Dusa, zoon van Hugo, is geboren in een Aasimar/Human Barbarian tribe in de buurt van Norrberg. Zijn familie bestond uit Aasimar en humans, wat van belang was voor de lokale geloofsgemeenschap. Dusa was een van de aasimar, en werd vanaf jongs af aan verteld wat zijn plicht was als Aasimar in de gemeenschap. Dusa is de oudste van alle kinderen. Hij heeft nog één Aasimar zus, Alma. Zijn vader was ook een Aasimar, met wie hij een erg hechte band had, Zijn moeder, Otilia, en andere twee zussen, Ethne en Rei zijn human. De gemeenschap geloofde niet zo zeer in het gebruikelijke pantheon, maar werden geleid door verschillende deva's. Dusa's familie werd geleid door een Deva genaamd Galladia, die streng en rechtvaardig was. Zijn familie hield zich bezig met het helpen van zijn gemeenschap op deze gebieden. Over de armen en borst van dusa zijn symbolen te vinden van zijn familie, van rechtvaardigheid en van gemeenschap, hoewel hij deze tegenwoordig liever bedekt onder zijn gewaad. Wel probeert hij dagelijks nog contact te leggen met zijn familie, en zijn plicht, maar hij is al jaren contact verloren. Rond zijn 20ste heeft Dusa zijn tribe verlaten. Samen met zijn vader Hugo en zijn zus Alma was hij bezig met het achtervolgen van een bende rovers die een aantal overvallen had begaan in de buurt. Op een gegeven moment stopte Alma de groep, omdat zij een onderbuik gevoel had, er klopte iets niet. Dusa, de oudere van de twee, vond dat ze ongelijk had, en spoorde de groep aan verder te gaan. Niet veel later werden ze in de val gelokt. Het gevecht dat met de bandieten volgde was zwaar, en Hugo overleed aan de verwondingen die hij eraan overhield. Alma stond klaar met haar oordeel over Dusa, en na de crematie van Hugo heeft de tribe over hem geoordeeld. Hij was niet in staat om hen te dienen als krijger. Een paar nachten daarna heeft Dusa de urn van Hugo uit het familiegraf geroofd, een paar wapens gepakt en is hij vertrokken, uit schaamte. Dusa dwaalde door het land, overweldigd door schaamte en schuld. Hij merkte dat hij zijn band met Galladia verloor, en begon de tattoos van zijn tribe te verhullen. Hij wilde niets liever dan het contact met zijn familie onderhouden, en hij mediteert nog steeds elke dag volgens de rituelen die hem zijn aangeleerd, althans, voor zover hij het zich nog kan herinneren. Langzamerhang werd de band met Galladia verbroken, maar er kwam een andere entiteit in de plaats. Niet altijd, niet op dezelfde manier. Het noemt zichzelf ‘Vaina’. Het frustreert hem, martelt hem, achtervolgt hem. Hij is een shell van zijn former self, en zoekt naar een verlossing van Vaina.