który mimo wszystko sprawnie zarządza księstwem. Jeżeli pojawiają się negatywne opinie na jego temat zazwyczaj osoby, które je głoszą bardzo szybko lądują w kopalniach z obrożami na szyjach lub znikają w niewyjaśnionych okolicznościach.
