Starszy Gildii Górników
Boris pochodzi ze szlacheckiego rodu wywodzącego się z Erengradu. Jako dziecko wraz z nieżyjącym już ojcem i całą rodziną zmuszony został do opuszczenia Kislevu na skutek intrygi rodu Samarin, który chciał przejąć ich ziemie. Osiedlili się w Treście i początkowo zajmowali się uprawą ziemi. Dziesięć lat temu na skutek nagłej śmierci jednego ze szlachciców, ojciec Borisa – Witold sprzedał ziemię i okazyjnie zakupił jedną z kopalni soli.
Boris jest mającym ponad trzydzieści lat, potężnie zbudowanym, wysokim mężczyzną. Włosy ma ścięte w charakterystyczny osełedec – wąski kosmyk znajdujący się na czubku ogolonej głowy. Oprócz tego nosi brodę ściętą na imperialną modłę. Na co dzień ubiera się w żupan o ciemnobrązowej barwie, na który narzucony jest skórzany płaszcz z charakterystyczną stójką. Przy pasie nosi zawsze swoją rodzinną szablę, której Boris nadał imię Galina po swojej zmarłej matce.
Mimo tego, że jest szlachcicem, Simonovitch nie wywyższa się. Cieszy się opinią prostego człowieka, który zawsze mówi to co myśli. Nade wszystko kocha swoją żonę Elizavete, z którą ma piątkę dzieci. Boris do powierzonych mu obowiązków podchodzi z niezwykłym zaangażowaniem. Na pierwszym miejscu zawsze stawia dobro podległych mu górników i niewolników. Jako pierwszy wśród posiadaczy kopalni zatrudnił Valente Fabriziego, którego zadaniem było podniesienie poziomu bezpieczeństwa podczas wydobycia soli. Nic zatem dziwnego, że Gildia Górników wybrała go na swojego przewodniczącego, którą to funkcję Boris sprawuje już od dwóch lat.
Simonovitch jest osobą apolityczną. Nie interesują go dworskie intrygi. Gardzi ludźmi, którzy spiskują by poprawić swoją pozycję. Jego zdaniem człowiek powinien do wszystkiego dojść samodzielną ciężką pracą, a nie koneksjami. Podobają mu się obecne rządy twardej ręki. Jest osobą cenioną w całym księstwie za swoją sumienność i prawdomówność. Ze względu na swój charakter jest mile widziany w diasporze krasnoludów, z którymi lubi wypić sobie parę głębszych łyków mocniejszego alkoholu.
