De Gedoken Kerk

Priesters van de Geschubte Gode

"Oh geschubte gode sta mij bij
De kolken en krochten van de zee te doorstaen
Om onze Schepene te ontzien van 't ontij
En ons te bespaeren 't huylen van de maan
bespaer ons de woede van de golven
en bescherm myn ore van 't jaegen van de wind
dan in uwer ere sullen wy de seeën temmen
tot de wereld eindelyk verdrinkt

Dan comen wy tot uwe schaere
onder de stromen in de gezonken hal
Waar wij veylig sijn voor de maan haar straelen
en de dromen die sij stal
uw bescherming willen wij ontbieden
so sweer ik op mijn huyde die ik u vercoop
om aen uw tafele te moogen dienen
weyl de aarde in zout wordt gedoopt"


-Bede van Hjorcham, de eerste Natte Priester.

Summary

Veel mensen denken dat de natte priesters van de gedoken kerk de zee aanbidden, maar niks is minder waar. De obscure en rurale religie komt voort uit angst voor de zee. De gedoken kerk trekt vooral visserslui en mensen die aan de kust wonen. De grootste populatie bevind zich op de duizendlanden, waar de zee heerst en het land buigt voor haar macht. De natte priesters geloven dat de zee beheerst wordt door de maan, die een onvoelende bewustzijn zou hebben die zich uitte in de wispelturigheid van de wateren van de wereld en afgezanten in de vorm van dolfijnen en walvissen en de andere meer 'edele' wezens van de zee. De enige manier om jezelf te redden van de onvermijdelijke verdrinking van de wereld die de maan voort zal brengen, is om de geschubde god te aanbidden. Over zijn gedaante zijn de natte priesters het niet eens. Sommigen denken dat hij grote zeeslang is, die de golven kan temmen met zijn staart. Sommigen denken dat hij een slapende humanoïde is, die zijn leger van meermannen met zijn gedachten kan aansturen. Sommigen denken dat hij geen fysieke gedaante heeft, maar bestaat van de gecombineerde geesten van al het leven in de zee die niet tot de maan behoren. Waar de priesters het wel over eens zijn, is dat de geschubde god zich bevind in de gezonken hal. Wanneer de wereld uiteindelijk door de oceaan verzwolgen wordt, zal de geschubde god zijn volgers zegenen met kieuwen en een zetel in de veiligheid van zijn hal op de bodem van de zee. In imitatie van deze hal staat er één enkele kapel van drijfhout op één van de duizendlanden, die alleen natte priesters en verdronkene kunnen vinden.

Naast natte priesters, die enkel religieuze riten uit voeren, kent de gedoken kerk ook de orde van verdronkenen. Dit zijn volgelingen van de geschubde god die door hem van de verdrinkingsdood zijn gered, waardoor delen van zijn macht in hun lichaam zit. Hierdoor staat hun geest open voor training tot gevechtsclericus. Verdronkenen zijn te herkennen aan hun zeer lichtgrijze ogen, en vingers die altijd gerimpeld en zacht zijn alsof ze net terugkomen van een lange zwempartij. Verdronkene komen vaker in de bewoonde wereld dan andere volgers van de gedoken kerk om hun krachten voor nuttigere doeleinden te gebruiken dan ter bescherming van de vissersdorpjes waar ze vaak vandaan komen. Maar elke verdronkene weet dat hij een schuld heeft aan de geschubde god. Wanneer de wateren van de wereld de aarde komen verzwelgen, dienen de verdronkene zich bij de geschubde god te voegen om in de eeuwigheid de gezonken hal te verdedigen tegen de macht van de maan.