Legenda o ruinach starego miasta

Istnieje stara opowieść o pięknym mieście, które było na południu krainy. Obrośnięte pola, rzadkie rośliny i piękne krajobrazy - tego było tu pod dostatkiem. Były też kopalnie i minerały - słowem - cudowne miejsce, by stworzyć miasto. Ogromna ilość surowców pod ręką niemal na wyłączność miasta.
Lecz miasto zostało zniszczone. Nie przez trzęsienie ani inne naturalne zdarzenie. Magia też nie miała związku. Wydawało się, iż przez miasto przeszła, dosłownie, jakaś ogromna istota, niszcząc budynki, jakby je deptała. Uznano, że był to gigant, albo coś gównie wielkiego. Nie wiadomo, skąd się pojawił ani czego chciał - być może zabłądził i szedł, będąc zagubionym. A małe budynki nie były dla niego przeszkodą. Góra, która znajduje się obok ruin, jest rzekomo grobem stworzenia - zapadło ono w sen, niby w panice, że nie wiedziało, gdzie się znajduje, w strachu, że się zgubiło. Lecz górę rozkopywano nieraz i nigdy nie znaleziono kości ani śladów ciała, toteż nazwaną ją Górą Golema i uznano, że to nie olbrzym, ale niesamowicie duży golem ulepiony przez kogoś z gliny, zrównał miasto z ziemią i zapadł w sen, nie mogą znaleźć tego, kto go ulepił.
Legenda jest dziś uważana raczej za bajkę dla dzieci, lecz sam widom ruin, jeśli porządniej się w nie wpatrzeć, przeraża. Przeraża to, co kroczyło kiedyś drogami przez to miasto.