Halfdane jest Norsmenem, który ledwie kilka tygodni temu przybył do Księstw Granicznych. Jego drakkar rozbił się na bystrzynach Grzmiącej Rzeki nieopodal Palatynatu Schwerin. Dumny mężczyzna nie zamierzał wracać na północ z pustymi rękoma, więc postanowił zostać w Palatynacie przez jakiś czas i poszukać tutaj okazji do zarobku.
Halfdane to dość wysoki, potężnie zbudowany bladoskóry i blondwłosy mężczyzna, dobiegający trzydziestego roku życia. Z jego sposobu poruszania się można wywnioskować, że jest wprawionym w boju wojem, choć na pierwszy rzut oka zachowuje się dość spokojnie. Odzienie nosi proste, acz praktyczne. Te kilka ozdób, które posiada, nie sugeruje konkretnego pochodzenia.
Sposób wysławiania się Norsmena jednoznacznie wskazuje, że nie odebrał on akademickiego wykształcenia, nie zna etykiety i południowych obyczajów. Mówi prostymi słowy, z wyraźnym norsmeńskim akcentem. Z jego wypowiedzi można wywnioskować, że dużym szacunkiem darzy krasnoludy, zaś niziołkami pogardza. Mężczyzna zdaje się nie odwoływać do Bogów, natomiast od czasu do czasu powołuje się na swoich przodków, a zwłaszcza Ulfira. Natomiast z nie do końca jasnych względów negatywnie wypowiada się o rycerstwie bretońskim.
Halfdane wyraźnie się ożywia, kiedy ktoś go zapyta o podróże, w jakich brał udział. Wówczas ten wielki mężczyzna ze swadą i żarem w oczach opowiada o dziwach, które zdarzyło mu się zobaczyć i łupach, jakie zdobywał. Z tych opowieści wynika także, że ceni sobie godność i siłę, zaś gardzi słabością i strachem przed śmiercią w walce.
Halfdane pytany o stosunek do prawa zwykle wzrusza ramionami, bowiem prawa pisane uznaje za nietrwałe. To, co jego zdaniem się liczy, to tradycja i wiara w przodków. Te poglądy, oraz szacunek dla siły i godności, czynią jego przekonania podobnymi do krasnoludzkich. Pewnie z tego powodu w Palatynacie zamieszkał w diasporze krasnoludzkiej.
Komentarze