Πανιδα και Χλωριδα της Ενδρια

Πανιδα

Γρυπες

Αυτά τα αρπακτικά πτηνά μοιάζουν με τους γρύπες της ανατολής, αλλά είναι δυνατότερα και δεν διαθέτουν το πίσω σώμα ενός λιονταριού. Ζούνε στα ψηλά βουνά της κεντρικής Ένδρια και σπανίως εντοπίζονται να επιτίθενται σε αγροκτήματα ή ακόμα και σε στρατιωτικά καραβάνια κατά την διάρκεια αναπαραγωγής τους. Παρόλα αυτά ιδιαίτερα ικανοί πολεμιστές καταφέρνουν να χτίσουν δεσμούς με αυτά τα ευγενή πλάσματα κάνοντας τα πιστούς συντρόφους στο πεδίο της μάχης.

Βασιλικοι Γρυπες

Οι βασιλικοί γρύπες οφείλουν το όνομά τους στην ευρεία και πυκνή χαίτη που περιβάλλει το κεφάλι τους. Και λόγο της αυξημένης επιθετικότητας και δύναμης τους αρνούνται να δεχθούν καβαλάρηδες. Αν κάποιος καταφέρει να δαμάσει μία οι κάτοικοι του Σιλβερμιρ πιστεύουν ότι ο συγκεκριμένος καβαλάρης έχει επιλεχθεί από την μοίρα για κάτι σπουδαίο.

Ιππογρυπες

Σε αντίθεσή με τους ασημένιους συγγενείς τους αυτοί οι γρύπες έχουν χρυσά πούπουλα και δεν διαθέτουν την ικανότητα να πετάξουν. Τα μπροστινά τους άκρα έχουν εξελιχθεί σε ισχυρά πόδια αντί για φτερά, κάνοντάς τους να καλπάζουν σαν άλογα εξ αυτού και το όνομα τους. Επιπλέον είναι το μόνο μέλος του είδους τους που δεν αιχμαλωτίζεται ενήλικο, αλλά αναπαράγεται στην αιχμαλωσία. Το κάθε νεογνό τίθεται υπό την ευθύνη ενός ιππότη, ο οποίος πρέπει να το φροντίσει, να το εκπαιδεύσει και να δεθεί μαζί του μέχρι την ημέρα που θα πολεμήσουν μαζί.

Ο αρχοντας των ουρανων

Περισσότερο θεότητα παρά θηρίο, ο Άρχοντας των Ουρανών κυβερνά την φυλή του από την κορυφή του βουνού Σελέστια. Εκεί αποτελεί τον τέταρτο από τους δέκα ιερούς φρουρούς του χρυσού μονοπατιού, που οδηγεί στο παλάτι του Μποχάμετ. Μύθοι λένε πως το άτομο που ο άρχοντας των ουρανών θα αναγνωρίσει ως αναβάτη του είναι προορισμένο να γίνει ο Βασιλείας της Ένδεια. Αν ποτέ ο άρχοντας των ουρανών πέσει στην μάχη, το πνεύμα του θα ταξιδέψει σε έναν νεότερο γρύπα, ο οποίος μέσα σε μία περίοδο πέντε με δέκα μηνών θα αναπτύξει το κεράτινο στέμμα και θα μεγαλώσει σε μέγεθος και νοημοσύνη.

Θαλασσιοι Λυκοι (Αχουιζοτ)

Οι θαλάσσιοι λύκοι πιστεύεται από μερικούς λόγιους ότι αποτελούν ένα είδος θαλάσσιας ενυδρίδος. To πλάσμα έχει το μέγεθος ενός σκύλου, με μακριά μουσούδα, ρουθούνια και μικρά αυτιά που μπορούν να κλείνουν. Τα πισινά πόδια, τα οποία παρέχουν την περισσότερη από την ώθηση στην κολύμβηση, είναι μακριά, γενικά ισιωμένα και τα δάκτυλα συνδέονται πλήρως μεταξύ τους με μεμβράνη. Αντίθετα με τα περισσότερα άλλα θαλάσσια θηλαστικά, ο θαλάσσιος λύκος δεν έχει παχύ στρώμα υποδόριου λίπους και βασίζεται στην εξαιρετικά πυκνή γούνα του για να παραμείνει ζεστός. Η γούνα αποτελείται από ένα μακρύ, αδιάβροχο προστατευτικό τρίχωμα και και ένα κοντό υποτρίχωμα το προστατευτικό τρίχωμα κρατά το πυκνό υποτρίχωμα ξηρό. Το κρύο νερό έτσι παραμένει μακριά από το δέρμα και η απώλεια θερμότητας περιορίζεται. Ο χρωματισμός της γούνας έγκειται συνήθως σε βαθύ καστανό με αργυρόγκριζα στίγματα, αλλά μπορεί να κυμαίνεται από κιτρινωπό ή γκριζωπό καστανό μέχρι σχεδόν μαύρο. Τέλος το κύριο χαρακτηριστικό του είναι η ουρά, η οποία είναι είναι αρκετά μακριά, χοντρή και μυώδης. Η ουρά του στο τέλος της χωρίζεται στα τέσσερα, δημιουργώντας πρακτικά ένα πέμπτο άκρο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν χέρι. Κυνηγούν σε ομάδες 8 με 10 μελών, που τους επιτρέπουν να επιτήθονται ακόμα και σε μεγάλα θηράματα όπως καρχαρίες, αλλά συνήθως προτιμούν να στήνουν ενέδρες, αρπάζοντας πλάσματα που βρίσκονται κοντά στην επιφάνεια του νερού και τραβώντας τες στον βυθό για να πνιγούν. Παρόλα αυτά η συμπεριφορά τους δεν είναι εντελώς επιθετική. Όντας κοινωνικά πλάσματα μπορούν να δημιουργήσουν δεσμούς με άλλα ζώα, ακόμα και ανθρωποειδή. Πολύ ψαράδες προσφέρουν μέρος της ψαριάς τους σε αγέλες Αχουιζότ τα οποία ως αντάλλαγμα προστατεύουν την βάρκα από άλλους θηρευτές.

Ξoρκιβορ

Τα Ξορκιβόρα είναι ψηλά, τετράποδα θηλαστικά με σωματότυπο και ύψος παρόμοιο με αυτό μίας δρομάδας, το πιο ευδιάκριτο χαρακτηριστικό τους είναι το κεφάλι, το οποίο είναι οβάλ και μοιάζει να τελειώσει σε ένα μακρύ κυλινδρικό στόμα παρόμοιο με αυτό ενός ιππόκαμπου. Μέσα σε αυτό το στόμα υπάρχει μια μακριά διχαλωτή γλώσσα που φτάνει σε διαμέτρους μέχρι και ενός μέτρου και σειρές μικρών κοφτερών δοντιών που αλέθουν την τροφή του. Αυτά τα σπάνια πλάσματα προέρχονται από τα τροπικά δάση της Νότιας Ένδεια και ζούνε σε μικρά κοπάδια των 20 με 25 μελών. Λόγο της διατροφής τους, η οποία αποτελείτε κυρίως από τους καρπούς των πέτρινων δέντρων, απέκτησαν την ικανότητα να εντοπίζουν και να απορροφούν την μαγεία. Για αυτό τον λόφο είναι συχνό φαινόμενο να χρησιμοποιούνται ως μεταφορικά μέσα και “λαγωνικά” από τους κυνηγούς μαγισσών.

Χλωριδα

Πετρινα Δεντρα

Γενετικά τροποποιημένα από την αρχαία φυλή των Μακόρ για την προστασία της πατρίδας τους από την καταστροφική δύναμη της μαγείας, τα πέτρινα δέντρα είναι κολοσσιαίοι, εμφανισιακά απολιθωμένοι, φυτικοί οργανισμοί που στολίζουν τις ενδιακές και λατριακές ζούγκλες. Οι ικανότητα τους να απορροφούν κάθε είδους μαγεία κάνει αυτά, και τα αντικείμενα που φτιάχνονται από τον κορμό τους, την νέμεσης κάθε είδους μαγικού πλάσματος. Φτάνοντας μέχρι και 100 μέτρα ψηλά με κατάλευκο κορμό, μαύρα φύλα και χρυσούς καρπούς το καθένα από αυτά είναι ένα πραγματικά εκπληκτικό θέαμα. Τα πέτρινα δέντρα αποτέλεσαν άσυλο για εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες που προσπάθησαν να ξεφύγουν από την καταστροφική μαγεία του εμφύλιου πολέμου του έθνους της ανθρωπότητας, μέχρι και σήμερα αποτελούν θρησκευτικό σύμβολο σε πολλές περιοχές του ενδιρανού βασιλείου. Πέρα από την θρησκευτική τους σημασία, τα πέτρινα δέντρα καθιστούν το κύριο συστατικό της παραγωγής της λευκόπετρας, ενός από τα πιο πολύτιμα αγαθά σε ολόκληρη την Ένδρια. Το μυστικό της δημιουργίας της έχει παραμένει ένα καλά κρυμμένο από τους λόγιους του βασιλείου, οι οποίοι προστατεύουν την γνώση τους από το να πέσει στα λάθος χέρια, καθώς η λευκόπετρα χρησιμοποιείτε στην κατασκευή ενδριανού ατσαλιού και των τειχών των πόλεων τους.