Świątynia Shallyi w Wolnym Mieście Hershire
Wygląd i odczucia zmysłowe
Świątynia znajduje się w środkowej, północnej części miasta, tuż przy bramie wjazdowej. Otacza ją duży park z ogrodem. W pobliżu znajdują się spichrza, apteka i dom cyrulika.
Budynek nie przypomina typowych świątyń Shallyi a to z tego względu, że początkowo miał służyć kultowi Vereny. Jej kapłani rozpoczęli budowę świątyni, ale jej nie ukończyli, bo doszło do konfliktu między nimi a księciem Arturem Strasznym, który wygnał ich z miasta. Schronienie znaleźli w Teogonii Św. Magnusa. Książę ukończył budowę świątyni (za wyjątkiem wschodniej wieży, na której dokończenie nie starczyło funduszy) według planu kapłanów Vereny i sprowadził do niej kapłanki Shallyi. Te nie pogardziły tak okazałym budynkiem, który spełniał wszystkie ich potrzeby, choć architekturą odbiegał od przyjętych przez nie standardów. Świątynię wzniesiono zatem z kamienia, a jej dachy pokryto dachówką. Wyższa z wież wznosi się na 20 metrów. Okna są wysokie, po bokach budowli strzeliste, kryte szybkami. Nad frontowym wejściem znajduje się rozeta ozdobiona witrażami.
Główna część świątyni jest wysoka, dobrze oświetlona światłem dziennym, a wieczorem świecami ze zwisających ze stropu kandelabrów. Posadzkę wykonano z białego marmuru. Także ściany i kolumny podtrzymujące strop wyłożono tym kamieniem. Po obu stronach nawy głównej umieszczono ławki dla wiernych. Na wprost, w odległości około 15 metrów od wejścia, znajduje się marmurowy ołtarz, a za nim wysoki na kilka metrów posąg kobiety, wykonany z żółtego marmuru, w południe opromieniony kolorowym światłem padającym z rozety. Kobieta prawą dłoń wyciąga do przodu, jakby podawała ją osobie potrzebującej. Lewą dłonią otacza gołębia, którego przytyka do piersi. Z jej oczu kapie woda. Poza tym posągiem bogini, świątynia nie ma ozdób.
W tylnej części budynku, w północnym i zachodnim skrzydle, znajdują się kwatery kapłanek, kuchnia, refektarz, gabinety i inne użyteczne pomieszczenia. Z kolei we wschodnim skrzydle mieści się szpital, w którym kapłanki pomagają cierpiącym.
We wnętrzu świątyni jest dość cicho. Słychać oddechy, pokasływania i ciche jęki wiernych. Ciszę przerywają także krople wody kapiące z oczu posągu bogini prosto do marmurowej misy. Jest tu także bardzo biało i czysto. W powietrzu unosi się woń kadzideł palonych na ołtarzu. Wieczorem pomieszczenie rozjaśniają świece na kandelabrach i lampy przy ołtarzu.
Budynek nie przypomina typowych świątyń Shallyi a to z tego względu, że początkowo miał służyć kultowi Vereny. Jej kapłani rozpoczęli budowę świątyni, ale jej nie ukończyli, bo doszło do konfliktu między nimi a księciem Arturem Strasznym, który wygnał ich z miasta. Schronienie znaleźli w Teogonii Św. Magnusa. Książę ukończył budowę świątyni (za wyjątkiem wschodniej wieży, na której dokończenie nie starczyło funduszy) według planu kapłanów Vereny i sprowadził do niej kapłanki Shallyi. Te nie pogardziły tak okazałym budynkiem, który spełniał wszystkie ich potrzeby, choć architekturą odbiegał od przyjętych przez nie standardów. Świątynię wzniesiono zatem z kamienia, a jej dachy pokryto dachówką. Wyższa z wież wznosi się na 20 metrów. Okna są wysokie, po bokach budowli strzeliste, kryte szybkami. Nad frontowym wejściem znajduje się rozeta ozdobiona witrażami.
Główna część świątyni jest wysoka, dobrze oświetlona światłem dziennym, a wieczorem świecami ze zwisających ze stropu kandelabrów. Posadzkę wykonano z białego marmuru. Także ściany i kolumny podtrzymujące strop wyłożono tym kamieniem. Po obu stronach nawy głównej umieszczono ławki dla wiernych. Na wprost, w odległości około 15 metrów od wejścia, znajduje się marmurowy ołtarz, a za nim wysoki na kilka metrów posąg kobiety, wykonany z żółtego marmuru, w południe opromieniony kolorowym światłem padającym z rozety. Kobieta prawą dłoń wyciąga do przodu, jakby podawała ją osobie potrzebującej. Lewą dłonią otacza gołębia, którego przytyka do piersi. Z jej oczu kapie woda. Poza tym posągiem bogini, świątynia nie ma ozdób.
W tylnej części budynku, w północnym i zachodnim skrzydle, znajdują się kwatery kapłanek, kuchnia, refektarz, gabinety i inne użyteczne pomieszczenia. Z kolei we wschodnim skrzydle mieści się szpital, w którym kapłanki pomagają cierpiącym.
We wnętrzu świątyni jest dość cicho. Słychać oddechy, pokasływania i ciche jęki wiernych. Ciszę przerywają także krople wody kapiące z oczu posągu bogini prosto do marmurowej misy. Jest tu także bardzo biało i czysto. W powietrzu unosi się woń kadzideł palonych na ołtarzu. Wieczorem pomieszczenie rozjaśniają świece na kandelabrach i lampy przy ołtarzu.
Mieszkańcy
Opiekunką świątyni jest starsza kapłanka Izydora Fleisch. W pełnieniu posługi pomagają jej jeszcze dwie inne kapłanki i sześć akolitek. Świątynia otwarta jest całą dobę, choć nie zawsze znaleźć można w niej kapłanki czy akolitki, bowiem te są bardzo zajęte. Z pewnością je znajdziesz, jeśli zajrzysz do zawsze przepełnionego szpitala na tyłach świątyni.
Właściciel
Organizacja nadrzędna
Znajdujące się tu postaci
Remove these ads. Join the Worldbuilders Guild
Komentarze